Na de aanstelling van Henk ten Cate als bondscoach van Suriname is het snel gegaan. Binnen enkele dagen werden oud-internationals Winston Bogarde en Jerrel ‘Jimmy’ Floyd Hasselbaink als assistenten toegevoegd aan de technische staf. Met de FIFA play-offs in aantocht beschikt Natio daarmee over een technische leiding met ervaring op het hoogste niveau. De vraag is nu: komen zij net op tijd, of toch een fractie te laat?
Voor wie weet wie wie is, staat één ding vast: met Ten Cate, Bogarde en Hasselbaink heeft de Surinaamse Voetbal Bond (SVB) een stevig trio om de selectie richting de voor Suriname historische FIFA play-offs in maart te begeleiden. Opgeteld is dit, afgemeten aan hun staat van dienst, mogelijk de zwaarst bezette technische leiding die Natio ooit had.
Het is bovendien opnieuw een bevestiging van hoe rijk de Surinaamse diaspora in Nederland is aan voetbalkennis, ervaring en persoonlijkheden die de afgelopen decennia internationaal hun sporen hebben verdiend. Dat creëert uitstraling, maakt indruk en telt mee – misschien meer dan we in Suriname soms beseffen.
In dat opzicht heeft het vertrek van Stanley Menzo op korte termijn in elk geval geleid tot een opvallende koerswijziging. Wat nog onduidelijk is: hebben Ten Cate en zijn assistenten nog voldoende tijd én ruimte om te doen waarvoor zij zijn aangetrokken? Zijn zij net op tijd binnengehaald, of komt deze kwaliteitsimpuls na de onrust van de voorbije periode toch te laat?
De assistenten
Over de loopbaan van Ten Cate als speler, maar vooral als coach, schreven wij eerder al. Hij werkte onder meer bij FC Barcelona als assistent in de periode waarin de club grote successen boekte, met spelers als Ronaldinho, Xavi Hernández, Samuel Eto’o en Andrés Iniesta. Ook was hij hoofdtrainer bij Ajax en vervulde hij functies bij clubs in Nederland en daarbuiten, waaronder periodes in Griekenland en het Midden-Oosten.
Winston Bogarde (55) brak begin jaren negentig door bij Sparta. Hij viel op door zijn fysieke kracht en dynamiek, waarna een transfer naar Ajax volgde. Daar ontwikkelde hij zich verder en maakte hij deel uit van de ploeg die in 1995 de Champions League won, met onder anderen Edgar Davids, Clarence Seedorf, Patrick Kluivert, Michael Reiziger en Frank Rijkaard. Daarna volgden periodes bij AC Milan, FC Barcelona en Chelsea.
Na zijn spelerscarrière werkte Bogarde in verschillende trainersrollen, onder meer bij de jeugdopleiding van Ajax en later als assistent bij het eerste elftal. In de jaren daarna richtte hij zich vooral op individuele begeleiding van spelers, met name verdedigers. Bogarde heeft bovendien altijd een duidelijke band met Suriname benadrukt.
Jerrel ‘Jimmy’ Floyd Hasselbaink (52), geboren in Suriname, maakte vooral naam als doelpuntenmaker bij clubs in Nederland, Portugal, Engeland en Spanje. Hij werd topscorer in La Liga en ook (meerdere keren) topscorer in de Premier League. Bij Chelsea was hij gedurende meerdere seizoenen een van de meest productieve spelers.
Als trainer deed Hasselbaink ervaring op bij clubs in België en Engeland. In de periode 2023–2024 was hij assistent bij de Engelse nationale ploeg, waar hij samenwerkte met bondscoach Gareth Southgate. Met Engeland bereikte hij de finale van het EK 2024, waarin Spanje te sterk bleek.
Aanpassingen en creativiteit
Welke tactische benadering Ten Cate kiest voor de eerste play-offwedstrijd tegen Bolivia is nog niet duidelijk. Nog minder is bekend over de mogelijke volgende stap richting Irak, als Bolivia wordt uitgeschakeld. De nieuwe bondscoach heeft zich daar publiekelijk nog niet concreet over uitgelaten. Toch geven zijn keuzes voor de staf wel aanwijzingen over de accenten die hij kan leggen.
Bij Engeland werkte Hasselbaink vooral met de aanvallers, met aandacht voor individuele ontwikkeling en het beter op elkaar afstemmen van loopacties en positionering. Bogarde richtte zich in zijn trainerswerk juist sterk op individuele begeleiding van verdedigers. Het ligt daarom voor de hand dat Ten Cate, zeker in de korte aanloop, nadruk wil leggen op het aanscherpen van individuele kwaliteiten binnen de selectie.
Die keuze zou ook logisch zijn, omdat Natio met een praktische hindernis te maken heeft: in aanloop naar de play-offs zijn er geen extra FIFA-interlandperiodes meer. Daardoor is er op papier geen vaste periode waarin spelers kunnen worden opgeroepen en clubs verplicht zijn hen af te staan. De play-offwindow loopt van 23 tot en met 31 maart, met maximaal enkele dagen tussen het begin van die periode en de eerste wedstrijd. Dat is vergelijkbaar met de situatie rond de UEFA play-offs.
Dat betekent dat de technische leiding creatieve oplossingen zal moeten vinden om de spelersgroep toch één of twee keer bijeen te krijgen. Mogelijk bieden wedstrijdschema’s in Europese competities enige ruimte, maar dat kan alleen als clubs willen meewerken.
Het ontbreken van een extra interlandperiode maakt het in elk geval lastig om onder ideale omstandigheden te bouwen: kennismaking, automatisme, en het inslijpen van tactische patronen vragen nu eenmaal tijd. Juist daarom kan een aanpak met nadruk op individuele verbetering en het snel aanscherpen van details aantrekkelijk zijn. In dat proces kunnen Bogarde en Hasselbaink, door hun ervaring met zowel groepscoaching als één-op-één begeleiding, een wezenlijk verschil maken.
Hoewel nog weinig bekend is over de precieze tactische richting, mag worden aangenomen dat er een plan is. Alleen al de combinatie Ten Cate, Bogarde en Hasselbaink geeft aanleiding om dat te verwachten. Bovendien is het voor alle drie – ondanks hun rijke cv – een unieke kans om met een landenteam een stap richting een WK te zetten. Dat is een sterke prikkel voor focus en passie, ook bij voetbalmensen die al veel hebben meegemaakt en gewonnen.













