Plotseling hadden wij daar een grote Surinaamse zoon Jack Mencke en een grote Surinaamse dochter Cynthia McLeod die hun intellectuele imago en positie in de Surinaamse samenleving gingen inzetten voor het verkopen van “poep voor viadoe koekoe”.
Volgens berichten van Del Prado (597), Bhikharie (PVP) en Mencke zelf blijkt dat Mencke en McLeod met het idee kwamen om alle buiten-parlementaire politieke partijen te groeperen – dit is niet tot een gezamenlijke eenheid te brengen! – om zo een alternatief te vormen voor de huidige regering. Dus oppositie voeren omwille van oppositie voeren. Dus dan maar lood verkopen (de groepering) voor oud ijzer (huidige regering). Mooie boel met ze, lekkere vrienden heb je die jouw rommel willen slijten met de smoes dat je nu toch rommel hebt.
Mencke en McLeod moeten rekenschap geven over hun rol en verantwoordelijkheid, mede omdat zij misbruik denken te kunnen maken van het beeld dat Surinamers van hen hebben. De een is Adek professor en voor die titels kruipen Surinamers heel snel en dan willen zij alle onzin snel aannemen. De ander is een bekende schrijfster en dochter van de oud-gouverneur en behoort tot de koloniale elite van Suriname en Surinamers zijn nog steeds zeer gevoelig voor het gezag van die mensen. Hier zit ook de angel in hun initiatief. Zij, Mencke en McLeod, hebben zich nimmer vergewist en uitgesproken over de valse houding van veel van de buiten parlementaire partijen.
Zij hebben zich niet vergewist of die partijen “inhoud” hebben en wat zij willen komen doen. Kennelijk gaat het bij Mencke en McLeod alleen om een regering te vervangen, ondoordacht vervangen. Dit doet mij denken aan de haast en drang die mensen, waaronder de oud-gouverneur, hadden om destijds Suriname onafhankelijk te krijgen ongeacht of NPK een plan had of niet. McLeod zou inmiddels na 50 jaren wat wijzer moeten zijn en gedragen.
Weten Mencke en McLeod niet dat de hele samenleving verziekt is en dat de politici van de buitenparlementaire oppositie ook uit dezelfde verziekte samenleving komen en vaak niets anders zijn dan gefrustreerde gelukzoekers uit de zogeheten “oude partijen” en dat deze zogeheten nieuwe partijen of buiten parlementaire partijen geen visie hebben. Waarom hebben deze twee bij die partijen niet op aangedrongen dat zij eindelijk met een visie voor de ontwikkeling van het land moeten komen. Immers het moet niet gaan om “bundelen” of “samenwerken” of “groeperen” omwille van stemmen, want rommel plus rommel blijft rommel en hoe kunnen deze twee het volk rommel in de maag willen splitsen.
Zij verkopen het volk “poep voor viadoe koekoe”. Zij moeten toch weten dat die buitenparlementaire partijen hol, leeg, vals en gelukzoekers zijn, metaforisch is het zichtbaar “poep” en toch willen deze twee ons doen geloven dat het metaforisch gesproken “heerlijke viadoe koekoe” zijn. Een hele kwalijke zaak van deze twee om zo’n insteek te kiezen. In het vraaggesprek dat Mencke met Stanvaste had begon hij al in het gesprek “laf” weg te duiken en geen verantwoordelijkheid te willen nemen. Aan het begin van het gesprek vertelt hij dat hij en McLeod het initiatief namen en later in het gesprek zegt hij dat hij alleen een facilitator is en hij begon laf en vals met woordspelletjes over zijn rol.
In het programma “Wakka Mang Tori” van Ashwin en Hikmat van 24 januari 2025 van Radio Ondrobong is een analyse over de dynamiek tussen enkele van de buitenparlementaire partijen te beluisteren.
Voor de goede orde zij het expliciet vermeld dat het idee wat tijdens de bijeenkomst van Mencke en McLeod aan de orde kwam was niets anders dan groeperen van 10 tot 12 buitenparlementaire partijen om zo zetels te vangen en een alternatief te vormen voor deze regering of NDP, NPS en BEP. Het ging dus niet om een gezamenlijke consensus ideologie en een gezamenlijke visie op de ontwikkeling van het land. Wat die partijen en gekozen DNA-leden straks in het parlement gaan doen is voor deze twee kennelijk niet belangrijk als die buitenparlementaire partijen maar komen. Het gaat dus om komen. Komen peh, doe sang is kennelijk niet relevant.
Ten slotte wil ik met klem benadrukken dat ik niet pleit voor deze regering, maar ik pleit voor mensen die ontwikkeling van het land beogen en die ons vooraf zijn plan daarover kan laten zien. Zonder dat te zien geloof ik geen enkel Surinaamse praatjesmaker. Ik vraag toch niet om de nucleaire codes van de raketten, ik vraag toch niet om de codes van de kluizen van de Federal Reserve Bank. Alles waar ik om vraag is wat die politici ons steeds beloven en dan zeg ik: show it to me. Zo simpel.
Hikmat Mahawat Khan
