Al jaren wordt het volk steeds bang gemaakt door de oude politiek voor de NDP c.q. Bouterse. Los van of het terecht is of niet, maar het is wel verbazingwekkend dat de “oude politiek” zelf niet met goed beleid komt, geen visie aan de dag legt en niet tot resultaten komt maar alleen maar ons bang maakt voor wat het volk niet moet willen. De oude politiek is gemakshalve alles behalve de NDP c.q. Bouterse.
Het is publieksgeheim dat er groepen in Suriname zijn die op tilt slaan als ze de naam NDP c.q. Bouterse horen. Volgens deze groepen is alle ellende in Suriname te wijten aan NDP/Bouterse. En laten wij voor een moment om de discussie helder te maken het volgende aannemen: “alle kwaad komt van NDP/Bouterse en zij zijn de slechteriken”. In dit verband zou heel Suriname zich dan de volgende vraag moeten stellen:
Hoe komt het dat de “oude politiek” op zoveel momenten de kansen onbenut heeft gelaten om het land vooruit te brengen met goed beleid en waarom wijst het volk hen toch steeds af om toch te kiezen voor de zogeheten “slechteriken”? Waarom is de oude politiek dan zo hardleers?
De NDP heeft slechts 1 regeerperiode (2015-2020) alleen geregeerd en dan maar deels, want deels was DOE ook betrokken in die periode. Bij alle andere periodes van de Bouterse hebben andere partijen dan wel afgevaardigden van de andere partijen meegedaan aan regeren. En vreemd genoeg is het allemaal de schuld van alleen van de NDP c.q. Bouterse?
Maar laten wij voor een moment aannemen – zoals de oude politiek ons voorhoudt – dat het allemaal de schuld van NDP c.q. Bouterse is, dan zijn er wel 3 momenten geweest waarop de oude politiek oftewel de betweters oftewel de verlossers oftewel de heiligen het land in bescherming konden nemen tegen de “slechteriken”:
Moment A: De oude politiek neemt na 2 periodes van militair ingrijpen – coup en zogeheten telefoon coup – het roer over. Je zou denken dat de oude politiek en de samenleving op dat moment donders goed weten wat ze nooit meer zouden willen en dat ze geleerd hebben van alle fouten van hen en nu keihard zouden werken aan de ontwikkeling van land en volk, met passie en betrokkenheid, oprecht en integer. Suriname wordt teleurgesteld door de oude politiek die hun sleets niveau niet konden ontstijgen. En dan is oude politiek ineens verbaasd dat de DNP samen met afgescheiden VHP het roer overnemen onder leiding van Wijdenbosch.
Moment B: In 2000 komt de oude politiek onder aanvoering van Venetiaan weer aan de macht. Wie dacht dat ze nu echt en echt geleerd hadden van alle fouten en dat ze de slechteriken voor eens en altijd zouden doen vergeten met topbeleid – immers zij weten hoe het moet – kwam voor de zoveelste teleurstelling en verbazing te staan. Zij zijn er voor het volk zegt de oude politiek steeds, zij hadden het volk al bang gemaakt tijdens moment A en toch waren ze weggestemd dus nu weer zomaar bang maken en geen beleid voeren is riskant, zou je denken he. Wat schetst onze verbazing, de oude politiek is geen stap verder gekomen met beleid om te produceren en te exporteren voor duurzame ontwikkeling in het land. Het gevolg is bekend, het volk rekende af met ze in 2010. Weer waren ze verbaasd. Wat is er met ze zou je denken, waarom zijn ze zo hardleers?
Moment C: 2020, de regering Santokhi komt na NDP aan de macht en we zien wederom een herhaling van zetten uit de periode A en B. De oude politiek leert niets. Er is weer geen visie. En weer de oude retoriek van bang maken voor de NDP c.q. Bouterse. Er is weer sprake van het negeren van de samenleving. Deze keer is naast economische achteruitgang ook sprake van sociale ravage. Straks zijn ze weer verbaasd als het volk met ze afrekent. Als je aan de gezegde “een ezel stoot niet voor de tweede keer aan dezelfde steen” denkt dan vraag je je af met wat voor wezen je hier te maken hebt.
Wat zou je na bijna 50 jaar onafhankelijkheid kunnen concluderen en je zelf afvragen:
In de 50 jaren is de oude politiek dan wel exponenten van de oude politiek vrijwel de hele periode betrokken geweest bij het regeren, dus zijn zij overal mede “plichtig of schuldig” aan.
De oude politiek heeft op en in 3 grote momenten de kans gehad om het volk te laten zien hoe zij beter zijn dan de “slechteriken” en toch is het hen niet gelukt. Waarom laat de oude politiek ons niet zien hoe het niet moet en hoe het wel moet? Kennelijk kunnen ze het niet. Kennelijk kunnen ze alleen angst verkopen.
Is de oude politiek wel beter dan de zogeheten “slechteriken”?
Zijn de slechteriken wel zo slecht als de oude politiek ons willen doen geloven? Is het wel allemaal de schuld van NDP c.q. Bouterse?
De eindconclusie is dat de oude politiek ons niet bang moet maken voor NDP c.q. Bouterse, maar goed beleid moet voeren, visie moet laten zien, integer en oprecht betrokken moet zijn met het volk en geen praatjes moet verkopen maar moet leveren. En boven alles, de oude politiek moet nooit meer hebben over de vorige regering, want kans na kans is onbenut gelaten om met daden het volk te verblijden met ontwikkeling. Zijn de zogeheten slechteriken wel zo slecht?
Hikmat Mahawat Khan
Noot: Ik zeg niet dat bij de NDP-slechteriken zijn. Ik vat in 1 woord samen het beeld dat de oude politiek van de NDP c.q. Bouterse steeds schetst. De lezer kan nu zelf oordelen wie de valseriken zijn en wie de slechteriken.
