“Minder zeuren en harder werken. De slechte tijden zijn voorbij. Er komen betere tijden”, zo uitte president Chandrikapersad Santokhi zich recentelijk tijdens een interview. Regeringsgezinden zullen het met hem eens zijn, want Surinamers hebben met de feestdagen uitbundig doksa, kalkoen, spare-ribs, shrimps, steak, andere en geweldig dure gerechten genuttigd. Voor hen lijkt het alsof alle 600 duizend inwoners van Suriname in december exclusieve restaurants hebben bezocht. Een argument dat vanuit deze ‘liefhebbers’ wordt gebruikt is dat in december alle evenementen waaronder de diverse dansi’s en oudejaarsviering in de binnenstad druk bezocht waren.
Deze mensen beseffen niet dat ze een verkeerde gedachtegang hebben, want het is onmogelijk dat alle 600 duizend inwoners zich in de binnenstad verzamelen. Met maximaal tienduizend personen op de been is de binnenstad bomvol. Terug naar de zinnen van het staatshoofd. Die lijken mij een zekere mate van tegenstrijdigheid te bevatten en komen zozeer genadeloos over. Het voelt totaal zinloos aan om een samenleving die al jaren ploetert om te overleven te zeggen dat ze minder moet zeuren. Tegen het volk dat jou in die machtspositie heeft geplaatst praat je zo?, maar ja, wie ben ik als de samenleving over zich wilt laten lopen.
Met enorme enthousiasme somt het staatshoofd de extra financiële middelen (leningen) en belastinggelden vanuit Staatsolie die beschikbaar zijn om naar alle waarschijnlijkheid het licht in de tunnel ook zichtbaar te maken voor de samenleving. Of het hebben van hoop en geloof in zijn beloftes van 2024 zinloos is, zullen wij jammer genoeg nu nog niet kunnen stellen. Met het beleid van politici in Suriname in de afgelopen decennia haast niks te voorspellen.
Het zou de samenleving goed doen, als er was ingegaan op de maatschappelijke problemen die heden te dagen overheersen. Daarmee doel ik op de armoede en criminaliteit die steeds verder om zich heen slaan. De brute berovingen en inbraken steken de kop steeds verder uit, dat valt niet te ontkennen ongeacht of men over data beschikt. Genadeloos gaan deze boeven te werk en richten daarmee financiële-, materiële- en immateriële schade bij hun slachtoffers. Ook het aantal moord en zelfmoord gevallen lijken steeds meer te worden.
Ook voor wat betreft huiselijk geweld en partnergeweld is de samenleving recentelijk behoorlijk geschokt geraakt dat zich gruwelijkheden zich hebben voorgedaan. Heel erg jammer dat geen ene politicus daarover een woord rept. Eenieder sluit kennelijk zijn ogen voor de afgang die Suriname ondergaat, want de slechtere tijden zijn volgens hen voorbij, er komen betere. Niks daarvan is waar! Wie zijn ogen om zijn politieke kleur of voorkeur wil sluiten voor de realiteit zal het vroeg of laat zeker merken.
We worden de afgelopen tijd vaker geconfronteerd met gevallen waarbij mannen de hand aan zichzelf hebben geslagen en of zich schuldig hebben gemaakt aan partnergeweld. Het meest opvallende dat relatief veel mensen doen is een vingerwijzing. Narcistische mannen, moordenaars, beesten, monsters, lafaard, etc… zijn enkele van de benamingen die mannen naar het hoofd toe geslingerd krijgen. Alsof dat gaat helpen om het probleem of de problemen die naar het onacceptabel gedrag leiden op te lossen.
Het voelt totaal zinloos aan om een samenleving die al jaren ploetert om te overleven te zeggen dat ze minder moet zeuren
Deze tactiek wordt voornamelijk door vrouwen toegepast, totdat het ooit hun zoon zal zijn die in de fout gaat. Dan zal er wel gekeken moeten worden naar wat de aanleiding is dat hun lieve zoon een gruwelijke daad heeft gepleegd. Hoe meer van deze gevallen, hoe meer wij ons samenleving moeten schamen, want het geeft aan dat wij tekortschieten. Er schort duidelijk wat aan de opvoeding, begeleiding, ondersteuning, scholing, behandeling en erkenning van mannen binnen de maatschappij. Door alleen vrouwen empowerment te stimuleren zal je nooit optimaal partnergeweld kunnen onderdrukken. Because it’s all connected! Niks staat op zichzelf. Een narcist krijgt ook niet zomaar macht over u.
U stelt hem in de gelegenheid, ook wanneer hij u misleidt. Of hij nauw in uw relatie is of in het machtscentrum van het land en u al langer dan een jaar steeds voorhoudt dat het goed gaat. Het blijft steeds slecht gaan en toch laat u zich door een narcist pakken dat het goed gaat, dan bent u ook zelfs de oorzaak. Tot slot, indien je criminaliteit de kop in wenst te drukken, dien je daarop beleid los te gooien en niet alleen maar gevangenissen te bouwen. Je dient dan ook armoede te bestrijden en te zorgen voor economische stabiliteit, waardoor een steeds kleiner wordend deel van de samenleving richting criminaliteit afglijdt.
