Leef en laat Leven: BBB met BR

Vaak zeggen mensen dat het erop lijkt dat er steeds meer personen zijn die op hetzelfde geslacht vallen. Zelf denk ik dat het niet zo is. Ik denk dat er meer mensen zijn die openlijk zichzelf zijn. Dat brengt mij meteen bij het argument dat “zo” zijn, een keuze is. Dat is het niet. We worden allemaal geboren zoals we zijn. De keus die we hebben en maken, is: “ga ik zijn wie ik ben vanaf geboorte of ga ik ervoor kiezen om in de kast te blijven?”.

Die keuze is niet makkelijk. En soms is het begrijpelijk waarom sommigen ervoor kiezen om in de kast te blijven. Zeker in het verleden. Zo wist ik niet dat één van de mensen om Martin Luther King Jr., Bayard Rustin, een openlijke homoseksueel was. Hij was een van de medeorganisatoren van de Mars naar Washington in 1963. Dat wil zeggen dat hij een prominente rol had in de strijd voor gelijke rechten van zwarte Amerikanen.

Wat jammer is, is dat men zijn geaardheid tegen hem en Martin Luther King, wilde gebruiken. Er werden geruchten verspreid over deze heren. Terwijl ik hierover las, voelde ik boosheid in mij opkomen. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo laag zijn dat ze iemand, die strijd voor gelijke rechten van zwarte mensen, afschrijven omdat hij homo is. Wellicht komt dat omdat ik ook soortgelijke ervaringen heb gehad. Meestal met Afro-Surinamers. Dat moet ik helaas toegeven.

Het is best jammer wanneer men bijdraagt aan het verlichten van de noden van de financieel zwakkeren, maar in plaats van “dankjewel” moet horen “A dis mus fu boel.” of “Bulgarije”. Sta je daar met je spirituele kijk op het leven die je praktisch verplicht kalm te blijven onder zulke omstandigheden. Je weet wel “Vergeef ze vader want zij weten niet wat ze doen!”. Nobel is het, ja. Toch wou ik soms dat ik minder spiritueel was, meer als een beest, en zulke ondankbare mensen, ongeacht de leeftijd, een paar baksen kon verkopen.

Soms hebben mensen dat wel nodig. Dat die domheid uit ze geslagen moet worden. Zeker in ons land. Een mooi voorbeeld is hoe de LBGT-personen van de wijk Flora dat hebben aangepakt. De heersende onwetendheid, die zich uitte in fysieke en mondelinge aanvallen op hen, hebben zij er bij hun buren uit gemept. Met onveilig handelen, hebben zij hun veiligheid opgeëist. Hoewel ik tegen geweld ben, moet ik toegeven dat het voor sommige mensen een probaat medicijn is. Dat heeft meer te maken met het niveau dat zij zelf hebben.
Communicatie is niet alleen praten met elkaar. Het is praten met elkaar op een niveau dat wederzijds begrepen wordt. Soms is dat een bun faya baka ede klap op de lege hoofden der onwetendheid. Natuurlijk is het beter om een gesprek aan te gaan. Maar hoe pak je dat aan bij een bevolking die zo laaggeschoold is? Hoe ga je zulke mensen zaken uitleggen die hun ontwikkelingsniveau te boven gaan?

“A dis mus fu boel.”

Het is bewonderenswaardig, mensen als een Bayard Rustin, die in 1963 al, openlijk was wie hij was en zich inzette voor de mensen van zijn eigen kleur. Terwijl hij, zowel door hen als door de witte man, werd vergruisd en niet de erkenning kreeg die hij verdiende. Begrijpelijk als hij weer in de kast zou stappen. Ik bewonder hem wel. Omdat ik meerdere malen heb willen stoppen met goed te doen voor mijn eigen mensen. Zij beantwoordden het soms met een heleboel rommel opmerkingen, terwijl ze wel de geschonken goederen in ontvangst nemen.
Hopelijk smaakte het ze. Die boeler bruine bonen met die boeler rijst uit dat boeler voedselpakket van die boelende boeler.