De drukte van het lunchuur komt net tot bedaren in de omliggende straten. Voetgangers lopen nietsvermoedend langs de glazen voordeur onderweg naat hun bestemming en sommigen werpen een haastige blik naar binnen tijdens het voorbijgaan. Binnen loopt al ruim een week de groepsexpositie Udubaki part two. Miguel Keerveld heeft werken van verschillende kunstenaars samengebracht om het thema ‘openbaarheid’ en de subthema’s dienstbaarheid en spiritualiteit aan de orde te stellen.
De deelnemende kunstenaars vormen een keur uit verschillende niveau’s in de kunstwereld. “Wij focussen ons op inclusie, dus willen we toch zoveel mogelijk qua diversiteit, stijl, maar ook carrière verschillende deelnemers hebben. Zo hebben wij hele jonge kunstenaars, maar ook de zeer gewaardeerde Remy Jungerman”, zegt Keerveld die de curator is voor deze serie kunstmanifestaties. Udubaki is onderdeel van een project dat het gehele jaar wordt uitgevoerd bij Readytex Art Gallery, Alakondre. Bij deze expositie zijn niet alleen de wanden van de gallery aangesproken, maar ook de vloeren en de ruimte.
Grani geven
Zo hangen er werkstukken vanuit het plafond en zijn er installaties op de vloer te zien. De schilderijen en werkstukken variëren van mixed media op doek tot figuren die met gesprokkeld hout zijn gevormd. Met de exposities in deze serie wordt ook ‘grani’ gegeven aan verschillende kunstenaars. Hun werken bepalen de thema’s die er aan de orde komen. Udubaki II geeft grani aan Remy Jungerman als gastexposant en ook aan Kit-Ling Tjon Pian Gi. Zij is dus de local master van deze editie. Udubaki I kende John Lie A Fo als local master en in deel III zullen de werken van Rene Tosari bepalend zijn.
Effecten van de pandemie
Net als alle sectoren heeft ook de kunstwereld te maken gehad met effecten van de coronapandemie. “Het was soms uitdagend, maar tegelijkertijd ook leuk. De co-curators en ik, dat zijn Kurt Nahar en Sri Irodikromo hebben het ervaren. Wij hebben de ruimte gekregen om heel veel creatieve energie los te laten. Je bent afhankelijk van mensen en soms vallen ze weg omdat ze in quarantaine moeten. Maar al met al, als je de balans opmaakt, dan is het wel de moeite waard. Men zegt ‘in a crisis we thrive’ en dat heb ik in het context van dit project zeker wel ervaren.”
Udubaki is het Sranan woord voor houten bak en symboliseert openbaarheid. Een schilderij in de gallery van een vrouw met een dienblad op het hoofd dient als referentie tijdens het gesprek. “Er is een gezegde in het Sranan ‘no poti en na ini Udubaki, dus houdt het geheim. Maar ik focus juist op taboes middels kunst bespreekbaar maken, dus het vormt een mooie metafoor.” In het kader van openbaarheid denkt Keerveld aan het algemeen belang van dienstbaarheid en spiritualiteit. Deze thema’s zijn zondermeer terug te zien in enkele werken, het hangt ervan af hoe de bezoeker hiernaar kijkt. Zo zijn er werkstukken met medicijnmannen afgebeeld en installaties van gebruiken die de spiritualiteit van verschillende bevolkingsgroepen afbeelden.
Keerveld is ervan overtuigd dat Suriname ondanks “uitspattingen die wij van tijd tot tijd hebben”, een uitzondering vormt op de problemen die er wereldwijd zijn op het gebied van racisme. Met deze expositie wordt deze uitzondering tentoongesteld. “Wij proberen als beeldende kunstenaars die uitzondering te highlighten en tegelijkertijd te reflecteren en wat wij ervaren met de gemeenschap te delen”, aldus Keerveld. Het vrouwelijke en het innerlijke kind vormen subthema’s bij Udubaki deel twee. Een bezoeker zou de expo evenwel als een spiritueel moment kunnen ervaren.
