De minister van OW heeft verkeerde focus en prioriteiten en een hap snap visie, maakt zich jaren druk over een brug, maar laat het volk verzuipen. Dat de regering zonder een gestructureerde visie met het land bezig is, wordt keer op keer bewezen.
Nu zien wij het land weer – ja weer! – veranderen in een zee terwijl de regering en de minister van OW voorop al die tijd met een brug bezig zijn geweest. Het land verandert IN een rivier en de minister houdt zich al 3 jaren bezig met een brug OVER een rivier. Hij heeft meer obsessie voor bruggen dan passie voor Suriname. Laten wij niet hopen dat hij met zijn obsessie voor bruggen straks over bruggen tussen de verschillende wijken gaat moeten nadenken. Het wordt tijd dat hij nu gaat leveren in plaats van praten.
Hand in eigen boezem steken
De minister van OW kan nu na 3 jaren niet meer klagen over de vorige regering. Het land is nu voor de zoveelste keer onder water. De minister is in Suriname geboren en woont al jaren in Suriname, hij woonde ook ruim voor 2010 in Suriname, dus deze minister moest als vakman weten hoe de stand van de afwatering was voor hij aantrad en hij had direct na zijn aantreden een plan van aanpak klaar moeten hebben. Na 3 jaren heeft hij niet kunnen laten zien dat hij een aanpak heeft voor de afwatering. Hij en de hele regering zijn 3 jaren bezig geweest om alleen maar te klagen over wat er gebeurd is in de periode van de vorige regering. Hij had al die moeite en energie kunnen besteden aan plannen maken, financieringen zoeken en uitvoeren van een strategie voor de afwatering. Hij laat het volk weer verzuipen.
Hij had een strategie moeten ontwikkelen om de burgers droge voeten te geven in plaats van achter een brug aan te “rennen”. De burger denkt zeer terecht “liever een vogel in de hand dan tien in de lucht”, eerst droge voeten dan nadenken om over een brug te rijden in plaats van met een ferry boot de overtocht maken. En uiteraard mag de minister alles tegelijk doen als hij dat kan maar we zien en weten dat hij niet EN een brug EN de waterhuishouding kan managen.
Visieloos
Deze regering toont totaal geen visie. De aanpak is hap snap. In de 3 jaren heeft de regering niet duidelijk kunnen maken WAT hun visie op de ontwikkeling van Suriname is en HOE ze dat willen realiseren. Er is totaal geen samenhang in de activiteiten van de regering. Wel een brug bouwen maar niet nadenken over de productie om te kunnen exporteren, om de export over de brug te laten rijden. Wel een brug bouwen maar niet werken aan de afwatering in het land dat verandert in een zee. Wel druk maken over Oil & Gas voor de kust, maar de stuwdam en Staatsolie verwaarlozen. Wel druk maken over OMO en de koers maar niets doen aan productie en export die de koers beïnvloedt.
Wel praten over 150 investeerders, maar in de 3 jaren niet eens een investeringsmemorandum kunnen produceren voor potentiële investeerders. Wel allerlei commissies en platformen installeren maar niet weten hoe ze aan het werk te krijgen. Investeerders zoeken maar niet weten hoe te zoeken, ambtenaren die nog nooit in een investeringswereld hebben gewerkt op pad te sturen om investeerders te zoeken. Investeerders zoeken, maar niet op een rij hebben voor welke projecten investeringen nodig zijn. De regering kan maar niet laten zien WAT ze willen en helemaal HOE ze het willen realiseren.
Het enige wat deze regering nu geleerd heeft, is dat ze nu niet meer moeten afgeven op en verwijten maken naar de vorige regering maar meer moeten focussen op hun eigen handelingen. Inmiddels hebben ze genoeg om te evalueren wat zij niet goed doen.
Wat de regering nog moet leren is niet meer met loze beloftes te komen, niet met die 10 vogels in de lucht te komen, maar te hebben over die ene vogel in de hand. Wat de regering ook moet leren is om te praten over HOE ze al die beloftes denken te realiseren.
Het volk verzuipt letterlijk (water) en figuurlijk (koers). Het lukt de regering niet om de koers te beteugelen, het lukt ze niet het water te beteugelen, het lukt ze niet de criminaliteit te beteugelen, het lukt ze niet om de eenheid onder het volk veilig te stellen. Veel van dit falen heeft te maken met het feit dat deze regering geen visie heeft: geen ontwikkelingsvisie, geen maatschappijvisie en ook geen leiderschapsvisie.
De regering was bij het aantreden al in ontbinding, er was en er is geen eenheid onder de coalitie. Het volk ervaart en betaalt de prijs van de ontbinding. Het water staat het volk nu tot aan de enkels en nog even dan staat het hun tot aan de lippen.
Hikmat Mahawat Khan
