Emma Lesuis toont Suriname in WO II

De veelzijdige theater- en documentairemaakster vertelt het verhaal van Suriname in de Tweede Wereldoorlog met een bijzondere combinatie van historisch filmmateriaal, nieuwe beelden, interviews, muziek en tekst.

In 2020 erfde Lesuis het filmarchief van de Surinaamse fotograaf en filmmaker, Wim van der Ziel sr. De beelden maakten haar nieuwsgierig naar het land van haar moeder in die periode van de wereldgeschiedenis. Ze deed research en interviewde in Suriname mensen die haar vertelden over hun werk in het Nederlandse leger, verzet en welzijnswerk.

Solidariteit

Suriname leverde niet alleen bauxiet voor de vliegtuigindustrie; de solidariteit was groot. Jonge mannen en vrouwen vochten actief in het Nederlandse leger, in Europa en Azië. Joodse vluchtelingen werden opgevangen, er waren inzamelingen en vrijwilligers maakten materiaal voor de Nederlanders. Duitse Surinamers, plotseling gebombardeerd tot vijand, moesten naar interneringskampen.

Deze verhalen zijn in Suriname wellicht bekender dan in Nederland, maar Lesuis weeft ze vakkundig en liefdevol in een boeiende, nieuwe mamio van historische beelden, met muziek, tekst, interviews en moderne beelden van Suriname. Deze aanpak zal ook hier leiden tot nieuwe inzichten, verwondering, boosheid, trots en respect.

‘Aardappelbloed’

In Nederland en België maakte Lesuis eerder furore met haar voorstelling ‘Aardappelbloed’, over de geschiedenis van haar Surinaamse bet-bet-overgrootmoeder en haar onderzoek naar haar eigen afkomst. De voorstelling, in kleine setting en met verfijnde humor, is enorm goed ontvangen door zowel Surinamers als bij mensen die nauwelijks iets van het land en de slavernij wisten.

Producent Ann Hermelijn is enthousiast dat zij Emma Lesuis nu, met steun van diverse partners, aan het Surinaamse publiek mag presenteren. Dit theatrale onderzoeksproject krijgt een extra dimensie door de grote betrokkenheid van veel Surinamers. Bassist Jason Eduwaiti en trompettist Meredith Pinas verzorgden de muziek, Xaviera Arnhem hielp bij de research, cameraman Dave Edhard draaide de nieuwe beelden en Tolin Alexander deed de eindregie.