Wereldreiziger op motorfiets maakt stop in Suriname

Hij zit bij het zwembad van Albergo/Alberga, zijn Ural, een motorfiets met aanhang uit de Tweede Wereldoorlog staat veilig opgeborgen. Hij is maandagavond aangekomen in Suriname nadat hij vanuit Brazilië naar Guyana had gereden. Donderdag vertrekt de wereldreiziger naar Frans-Guyana om oude vrienden te ontmoeten en ook nog onderdelen van zijn brom op te halen. “De bauxietweg was mooi om te rijden, maar het was niet echt vriendelijk voor mijn brommer”, zegt Robby lachend. Maar deze uitdagingen zijn gewoon voor hem geworden intussen, want hij reist de wereld al langer dan anderhalf jaar nu rond.

Voor hij zijn wereldtour startte, reisde hij met zijn Ural en twee dochters door Zwitserland. Kort daarna is hij vanuit Geneva, Zwitserland vertrokken en is toen zijn wereldtour gestart in Europa. Zijn inspiratie om op een motorfiets de wereld rond te reizen kwam van een Frans-Amerikaanse motorrijder die enkele maanden voor zijn eigen vertrek besloot de wereld rond te reizen. “Ik dacht toen dat deze gast ‘the right idea to enjoy life’ had. Want wat is beter dan je motorfiets te rijden op kleine dorpswegen, door mooie landschappen en bergen en de wereld te zien”, vertelt Robby.

Het rondreizen met zo min mogelijk en leven van dag op dag, is voor Robby een heerlijke ervaring. Het liefst rijdt hij door zandwegen of bergen om zo kennis te maken met het landschap. “Ik ben niet zo’n fan van rijden door grote steden, omdat je daar veel vervuiling hebt en alle uitlaatgassen. Met je motorfiets in de natuur is voor mij ideaal”, zegt Robby. Ondanks de mooie plekken en verschillende landen kom je wel eens wat uitdagingen tegen tijdens het reizen, maar ook daar heeft Robby een hele ‘relaxte’ mindset over. “Heb je bromfietspech of geen slaapplek kunnen regelen, dat is geen probleem. Je leert met het minimale te reizen echt niet te stressen over zaken. Er is altijd iemand die je kan helpen, mensen staan overal altijd klaar om reizigers te helpen, maakt niet uit waar van de wereld je bent. People always want to help.”

People think I’m crazy

In 2022, toen hij besloot om een wereldtour te maken op zijn Ural, verkocht Robby alle have en goed dat hij had. “Met de verkoop van mijn appartement in Zwitserland, kan ik hopelijk 10 jaar lang reizen. Hangt ervan af waar je gaat natuurlijk. Door Amerika reizen kost wel wat, maar Turkije, Venezuela in zulke landen zijn de kosten nog te doen.”

Vaak genoeg wordt hij voor gek verklaard door mensen als hij allemaal vertelt waar hij naartoe is gegaan. “Bijvoorbeeld toen ik mensen vertelde dat ik naar Venezuela zou reizen, People told me I’m crazy! Wegens de politieke en sociale onrust, maar ik had geen enkel probleem. Natuurlijk ga je jezelf niet onnodig in gevaarlijke situaties zetten, je moet ook slim omgaan daarmee.” Daarom heeft hij drie gouden regels als hij aan het reizen is: “Ik ga niet alleen een bar binnen, altijd met iemand omdat ik gewoon geen problemen wil hebben. Ik rijd nooit in de avonduren, alleen overdag want als je pech krijgt ‘s avonds kan je niet zien wat er is en ik rijd zelden door grote steden want daar is juist criminaliteit te vinden.”

Een andere extreme reis van Robby is tijdens de winter in Canada motorfietsen met weersomstandigheden van bijna -50 graden Celsius. “Nog even was ik bij de Noordpool beland, maar heb het tot de grens met de Noordpool behaald. Mensen vonden weer eens dat ik gek was, want niemand rijdt zijn motorfiets in de wintertijden. Ik heb zelfs een van mijn vingers bevroren tijdens het maken van foto’s, maar gelukkig hoefde die niet er af”, merkt hij al lachend op. Hij snapt dat zo reizen niet voor eenieder is weggelegd, maar voor zichzelf ziet hij geen ander manier van de wereld zien. “Kennismaken met de verschillende landschappen, de natuur en mensen is gewoon mooi om te zien.”

De wereldrondreizen op een motorfiets uit de Tweede Wereldoorlog is niet makkelijk, vooral ook omdat er een aanhangwagentje aan verbonden is. “Je hele lichaam is in beweging en eist ook dat je in conditie bent om te reizen. Gelukkig ben ik een sportman en kan ik het wel aan.” Robby is een liefhebber van extreme sporten zoals skydiven, duiken en motorracen, misschien daarom trotseert hij juist de uitdagingen die hij tegenkomt op zijn reis. “Behalve extreem sporten, was ik zelf ook langer dan 15 jaar werkzaam bij de politie als ‘special forces’. Zo af en toe doe ik nog freelance werk als Private investigator en krijg je soms opdrachten om mensen wereldwijd te volgen, zo verdien ik soms ook wat om mijn reis te bekostigen”, zegt Robby.

Zijn volgende destinatie is Frans-Guyana, van daaruit gaat hij naar Brazilië per boot om zo door een deel van de Amazone mee te pakken tijdens zijn trip. Hij zal daarna doorreizen naar Argentinië en Chili waar hij zijn dochter zal ontmoeten. “Mijn dochter is nu alleen aan het backpacken door enkele Latijns-Amerikaanse landen. Zij is echt een aardje naar haar vaartje”, zegt Robby trots. Waar hij daarna zal gaan is ook niet duidelijk, hij gaat er nogal al nonchalant mee om en plant ook niet veel vooruit. “There is no rhyme or reason; ik reis niet in een rechte lijn, maar besluit nooit weken van tevoren of boek bijna nooit van tevoren een slaapplek, want vaak weet ik niet of ik op de geplande dag zal aankomen. We zien het wel, belangrijk is dat ik kan rijden, reizen en de wereld zien.”