Mensen zijn mensen. Waar ook ter wereld, zonder al het verhullende, zijn mensen qua natuur eigenlijk hetzelfde. Nou ja, cultuurverschillen spelen natuurlijk een rol. Verwacht niet van Zwitserse voetbalfans dat die in duizenden toeterende auto’s over straat zullen rijden als hun nationaal elftal Europees kampioen wordt.
Argentijnse fans daarentegen laten waarschijnlijk zelfs begrafenissen staan als de Albeceleste hun Copa America titel zouden prolongeren. Grote verschillen toch? Maar wat Argentijnse en Zwitserse voetbalfans wel gemeen hebben is dat ze enorm blij en trots zullen zijn als hun nationaal team de hoogste prijs binnensleept. Je moet ook nooit verwachten dat Nederlanders en Surinamers op dezelfde manier zullen feesten. Maar zet een Iwan Esseboom hit op en iedereen, ongeacht of het Surinaamse of Nederlandse staatsburgers zijn, begint te swingen. Surinamers winnen waarschijnlijk de prijs voor ritmisch bewegen. Maar de bottomline is ‘Kijk, Kijk, Kijk’ kan bijna iedereen aan het dansen krijgen.
De afgelopen week heeft mij laten zien dat het met macht eigenlijk precies zo werkt. Macht maakt dronken, beïnvloedt de houder ervan als het gaat om kijk op de wereld en op zichzelf en niet zelden veroorzaakt het ernstig dronkenschap en blindheid. Neem afgelopen donderdagavond als voorbeeld. Het werd pijnlijk duidelijk in het debat van de zittende Amerikaanse president Joe Biden versus zijn voorganger en ‘uitdager’ Donald Trump. Sinds hij aan zijn termijn begon in januari 2021, lijkt Biden in relatieve zin, twintig jaar ouder geworden. Het verval is verbluffend. Niet vreemd eigenlijk. Eenmaal, na de 70 kan het lang goed gaan, maar er kan ook bijna uit het niets een zeer scherpe neerwaartse curve ontstaan. Voor hij de verkiezingen won in 2020 had Biden publiekelijk aangegeven dat hij slechts één termijn zou aanzitten en daarna zou overdragen aan een jonge opvolger. Maar zoals dat zo vaak gebeurt, smaakte de macht die hij als staatshoofd van de VS kreeg, Biden waarschijnlijk te zoet om zijn woord te houden.
Na de 70 kan het lang goed gaan, maar er kan ook bijna uit het niets een zeer scherpe neerwaartse curve ontstaan.
Hij werd dronken en blind. Biden lijkt nu zo gelazerd dat hij gelooft dat hij fysiek en mentaal de druk, die hoort bij zijn baan, nog vier jaren aankan. Hij sjokte donderdagavond het podium op als een hulpbehoevende oude man en niet als de krachtige leider die hij behoort te zijn. Zijn stem klonk zwak en hij had soms moeite zinnen te formuleren. Op sommige momenten leek zelfs het licht boven bij hem uit te vallen of tenminste te knipperen. De hele wereld zag het en een overgrote meerderheid van zijn partij ook: Biden is te oud voor een tweede termijn. Het probleem is wel dat op dit punt alleen Biden de stekker eruit kan trekken. Niemand kan het afdwingen of opleggen. Maar zijn blindheid is mogelijk al zo erg gevorderd dat hij de mogelijke consequenties voor zijn land en de wereld als een onberekenbare bras maar niet kan overzien als Trump weer president wordt.
Het is precies deze zelfde blindheid die ten toon gespreid werd op zondag 23 juni in het Franklin Essed Stadion, in Paramaribo, Suriname, een wereld verwijderd van Biden en het Witte Huis. De wedstrijd Robinhood tegen Inter Moengotapoe was het podium voor de opvoering waar ik naar verwijs. Inter Moengotapoe, de nummer vier op de ranglijst, stond vier punten achter op Robinhood, de nummer drie. Samen met nummer twee, Notch en koploper Transvaal, zo lijkt het tenminste, strijden Binhood en Inter om de hoogste vier plekken, die recht geven op deelname aan de kampioenschapsplay-off van het eerste seizoen van de Suriname Major League. Snel na de start kwam Binhood op 2-0, maar Inter haalde ze in en op gegeven moment stond het 2-2. Robinhood kwam op een gegeven moment weer voor: 3-2. Inter moest dus weer op jacht naar een doelpunt. En dan vindt Ronnie Brunswijk, de 61-jarige clubeigenaar van Inter Moengotapoe, voorzitter van coalitiepartij ABOP en vicepresident van Suriname, het de hoog tijd voor een invalbeurt. Niet om Inter aan de winst te helpen. Dat kan hij niet.
Hij deed het omdat hij er zin in had. Niemand die nee durft te zeggen ondanks de belangen, Brunswijks duidelijke overgewicht en slechte fysieke conditie. Brunsie zelf maakte het niets uit. Hij heeft de macht en bepaalt. Het was absoluut niet de eerste keer, maar Brunswijk is ondertussen zo dronken en blind van zijn macht dat hij niet kan ‘zien’ dat het nu wel gaat om het eerste seizoen van de eerste Surinaamse professionele voetbalcompetitie en dat hij het voetbal in Suriname internationaal belachelijk maakte. Erger nog, het feit dat de jonge atleten van zijn club keihard hadden getraind om te winnen, scheelde hem weinig. Hij heeft de macht. En dat Inter, of beter gezegd de spelers en supporters uiteindelijk verliezen van Robinhood, daar is Brunswijk reeds lang te ‘dronken’ voor.
Maar waar hij ook geen oog voor heeft, is dat hij, als 61-jarige out-of-shape man, zichzelf een ernstige blessure en zelfs een hartaanval kan bezorgen met zijn idiote invalbeurten. En dat terwijl hij als vicepresident, met grote verantwoordelijkheid, zichzelf gezond en veilig behoort te houden. Al die schade en het gevaar, ziet Brunsie door zijn dronkenschap niet. Dus, zo zie je maar weer. Het maakt niet uit waar en wie. Mensen zijn van nature hetzelfde, vooral als het gaat om macht.
