Goedemorgen Paramaribo: Hypocriet…

Het gevoel dat Surinaamse politici geen hart hebben voor het volk, begint steeds toe te nemen. Dit gevoel is gebaseerd op het gegeven dat beleidsmakers er na vier decennia nog steeds niet in kunnen slagen om de Surinaamse economie duurzaam te laten bloeien. Het lijkt er soms zelfs op alsof zij bewust het volk willen uitknijpen, zodat zij samen met friends en family vrij kunnen leven.

Waar de gemiddelde Surinaamse burger, oftewel de middenklasse, het maandelijks met minder dan zes- tot achtduizend moet zien te overleven, hebben zij hun schaapjes lekker op het droge. U gelooft het of niet de huidige kliek houdt er maandelijks minimaal 50.000 SRD, met nog de bijkomende toelages, missiegelden, etc… Als er nog duurzame ontwikkeling tot stand werd gebracht, dan was er geen vuiltje aan de lucht.

Het rammelt van alle kanten wanneer het aankomt op duurzame ontwikkeling. Zo erg dat ons buurland Guyana ons in de afgelopen tien jaar in alle stilte voorbij is gegaan. Tegenwoordig lijkt het zelfs alsof Guyana, dat in het verleden werd gezien als onveiliger dan Suriname, zelfs een beter imago weet neer te zetten.

Heel erg hypocriet om de Surinaamse leiders wel bij naam te noemen en hen ook nog te blamen

Als je kijkt naar de gevallen en verruwing van criminaliteit die zich voordoen, dan voel je je in eigen land heel onveilig. Van steekpartijen om nog geen 100 SRD, berovingen, liefdesdrama’s met de dood tot gevolg, tot afrekening binnen de drugswereld.

Recentelijk is Suriname door een Franse medium uitgemaakt voor belangrijke drugs doorvoerland. Het medium schroomde er niet voor om de namen van ex-president Desi Bouterse en vicepresident Ronnie Brunswijk te blamen voor betrokkenheid binnen het geheel. Echter vraag ik me af in hoeverre er hard bewijs is van betrokkenheid van eerdergenoemde leiders.

Het feit dat er misschien honderden of duizenden kilo’s via een land wordt gesmokkeld, geeft nog niet aan dat regeringsleiders betrokken zijn, anders kunnen we dat ook stellen van de landen waar er drugs naartoe gesmokkeld wordt.

Heel erg hypocriet om de Surinaamse leiders wel bij naam te noemen en hen ook nog te blamen. Of is het bewust om Suriname zwart te maken. Alle landen dienen tot het besef te komen dat drugsbestrijding niet alleen de verantwoordelijkheid is van landen die als tussenstop worden gebruikt, maar ook van de landen van vertrek en bestemming.

Het zwart maken van anderen lijkt tegenwoordig meer stijl, dan uitzondering. Vlak hier! Voornamelijk binnen de Surinaamse politiek is het te merken of binnen de Surinaamse overheid. Medewerkers die een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van het land worden zwartgemaakt of tegengewerkt door hielenlikkers, die geen meerwaarde hebben wanneer het aankomt op duurzame ontwikkeling.

Hoor en wederhoor is de basis van de democratie

Ondanks hun gebrek aan de nodige management competenties worden zij geaccommodeerd om gedreven werkers te demotiveren. Misschien ligt het ook aan hoger hand, die niet kan beoordelen wie wel of niet over de capaciteit beschikt om Suriname naar hogere hoogte te helpen leiden.

Ik kan mij nog het gesprek van een collega en ik met de dochter van een Surinaamse regeringsleider heugen. In dat gesprek begin van dit jaar gaf zij aan; als mensen twee jaar lang naar het kabinet komen en zeggen dat Prevo en Fariel onrustzaaiers zijn, dan is dat waarin men gaat geloven op het kabinet.

Het is heel jammer, dat men op zo een niveau zaken aanneemt, zonder eerst te onderzoeken of tenminste hoor en wederhoor te plegen. Hoor en wederhoor is de basis van de democratie. Nog erger, dat hooggeplaatste functionarissen zich hiervoor laten lenen en ook meewerken aan het wegwerken van kwalitatief personeel dat met een karig loon haar werk naar behoren doet en ook nog met heel het hart. Het is gewoonweg hypocriet.