De verkiezingsstrijd in Suriname lijkt steeds meer op een politieke klucht, waarin voormalige vijanden beste vrienden worden en oude allianties sneuvelen alsof het dominostenen zijn. Tijd om een blik te werpen op de hoofdrolspelers in deze politieke soap van het jaar!

VHP: “Ondro Oso” zonder vertaler

De VHP zit stevig in het regeringshuis en communiceert met het volk alsof ze een economische scriptie voordragen. De gewone burger staart naar de toespraken en denkt: “Bro, praat gewoon normaal!”

En dan heb je DA’91… Ah ja, de partij die liever in een Vitz buiten DNA blijft dan in een volle bus naar binnen te stappen. Ze zijn te trots om met anderen samen te werken, maar ook te klein om alleen iets te bereiken. Een echte ‘ik-wil-wel-maar-ik-durf-niet’-partij.

Intussen blijft DA’91 roepen dat ze principieel zijn. Maar principes zonder zetels zijn als een restaurant zonder eten: je kunt een mooi menu hebben, maar niemand komt eten.

NPS: Greg & de helikopter-coalitie

Greg Rusland heeft het zwaar. Zijn grootste supporters willen geen groene thee drinken, maar wel per helikopter rondvliegen.

Het lijkt alsof Greg een team aan het coachen is, maar de spelers zelf bepalen wie er opgesteld wordt. Hij blijft hopen op een doorbraak, maar de enige doorbraak die hij krijgt, is een stijgende rekening bij de helikoptermaatschappij.

Greg mompelt nog: “Mi boi, na fesa a no mi sa fesa?!” Maar de helikopters vliegen door en laten hem achter met een groene vlag in de hand.

SPA-PALU-We Sranan: Een Duistere Samenzwering?

Wayne Telgt had grote plannen met de SPA. Hij droomde van een sterke partij, een nieuw begin… en nu? Nu zit hij ineens in een coalitie met PALU en We Sranan!

PALU heeft eindelijk een naam gevonden om haar duistere verleden te verbergen. Want ja, als je geschiedenis voelt als een misdaadroman, is een frisse make-over altijd handig.

We Sranan’s Newara – alias de Facebook-clown – is intussen druk bezig met zijn dagelijkse livesessies:

✅ “Wie moet president worden?”
✅ “Moet ik een nieuwe meme maken?”
✅ “Stem hieronder als je mij leuk vindt!”

Wayne kijkt ondertussen in de spiegel en denkt: “Bro, hoe ben ik hier beland?”

Wayne Telgt & Irwin Kanhai: Een ongemakkelijk gesprekje

Wayne Telgt, ooit een felle tegenstander van Bouterse, vindt zichzelf nu terug in een alliantie met PALU – de partij waar Irwin Kanhai, Bouterse’s advocaat, een grote rol speelt.

Stel je dit gesprek eens voor:

Kanhai: “Hé Wayne, jij was toch altijd fel tegen Bouterse?”
Telgt: “Ehh, ja… maar politiek is ingewikkeld, hè!”
Kanhai: “Aaaa, joe hypocriet yè!”
Telgt: “Hahaha… eeh, ja maar eh…”
(ongemakkelijke stilte)
Telgt: “Maar jullie hebben wel een sterk netwerk!”
Kanhai: “Weet je wat ook sterk is? Mijn verdedigingsstrategieën!”

Wayne lacht als een boer met kiespijn, terwijl hij zich afvraagt of hij niet beter thuis zijn factor arbeid-theorie had kunnen verkondigen.

NDP: Waar vijanden vrienden worden

De NDP heeft het druk met het organiseren van de grootste politieke reünie ooit.
Pakkitow, die jarenlang kritiek had, landde als een ware actieheld met een helikopter om zich alsnog aan te sluiten.

Edward Belfort, ooit de grootste criticus van de NDP, stapte vrolijk binnen alsof hij een verjaardagsfeestje kwam crashen. Ondertussen fluisterde Jenny Simons haar leden alvast toe: “Niet stelen als jullie in de regering komen.”

Eh… wie zegt zoiets?! Dat is alsof een dokter tegen zijn patiënten zegt: “Niet vergeten, adem blijven halen, hè!”

ABOP: De koningin keert terug!

Bij ABOP is het strijdtoneel compleet. De Warrior Queen is terug en Brunswijk voelt zijn macht afbrokkelen. Terwijl hij altijd dacht dat hij de enige koning was, begint de troon te wankelen.

Zijn aandeel in de partij daalt sneller dan de Bitcoin-koers op een slechte dag, en hij vraagt zich af: “Mi brada, no e trobi?”

A20: De stille kracht of de onzichtbare partij?

A20 is misschien wel de meest mysterieuze speler in deze verkiezingen. Steve Ryeme heeft grootse plannen, maar tot nu toe lijkt het erop dat ze nog in de conceptfase zitten.

Ze willen een frisse wind laten waaien, maar tot nu toe lijkt het eerder op een zuchtje dan op een storm. De vraag is: gaan ze echt impact maken, of worden ze gewoon een voetnoot in de verkiezingsgeschiedenis?