In het verre verleden werd spiritualiteit geïnterpreteerd als een diepzinnige persoonlijke ervaring, religieus nagestreefd op zoek naar de zin van het leven. Dit was het geval, hoewel spiritualiteit religie overstijgt. In recente tijden, misschien als gevolg van het secularisme, is spiritualiteit getransformeerd tot een concept van onderlinge verbondenheid, in de zin van sociale cohesie, waarbij alle religies gelijkelijk worden geaccepteerd en, bij het uitoefenen van vrijheid, gelijkheid in elk opzicht wordt nagestreefd.
Het eerder genoemde gevoel van onderlinge verbondenheid is echter beperkt tot het adopteren van mensen als inherent sociale wezens, zodat ze betekenis in het leven kunnen vinden door relaties in plaats van door solitaire inspanningen. Terwijl spiritualiteit in de zin van onderlinge verbondenheid verwijst naar sociale cohesie, onthullen mystici de essentie van spiritualiteit als universele cohesie. Veel westerse filosofen en psychologen delen ook het idee dat diversiteit een oppervlakkig fenomeen is en dat universele eenheid zichtbaar wordt wanneer je eronder en binnenin kijkt (Bor et al., 1997; Weaver, 1966; Wilber et al., 1986). Spiritualiteit Sommigen zullen aanstoot nemen aan wat ik ga zeggen over de essentie van spiritualiteit, aangezien veel artikelen, boeken en toepassingen spiritualiteit behandelen alsof het een ding is, wat zeker niet het geval is.
Spiritualiteit is per definitie immaterieel, ruimteloos en tijdloos. Het spreekt voor zich dat niemand het zich kan voorstellen of begrijpen en er daarom over kan praten; ons aardse referentiekader staat dat niet toe. We kunnen transcenderen tijdens meditatie en soms spontaan spirituele glimpen ervaren. Dat is waar dit artikel op is gebaseerd—mijn persoonlijke ervaringen van wat ik denk dat glimpen kunnen zijn van de mystiek van spiritualiteit–geest–materie. Bij afwezigheid van een materieel lichaam, vorm of andere substantie, kan de essentie van spiritualiteit niet worden gezien, gevoeld of ervaren via onze zintuigen. Je zou het kunnen omschrijven als een allesomvattende, allesdoordringende en levendmakende essentie, die metafysisch ten grondslag ligt aan alles, maar er geen deel van uitmaakt.
Spiritualiteit is per definitie immaterieel, ruimteloos en tijdloos.
Het is tegelijkertijd immanent en transcendent. Persoonlijke Ervaring Op een ochtend in Chicago, VS, beoefende ik transcendente meditatie (d.w.z. een mantra of heilige spreuk laten opkomen en zichzelf intern laten herhalen om de geest tot rust te brengen). Plotseling voelde ik mijn lichaam verstijven en raakte ik buiten adem. Bijna op hetzelfde moment voelde ik mijn zintuigen samensmelten –– ik kon zien met mijn oren, horen met mijn ogen, enzovoort, voor een fractie van een seconde –– onmiddellijk gevolgd door het langzaam wegsmelten van mijn lichaam. Ik had het gevoel dat mijn lichaam van me afgleed alsof het een lang en dik gewaad was, en niets achterliet behalve een mentaal hoorbaar, extatisch gevoel van “ik ben-bewustzijn”.
Een mentaal hoorbare herhaling van “ik ben” versmolt met een gevoel van ik-heid en een toenemend genot, vergelijkbaar met een veelvoud van een intens seksueel orgasme. Ik was mijn ruimteloze of spirituele identiteit geworden als een mentaal hoorbaar ik ben-bewustzijn. Terwijl ik me bewust werd van dit gevoel van ik ben-bewustzijn, keerden mijn ego-bewustzijn en fysieke identiteit langzaam terug. Bovendien voelde deze ervaring veel echter aan dan welke andere dan ook in de realiteit van elke dag. Deze transcendentale toestanden tonen aan dat er een vorm van metafysische relatie tussen spiritualiteit, geest en materie/lichaam moet bestaan.
Onderzoeksdoelstellingen
Mijn doel in dit metafysische essay is om te proberen mijn persoonlijke transcendentale ervaringen te valideren door onderzoeksresultaten en mijn perspectief op de inherent verweven relatie tussen spiritualiteit, geest en materie te delen.
Overzicht
Na de introductie en methodologie is de rest van dit artikel is als volgt georganiseerd:· In de daaropvolgende sectie, getiteld Metafysisch Perspectief, deel ik verder mijn persoonlijke transcendentale ervaringen en presenteer ik een beeld van mijn perspectief op hoe de inherent verweven relatie tussen spiritualiteit, geest en materie tot stand lijkt te zijn gekomen. · In de sectie erna getiteld, Neurowetenschappelijk Perspectief, worden bijna-doodervaringen (NDE’s) beschreven om aan te geven dat bewustzijn de klinische dood overleeft.· De sectie, Kwantum Geest Perspectief, legt uit waarom het kwantum perspectief een raadsel zal blijven, tenzij het principe van de golf-deeltjedualiteiten aanmerking wordt genomen, dus, de invloed, diepte en reikwijdte van bewustzijn.· Tot slot worden de conclusies gepresenteerd.
Gepubliceerd op 10 April jl. in Encyclopedia of Diversity, Equity, Inclusion and Spirituality: The Mysticism of Spirit–Mind–Matter | SpringerLink
