Leef en laat Leven: KONI PASA SRANAN

Dat er problemen binnen het korps van politie zijn, is duidelijk. Dat er binnen het korps teveel agenten zijn met mentale problemen, kunnen we niet stellen als feit. Echter, de gedragingen van agenten die door burgers worden vastgelegd en gedeeld op social media, lijken het wel te bevestigen. Te vaak zijn er agenten die zichzelf niet onder bedwang kunnen houden en overgaan tot fysieke agressie. Wanneer men overgaat tot geweld is het een teken van zwakte. En dat is onze arm van de wet wel degelijk. Wanneer hebben we voor het laatst een foto gezien van een Surinaamse agent die op zowel lichamelijk als geestelijk vlak het goede voorbeeld was? Nee, die foto’s van die agenten uit Aruba tellen niet mee, ook al zouden ze van Surinaamse ouders zijn!

Ik wil niet zeggen dat er geen goede agenten zijn. Die zijn er. Evenals hele knappe die geen dikke buik hebben. Ik zie ze vaak in de gym, waar het een welkome afwisseling is omdat het ebbeh-gehalte nogal hoog is. Helaas is het merendeel geen goed voorbeeld van wat een agent zou moeten zijn. Het zijn slappe, soms ook wel geconcentreerde, aftreksel van die Tolud. Boi, dat lijkt me erg. Tolud als de norm. Enerzijds verkeerde norm. Anderzijds, heb ik ook gewerkt met een Tolud die bijzonder correct was. Deze man werkte volgens de regels en zorgde er bijvoorbeeld voor dat ook sekswerkers, transgenders en homoseksuelen met respect werden behandeld. En ja, het feit dat dit als bijzonder moet worden bestempeld, is ook weer een teken dat ons korps niet goed functioneert en willekeur toepast op basis van persoonlijke overtuigingen.

Net zoals dat van die jongeman die aangifte wilde doen van seksueel molest. Dat lukte niet, want zijn aangifte stopte met de vraag “Ben je gay?” Wat heeft dat ermee te maken?! Zielige vertoning van het korps. Ja, elke daad van een agent representeert het gehele korps. Daarom zijn ze toch in uniform? Zou het geen tijd zijn om te werken aan de criteria voor toelating tot het korps? Zelf ken ik een paar mensen met mentale problemen, gerelateerd aan geweld, die gewoon zijn toegelaten tot het korps. Van hen weet ik zeker dat zij de toekomstige dark-Toluds zullen zijn.

LGBT-ers kunnen beter voorkomen dat ze ooit aangifte moeten doen voor wat dan ook. Maar ik weet dat er ook agenten zijn die lid zijn van de regenboogfamilie. Waarom trekken zij hun mond niet open? Er is niks mis met gay zijn, behalve in gemeenschappen die laag geschoold zijn. Moeten we ons laten leiden door onwetendheid? Hetzelfde geldt voor mensen in het parlement. Al jaren zitten daar een paar die ook samesex loving zijn. Van sommigen is het publiek geheim. Anderen zijn heel lang “single” en geven het beestje geen naam. Sommigen hebben in stilte een sociale media-account waarin ze aangeven dat ze they/them zijn in plaats van he or her. Nogmaals, daar is niks mis mee. Echter, wanneer men in de positie is iets te veranderen, moet men daar toch gebruik van maken?

Als laatste wil ik nog even aangeven dat het zaak is dat alle Surinamers leren hoe ze zich moeten profileren op sociale media. Het is echt zielig hoe we dat nu doen. We lijken een natie die niet verder kan denken dan poenie, tollie, het wel of niet eten ervan, drank, drugs en eten. Niet eens op het niveau dat we kunnen praten over culinaire interesses of seksuele informatie. Nee, het is gewoon platvloers. Ook agenten maken zich hier schuldig aan. Laatst was er eentje die het nodig vond om tegen de gemeenschap te zeggen dat ze hard moesten werken maar “please, please, please niet BOELEN. ”What the frikking fuck? Snapte deze man dat alles wat we naar buiten gooien van binnen komt?! Had hij het geprobeerd en was hij geschrokken ofzo?! Of was het eentje die ontevreden was over zijn “zakelijke overeenkomst” met een rijke Surinamer?

Hoe dan ook, als dit is waar agenten zich tegenwoordig mee bezig houden, snap ik waarom het niet veilig is in het land. Soms vraag ik me af of die verzonnen god Suriname heeft overgeslagen bij het uitdelen van hersencapaciteit. Want boi, soms denken we dooooooommmmmmmm!!!!!