Door alleen de symptomen van systemische ongelijkheden aan te pakken, bestendigen de Verenigde Naties (VN) een oneerlijke wereldorde, waarbij zij de wereldwijd groeiende arme meerderheid negeren.
Tot 25% van de mondiale overheidsuitgaven (ongeveer 13 biljoen dollar) gaat verloren door corruptie. Corrupte praktijken, waaronder uitbuiting van werknemers en ondeugdelijke belastingheffing, verergeren de ‘intermestische’ ongelijkheid op internationaal en nationaal vlak. Ondanks hun inspanningen slaagt de VN er niet in om onrecht effectief aan te pakken. Mijn op literatuur gebaseerd transdisciplinair onderzoek heeft nu echter de psychologische, fysieke en economische impact van de zelfgenoegzaamheid van de VN blootgelegd en biedt gerichte maatregelen om de onrechtvaardigheden van de wereldorde systemisch aan te pakken.
Geen enkel land biedt zijn bevolking een waardig en duurzaam leven. Werknemers ervaren stress op een ongekend hoog niveau, terwijl boosheid, zorgen en verdriet nog steeds boven het niveau van vóór de pandemie liggen. En terwijl ongelijkheid de kloof tussen rassen en geslachten vergroot, koesteren bijna 9 op de 10 mensen fundamentele vooroordelen tegen vrouwen. De huidige internationale armoedegrens van 2,15 dollar per dag legaliseert een vorm van moderne slavernij door fundamentele menselijke behoeften zoals sanitaire voorzieningen, water en elektriciteit, evenals de groeibehoeften, te verwaarlozen. De afgelopen twintig jaar hebben vele landen te maken gehad met een vertraging van de productiviteit, waarbij de loongroei achterbleef bij de groei van de arbeidsproductiviteit. De bovengenoemde study recently published in Cogent Social Sciences onderzocht hoe de ‘intermestische’ zaken van de VN-lidstaten bijdragen aan het ontstaan, bestendigen en vergroten van ongelijkheden, evenals aan de daarmee samenhangende cognitieve processen.
Ik vroeg me af hoe regeringen, regeringsautoriteiten en machthebbers konden handelen zoals ze wilden, terwijl ze zich steeds meer schuldig maakten aan corruptie, slecht bestuur en systeemfalen en toch weg konden komen met het doen van valse claims en beloften. En waarom ze überhaupt gesteund en blindelings gevolgd worden door grote groepen mensen.
Om de duurzaamheid van de praktijken onder de VN te begrijpen, keek ik vooral naar de manier waarop hun acties de percepties en perspectieven van mensen beïnvloeden. Ik ontdekte dat autoritaire paradigma’s, voortgebracht door de enorme machten van de VN, valse concepten inprenten, het cognitief-affectieve functioneren verminderen en de menselijke ontwikkeling beperken, waardoor ze ontvankelijk worden voor de charmes, leugens en bedrog van politieke leiders. Het hele VN-systeem heeft een maffia-achtige machtscultuur aangewend die straffeloos in intermestische aangelegenheden kan opereren om de menselijke ervaring te controleren en autoritaire paradigma’s te genereren. Dit bevordert op zijn beurt psychologische gevangenschap, irrationele voorkeuren en negatief kuddegedrag en verdeelt landen zowel internationaal als nationaal.
Dit is hoe de praktijken van de VN de percepties van de wereldbevolking omhullen en hun ervan weerhouden de confrontatie aan te gaan met de onrechtvaardigheden die zij bevorderen. En waarom de mondiale ongelijkheid sinds 2020 kon toenemen en systemische conflicten en corruptie kon blijven veroorzaken, democratieën kon uithollen en klimaatverandering kon veroorzaken. Dit is deels te wijten aan zelf toegebrachte psychologische gevangenschap. De bevindingen suggereren ook dat, ondanks het wijdverbreide machtsmisbruik door regeringen en bedrijven, het VN-systeem zich louter richt op het aanpakken van de symptomen in plaats van op de systemische oorzaken van onrecht.
Onze wereldorde lijkt in een stevige greep te verkeren van hebzucht, structurele corruptie en ongelijkheid, waarin geld spreekt. Hierdoor kunnen politieke leiders handelen alsof zij eigenaar zijn van het land. Wat er op politiek vlak aan de top gebeurde, sijpelde door naar de lagere niveaus en stimuleerde het criminele denken. Het bedrijfsmodel van misdaadsyndicaten, dat de structuur van legale ondernemingen weerspiegelt, kreeg mondiale greep. De wet moet dus zijn tanden krijgen.
De studie beveelt een scala van maatregelen aan om de systemische zwakheden van de VN weg te nemen en mensen in staat te stellen de onrechtvaardigheden aan te vechten. Deze systemische maatregelen pakken inkomens- en vermogensongelijkheid, slecht bestuur en bedrijfsmisbruik aan. Ze pakken ook hebzucht, corruptie en oneerlijke belastingheffing aan, die leiden tot ongezonde levensomstandigheden en mensen beroven van waardig werk. Een hele reeks maatregelen, waaronder het opnieuw evalueren van het lidmaatschap van corrupte staten en het officieel erkennen van staten met goed bestuur, zijn bedoeld om systemische uitdagingen aan te pakken en tegelijkertijd de waardigheid, innerlijke vrijheid en vertrouwen tussen mensen te bevorderen. Deze kwaliteiten kunnen cognitieve processen intermestisch wijzigen en een mondiale humanistische paradigmaverschuiving faciliteren, die de ontwikkeling van een vreedzame, rechtvaardige en duurzame wereldorde mogelijk maakt en een ‘all-lives-matter’ paradigma in stand houdt.
Wanneer goed bestuur de constitutionele democratie aandrijft, raken leugens, bedrog, corruptie, de maffiacultuur, straffeloosheid en het verdeel-en-heers-spel achterhaald. Deze systemische oplossingen zijn geschikt, efficiënt en effectief voor het corrigeren van de huidige onrechtvaardige, oneerlijke en onethische verdeling van inkomen en vermogen door zowel de gevolgen als de oorzaken aan te pakken, en daardoor te leiden tot gedragsveranderingen die gelijke kansen en mogelijkheden, rechtvaardigheid en voorspoed voortbrengen. In tegenstelling daartoe, beslissen overheden zonder toestemming van het volk, welk deel van hun loon een loontrekkende of gepensioneerde voor zichzelf mag houden. Ook beslissen zij hoeveel overheidsfunctionarissen krijgen en hoe zij dit onder elkaar verdelen. Kan er een afschuwelijkere situatie of een meer onderdanige houding onder de mensen bestaan? Is de duivel gekleed in hebzucht?
Dr. Roy I. Bhikharie, PhD
DOI
