Met de beëdiging van 21 districtscommissarissen (DC’s) zet president Simons de bestuurlijke chaos van onze districten voort. Onder andere de wet Regionale Organen en de Kiesregeling schrijven een aantal taken toe aan de districtscommissaris ervan uitgaande dat slechts 1 DC wordt benoemd per district. Met de benoeming van meerdere DC’s per district wordt een bestuurlijke chaos gecreëerd dat de door Simons voorgenomen decentralisatie juist ernstig zal bemoeilijken. De president laat een kans “Fu Kenki a Systeem” liggen.
DISTRICTEN UITGESTREKT?
Bij de instelling van de districtscommissarissen heeft de president voor het district Sipaliwini 7 DC’s, voor het district Marowijne 2 en voor de districten Paramaribo en Wanica elk 3 DC’s beëdigd. Als argument voor de uitbreiding is in het verleden gebruikt de uitgestrektheid van de districten. Als uitgestrektheid het werk van de DC’s bemoeilijkt, dan zou het uitbreiden van de werkarmen van de DC’s logischer zijn geweest. Hierbij zou gebruikgemaakt kunnen worden van meerdere districtsecretarissen en/of bestuursopzichters die verantwoordelijk zouden kunnen zijn voor slechts 1 ressort in het district. Als we kijken naar de politieke partijen waaruit de DC’s zijn voorgedragen dan wordt sterk de indruk gewekt dat partijpolitieke argumenten wederom doorslaggevender waren voor deze chaotische uitbreiding dan de wens tot beter bestuur.
BESTUURLIJKE CHAOS
De bestuurlijke chaos kent verschillende kanten. Zo wordt wettelijk voorgeschreven dat de districtscommissaris van het betrokken district de voorzitter is van de Districtsraad (DR). Letterlijk staat er dat hij/zij leiding geeft aan de activiteiten van de DR. De vraag die als eerste rijst hier is, welke DC zal nu leiding geven aan de DR en wie bepaalt dat. Ook wordt de DR volgens de wet bij elkaar geroepen zo dikwijls de DC zulks nodig oordeelt. Betekent het dat met het bestaan van meerdere DC’s de vergaderingen van de DR zullen toenemen?
VERWARRING
De benoeming van de DC’s wekt de indruk dat elke DC verantwoordelijk zal zijn voor een bepaald geografisch deel van het district. Voor de burger wordt hiermee onduidelijk bij welke DC men terecht moet voor het aankaarten van bepaalde districtsproblemen. Ook als de DR openbare vergaderingen zal houden, bijeengeroepen door een DC, zal er verwarring ontstaan bij de burger om welk geografisch deel van het district de vergadering zal gaan.
21 DISTRICTSBESTUREN?
De wet Regionale Organen schrijft ook voor dat het Districtsbestuur bestaat uit de DC, die tevens voorzitter is en telkens één per ministerie aangewezen vertegenwoordiger. Los van de vraag welke DC nu voorzitter is van het districtsbestuur, rijst de vraag, zullen er meerdere districtsbesturen in het leven worden geroepen voor elke DC apart in een district? En daarmee samenhangend, zullen vertegenwoordigers per ministerie worden toebedeeld aan elke DC? Een snelle rekensom geeft aan dat zo 357 vertegenwoordigers vanuit de ministeries noodzakelijk zijn voor de ondersteuning van het werk van 21 DC’s. Dit zal waarschijnlijk niet gebeuren. We krijgen dus echte DC’s en DC’s voor spek en bonen. Zal dit dan de werkzaamheden van de DC’s in de districten verbeteren?
LEIDING HOOFDSTEMBUREAU?
Ook schrijft de kiesregeling voor dat de betreffende DC voorzitter is van het Hoofdstembureau (HSB) dat de verkiezingen leidt in het district. Onduidelijk is hoe bepaald wordt welke DC de voorzitter is van het HSB in de districten waar er meerdere DC’s zijn benoemd. Of zullen meerdere DC’s leiding geven aan het HSB?
PARKEERPLAATS PARTIJLOYALISTEN
De ervaring van de afgelopen jaren leert ons dat de functie van de DC als vertegenwoordiger van de regering in het district onvoldoende werkt. Inmiddels zijn er meerdere districtscommissariaten in bepaalde districten dat voor de nodige verwarring zorgt bij de burger. Ook lijkt het districtscommissariaat te zijn verworden tot een parkeerplaats van partijloyalisten met als gevolg de neergang van de kwaliteit van het districtsbestuur. “Kenki a systeem” is dringend noodzakelijk.
GEKOZEN DC
De PALU is daarom een voorstander van een gekozen functionaris met de politieke en bestuurlijke taken van de huidige DC. Die functionaris zou dan samen met een College van Wethouders als werkarm het districtsbestuur moeten vormen. De districtsraad moet dan als regionaal parlement functioneren waaraan verantwoording wordt afgelegd door de gekozen functionaris. Decentralisatie van het nationaal bestuur kan niet bereikt worden als het districtsbestuur niet ook een eigen budget krijgt. Nu met de uitbreiding van meerdere DC’s per district is juist de onoverzichtelijkheid van het districtsbestuur vergroot. Dit staat de daadwerkelijke decentralisatie in de weg. Of is de opdracht aan de DC’s van de president om de decentralisatie van het bestuur ter hand te nemen zonder wettelijke ondersteuning slechts wederom symbolisch bedoeld om coalitiegenoten tevreden te stellen?
PALU Secretariaat Massacommunicatie en PR
—
Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie
(PALU)
Suriname
info: www.palu.sr
