Als onpartijdige, oprechte Surinamer van de generatie waartoe ik behoor, zult u zich ongetwijfeld afvragen of het ooit goed zal komen met Suriname. Er lijkt bijna niets te lukken in Suriname. Al tientallen jaren lukt het niet om behoorlijke diversificatie op gang te brengen, noch om de agrarische productie- en exportcapaciteit te verhogen. Nog minder lukt het om de toerismesector duurzaam te ontwikkelen. Het enige wat politici kennelijk zien als het stimuleren van toerisme is het huren van vliegtuigen voor de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij. In plaats van degelijke randvoorwaarden te creëren om de toerismesector in Suriname naar een hoger niveau te tillen en zo de toeristenstroom te vergroten, lijken ze in de regeringstop te wedijveren om wie de meeste buitenlandse reizen maakt. Alsof ze de vicepresident iets moeten bewijzen met die prestaties of dat ze ernaar streven in het Guinness Book of World Records te belanden.
Afgelopen week werd Suriname met de billen bloot gezet door twee ‘potentiële’ toeristen. De hele positieve sfeer rondom de overwinningen van SV Robinhood, Doneghi Abena en Donovan Wisse werd overschaduwd door de slechte en beschamende ervaring die beide toeristen hebben gehad met Suriname. Trouwens, op dat gebied blijken de Surinaamse politici ook te falen. Ze willen weliswaar allemaal scoren wanneer hardwerkende sporters Suriname op internationaal niveau positief vertegenwoordigen, maar vaker blijkt dat deze leiders niet in staat zijn om sporters die Suriname waardig vertegenwoordigen, structureel te ondersteunen of te waarderen.
Enkele maanden geleden hebben onze Special Olympics atleten tevergeefs aangeklopt bij de Surinaamse regeringsleider. Het is bekend dat mensen in nood bij hem geen gehoor krijgen. Hij heeft ook de Special Olympics, die bijna hun vlucht naar Duitsland misten vanwege financiële nood, in de kou laten staan. En toch is het hen gelukt geweldige prestaties neer te zetten in Duitsland. Het is onvoorstelbaar hoeveel Surinaamse sporters internationaal zouden doorbreken als ze de nodige ondersteuning kregen. Dit hoeft niet alleen financieel te zijn, maar kan ook bestaan uit het creëren van de juiste randvoorwaarden, zodat onze lokale sporters zich kunnen ontwikkelen om door te breken op internationale podia. De politici lijken het belang daarvan echter nooit te begrijpen.
Ook lijkt het nooit tot hen door te dringen waarom het noodzakelijk is Suriname te promoten, het aangenaam te maken voor buitenlandse toeristen en het land toegankelijker te maken. Laat staan dat ze begrijpen hoe ze dat duurzaam moeten doen. Het enige waarin Surinaamse politici lijken te slagen, is het aangaan van leningen, waarmee ze het leven van hardwerkende Surinamers moeilijker maken. Kennelijk denken onze regeerders dat investeerders en toeristen worden aangetrokken wanneer politici peperdure snoepreisjes maken naar Dubai, Amerika, Europa en andere bestemmingen met familie en vrienden. Ik hoop dat onze toeristische leiders ooit zullen begrijpen dat Surinamers graag naar Aruba, Curaçao, Nederland of Miami gaan, niet omdat de regeringsleiders van die landen Suriname ooit bezochten.
De ontwikkeling is daar op peil, het doen van financiële zaken voor toeristen verloopt soepel en bureaucratie past niet in hun stijl. Jammer dat een toerist uit Curaçao niet werd toegelaten tot Suriname met zijn Dominicaanse vrouw, terwijl de zogenaamde Bollywood filmsterren Suriname zonder enige poespas betraden en achteraf bleken betrokken te zijn bij duistere praktijken. Zelfs als uw politieke partij 40 parlementszetels zou behalen, lijken egoïstische politici met onvoldoende randvoorwaarden nooit in staat te zijn om duurzame ontwikkeling in de toerismesector te verwezenlijken.
