Haat krijgt overhand op liefde…

Het lijkt alsof er zich steeds meer gruwelijkheden voordoen in ons geliefd land. Een groep leerkrachten probeert reeds ruim een week het door te laten dringen bij het gezag dat de economische situatie onhoudbaar is. Deze groep is, ondanks het akkoord dat onderwijsbonden hebben bereikt met de regering voor een maandelijkse opslag van 2500,- SRD, strijdvaardig voor zichzelf en de honderden collega’s die zich niet hebben laten zien tijdens de protesten van vorige week.

Ik denk dat de president het over hen had toen hij op de vraag van een journalist aangaf dat hij ook op zoek is naar de leerkrachten. Als er een eenheid was onder de leerkrachten en ze massaal zichzelf hadden laten zien toen de president op zoek was naar ze, dan hadden ze gegarandeerd meer dan die 2500 SRD, die ze voor de komende zes maanden zullen ontvangen, gehad. Welliswaar een houding die voor sommigen ietwat arrogant overkomt, maar het is waarvoor wij als samenleving kiezen. Een ding weet ik zeker: het zal er alleen maar voor steeds meer en meer wrevel zorgen. Hetgeen zich op den duur in zekere mate in haat zal vertalen jegens de arrogantie vanuit de leiding.

Het zal misschien aan mij liggen hoor, maar als ik aan de onderhandelingstafel zat, dan zou de belangrijkste eis zijn dat leerkrachten en ook ambtenaren hun salaris naar op z’n minst 25.000,- SRD verhoogd moet worden. Pas dan zullen deze groepen kunnen spreken over een behoorlijke koopkrachtversterking die hen dichtbij het niveau van 2010 brengt. In die periode was er tenminste sprake van economische stabiliteit. Helaas zullen er mensen zijn die vinden dat bij een salarisaanpassing het als normaal gezien moet worden dat prijzen van goederen opnieuw verhoogd worden.

U mag het met mij oneens zijn, maar de manier waarop zaken escaleren in ons geliefd land hebben hun oorsprong te vinden in arrogant gedrag vanuit de leiding. Burgers worden te lang, jarenlang aan het lijntje gehouden, en gedwongen in onzekerheid te blijven leven. Jarenlang worden burgers een worstje voor de mond gehouden, met de belofte dat het goedkomt, terwijl de buikriemen als sinds 2013 op verzoek van toenmalig president Dési Bouterse strak werden getrokken. Tot op heden blijft het bergafwaarts gaan me de economische situatie in het land, welke directe gevolgen heeft op de leefsituatie van de bevolking.

Om nog vanuit de leiding van het land arrogant gedrag gepresenteerd te krijgen, zal automatisch tot woede lijden bij het volk. En daar niet iedereen op een gepaste wijze weet te dealen met wrok of woede, is voorzichtigheid geboden met uitspattingen als van 17 februari 2023. Overigens, de ondernemers die schade hebben geleden als gevolg van de plunderingen zijn tot op heden blauw gelaten. Ze hebben nooit een of andere vorm van compensatie tegemoetgezien, maar we werden zoet gehouden met een bezoek van politieke leiders.

Met de meest recente uitspattingen te Pikin Saron is wederom een signaal gegeven dat de liefde en het geduld die de afgelopen jaren zijn opgebracht, volledig zijn verdampt. De woede schijnt ook daar de overhand te hebben genomen, want hoe in hemelsnaam ga je anders over tot verbranden van meerdere bezittingen van de particulieren en de staat? De uitspatting is op geen enkele manier goed te spreken, maar de oorzaak ervan is wel te begrijpen. De inheemsen zijn het zat om sinds eeuw en dag kruimeltjes voorgeschoten te kriigen.

De overheid heeft al sinds 2015 het Kaliña en Lokono vonnis tegen zich lopen, maar heeft tot op heden niets tastbaar kunnen neerzetten waaruit blijkt dat zij van plan is uitvoering te geven. Nieteens in het parlement kan er overeenstemming bereikt worden over wetgeving die cruciaal is om de grondenrechten van inheemse en tribale volkeren duurzaam te reguleren, maar het is waarvoor wij als samenleving kiezen. Niets meer en niets minder. Het lastige voor onze tot niet lang geleden vredelievende natie is dat de haat onderling en naar het gezag toe steeds meer de overhand krijgt op de liefde.