Goedemorgen Paramaribo: Dyompo futu…

In Suriname zijn vele voetballiefhebbers fan van Argentinië, zonder stil te staan dat velen van ons er niet zouden wezen als onze voorouders naar Argentinië waren overgebracht tijdens het koloniale tijdperk. In dat top voetballand zijn ‘zwarten’ in de loop der jaren verdreven of tot uitsterven gedreven. Het gevolg daarvan is dat de bevolking aldaar voornamelijk bestaat uit inheemsen.

In Suriname mogen wij van geluk spreken dat de inheemsen die wij hier zijn komen aantreffen, ons dat niet hebben aangedaan. Integendeel hebben zij zich langer dan een eeuw steeds laten verdrijven uit hun vertrouwde woongebieden. De inheemsen hebben zich in zekere mate nederig opgesteld, door ons als intruders niet aan te vallen of elimineren. Dankzij de inheemsen zijn Colombus en zijn navolgers zich komen verdiepen in wat Zuid-Amerika en ook Suriname te bieden heeft.

De nederigheid lijkt hun nekslag te zijn geworden, want tot op heden worden hun woongebieden binnengetreden, geplunderd of uitgeput. Vele kapitalisten halen economisch voordeel in de gebieden, zonder dat deze gebieden enig voordeel eraan overhouden. De inheemsen laten al tig jaren hun stem horen over het reguleren van hun grondenrechten. Het lijkt erop alsof opeenvolgende regeringsleiders er niks van bakken. Het kan er bij mij niet dat politici onze geliefde broeders en zusters, met name de inheemsen en alle in stamlevenden pinaren en geen duurzame ontwikkeling, toekomst of zekerheid gunnen.

Sinds 2015 blijkt er fysiek niks concreet gerealiseerd te zijn, inzake de uitvoering van het toen gevelde vonnis. Onze politieke leiders moeten zich doodschamen dat zij dyompo futu spelen met de belangen van onze oorspronkelijke bewoners. Dezelfde leiders die goed en behoorlijk bestuur prediken en beweren respect te hebben voor de rechtstaat, blijken geen drup respect te hebben voor een vonnis uitgesproken door het internationaal mensenrechtenhof.

Het siert oprechte politici niet om spelletjes te spelen met de belangen van hun volk. Het lijkt de afgelopen jaren niet alsof het Surinaams belang centraal staat bij gekozen leiders. Ondanks een batterij aan deskundigen, voorstellen voor het oplossen van problemen, blijven oplossingen voor nijpende vraagstukken uit. Zelfs oprechte ambtenaren, die zich loyaal stellen aan het Surinaams belang, worden in een hoek gedreven.

Hun voorstellen en inspanningen om verbetering te realiseren worden niet gewaardeerd en nog minder gebruikt. Het lijkt erop dat juist zij die niet over de nodige competenties beschikken, worden geplaatst in functies, met het noodlottig gevolg dat er in plaats van voorruitgang, juist achteruitgang wordt gerealiseerd.