CNN meldt dat president Santokhi in Dubai met veel tact, diplomatie en kundigheid het probleem van de 150 visvergunningen met buurland Guyana en president Irfaan Ali en vicepresident Bharat Jagdeo heeft opgelost. Hiermee laat Santokhi zien dat hij een grote leider is en op het juiste moment toeslaat en niet graag achter het net wil vissen. Volgens CNN (Chandrika News Network) had Santokhi 2 tete a tete ontmoetingen in Dubai met de leiders van het buurland Guyana. Eerst sprak hij met President Irfan Ali.
Daarna sprak hij met vicepresident Bharat Jagdeo op instructie van Irfan Ali
Waarom zoveel nadruk op de visvergunningen?
Het gaat niet om 150 vergunningen op zich. Dit is een zaak die illustratief is voor het falen van het buitenlandbeleid van Santokhi en Ramdin. Je hebt geen 20 voorbeelden nodig om het gedrag, karakter en de houding van Santokhi te bewijzen. Dit ene voorbeeld is veelzeggend voor hoe Santokhi met iedereen omgaat, namelijk:
- Zomaar dingen roepen zonder na te denken
- Nooit verantwoording willen afleggen
- Nooit ergens op willen terugkomen
- Dingen mooier maken dan ze zijn
- Nooit verantwoordelijkheid willen nemen
- Groter voordoen dan je bent
- Veel lege beloftes graag doen
Daarom moeten wij deze ene zaak volgen en daaruit afleiden wat voor president Suriname heeft.
Deze zaak van de 150 visvergunningen heeft hij al 2 jaren flink laten stinken als oude vis. Hij heeft zoveel kansen gehad om zijn kundigheid te laten zien door in een persoonlijk kort gesprek met president Ali alle misverstanden weg te nemen. Hij laat het blauwblauw en minacht zijn eigen parlement en volk daarin ook.
Aan iedereen het bewijs dat Santokhi vele maten te klein is om als president van Suriname te dienen. Als je een issue van 150 visvergunningen met jouw bevriende buurland waarvan je de president inmiddels 10 keer persoonlijk op amicale momenten hebt ontmoet niet kan oplossen, dan kan je de problemen van Suriname zeker niet oplossen. Hij ziet dat maar niet in. Dat is dan aan hem, maar de vraag is waarom de Surinamers dat dan maar niet willen inzien?
Enkele vragen die iedereen moet bezighouden
Nogmaals, het gaat niet om 150 of 100 of 0 visvergunningen. Wat iedereen zich moet afvragen is:
- Waarom lukt het Santokhi niet om het heel simpel met Irfan Ali dit te bespreken? Gewoon simpel tegen hem zeggen en afronden bij een van de zoveelste ontmoetingen
- Waarom lukt het Santokhi niet om heel simpel tegen Suriname te zeggen dat hij geen 150 visvergunningen heeft beloofd? Zo simpel en eenvoudig zou het moeten.
Suriname moet niet gissen of speculeren naar wat Santokhi wel of niet gezegd heeft in Guyana. Suriname moet gewoon nadenken over deze 2 “waarom-vragen” en dan concluderen dat iets simpels niet wil lukken bij de president.
Ten overvloede, ik ben er niet op uit om iemand in dit geval Santokhi als mens te bespreken en/of te bekritiseren. Het gaat mij om dat de belangen van het land en van de (arme) burgers, we moeten maximaal kritisch zijn om te leren van de fouten. Soms is het confronterend, maar dat is dan onderdeel van het inzien en leren. Niets meer en niets minder.
Hikmat Mahawat Khan
Noot: dit is voorlopig mijn laatste bijdrage. Ik ga met kerstreces. Ik wens iedereen alvast hele fijne feestdagen toe en een mooi en gezond nieuw jaar.
