Goedemorgen Paramaribo: Gezegend of vervloekt?

Suriname is een van de groenste landen in de wereld en kan daarmee flink verdienen. Suriname, het 17de rijkste land van de wereld, vanwege de aanwezige natuurlijke hulpbronnen. Dat wordt ons al sinds de staatkundige onafhankelijkheid voorgehouden. Desondanks zien wij na bijna een halve eeuw, in plaats van duurzame ontwikkeling, steeds meer verpaupering of verloedering. Suriname is de oorsprong van vele internationale grootheden of beroemdheden op het gebied van sport, muziek, onderwijs, culinair, etc. Suriname heeft direct en indirect boordevol wereldburgers ‘voortgebracht’. Enkele klinkende namen in de internationale sportwereld zijn; Anthony Nesty, Clarence Seedorf, Edgar Davids, Arron Winter, Wiene Schaal, Jair ‘Bigi Boi’ Rozenstruik, Tyrone Spong, Donegy Abena en Donovan Wisse. Ook in de muziekwereld heeft de geschiedenis reeds uitgewezen dat Suriname niet onder doet voor de rest van de wereld. Van Denise Jannah, Erwin Bouterse, Lieve Hugo, Stephen Doesburg tot Isaac Menso, Miriam Menso, Damaru Canterburg, Gerbon ‘Psycho’ Jasenie, de populaire muziekformaties Aptijt, South South West en Kasimex Houseband, die enorme bekendheid in de wereld genieten vanwege hun uitmuntende producties. Suriname is een bron van zoveel goeds, maar toch gaat het niet goed, zelfs ons water is straks niet meer zoet.

Over de kwaliteit van het water is, in delen van het achterland, reeds enkele weken een verontrustende toestand ontstaan onder bewoners. Ook in Commewijne maken burgers zich zorgen over water dat mogelijk vervuild is door Cyanide. De vrees bestaat dat naast het stuwmeergebied ook de Suriname rivier vervuild kan raken met cyanide dat gebruikt is bij goudwinningsactiviteiten en in het meer terecht is gekomen. Echter wordt dit ontkracht door de nieuwbakken minister van Ruimtelijke Ordening en Milieu. “Er worden heel wat nepberichten verspreid, maar er is geen sprake van cyanide-vervuiling daar”, zei minister Marciano Dasai van Ruimtelijke Ordening en Milieu donderdag in het parlement. Hoewel ik van oordeel ben dat wij op het compas van onze leiders moeten kunnen varen, zijn er momenten, waarbij ik een naar gevoel krijg. Dit komt vanwege het vertrouwen dat opeenvolgende leidinggeven hebben geschaad bij mij, als deel van deze samenleving. Niet lang terug heeft een andere minister ons min of meer gegarandeerd dat bewoners rondom het stuwmeer niks te vrezen hebben. Volgens de bewoordingen van die functionaris zou het niet kloppen dat goudzoekers dit gevaarlijk spul gebruiken voor het ontginnen van het edelmetaal in het stuwmeergebied. Om daags daarna te vernemen dat de regering acute stappen zal ondernemen. Het is gebleken dat 2 van de drie genomen samples uit het stuwmeer een cyanide waarde hebben die 1600 maal hoger is dan de waarde die international toegestaan is.

Het zal misschien aan mij liggen, maar het lijkt alsof niemand vanuit de hoogste leiding zich druk maakt om het lot van de getroffenen. Vooralsnog ontbreekt elk spoor van een evacuatie- of een rampenbeheersingplan. Binnenlandbewoners slaan tig keren alarm, maar de mensen worden elkaar een worstje voor de mond gehouden. Het lijkt erop alsof politici steeds weer ernaar streven om het volk zoet te houden en bij de verkiezingen weer te pakken met valse of onrealistische beloftes. Als het in Europa of Amerika was, dan waren deze personen reeds lang voorzien van schoon water of zelfs overgebracht naar veilige gebieden, maar ja we wonen in het 17de rijkste land. Het milieuvriendelijkste land van de wereld, waar de schadelijkste chemicaliën worden toegelaten om goud te ontginnen voor de verrijking van een groepje invloedrijken. Het land met 93% bosbeddekking, waar het kostbare groen ongecontroleerd wordt opengekapt en wordt leeggeroofd. Het land waarbij de inheemsen die waken over de natuur worden behandeld als nuttelozen. Het land waar er binnen de afgelopen 3 jaar steeds meer erupties dreigen te ontstaan, omdat de belangen en de toekomst van de Surinaamse burgers met een korreltje zout worden genomen, en enkelen de kans krijgen zichzelf verder te verrijken. Oud president Ronald Venetiaan zei eens: “nu kunnen wij geen zegeningen tellen, maar opeenvolgende fuka’s”. Suriname lijkt niet meer zo gezegend. Het lijkt zo vervloekt.