De U-23 zaalvoetbalselectie heeft het zondag in de finale tegen een superieure Cuba met 2-9 moeten afleggen. Het nationaal team sloot zijn deelname aan de eerste editie van de Caribische Spelen hierdoor af met zilver. Daarmee werd ook het enige eremetaal voor Suriname tijdens dit regionaal evenement veiliggesteld.

Ondanks de zware nederlaag mag met trots worden gezegd dat de zaalvoetballers alles hebben gegeven. Het avontuur begon in de groepsfase met een 6-1 overwinning op gastland Guadeloupe. Maar het was vooral de tweede ontmoeting tegen Trinidad en Tobago zaterdag, die de groep zich het meest zal herinneren van dit toernooi.

Suriname moest in deze wedstrijd alles uit de kast halen op weg naar het slotstuk. Eerst moest een 0-3 en vervolgens 4-7 achterstand worden weggewerkt in aanloop naar een 8-7 overwinning.

Zondag was echter duidelijk te zien dat de Cubanen niet voor niets als favoriet werden aangeduid. De eilanders lieten zaalvoetballend zien, veel verder te zijn dan de Surinaamse futsalspelers. Toch mag gesteld worden dat Suriname geen slechte partij speelde.

Het waren echter veelal individuele fouten, die resulteerden in de genadeslag. Overhaast spel leidde tot onnodig balverlies en verkeerde keuzes. Ook was duidelijk te zien dat de handelingssnelheid veel te traag was. Mogelijk had de inhaalslag die Suriname een dag eerder moest maken ook zijn tol geëist. De jongens oogden moe.

Suriname begon de beginminuten sterk en oefende druk uit op de Cubanen. Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen de eilanders goed op stoom. Er werd heel makkelijk gescoord. Bij het ingaan van rust stond het 3-0.
Ergens hoopten Surinamers op een tweede comeback, maar die zat er zondag niet in. Cuba was gewoon een maatje groter.

Met nog 10:05 te gaan stonden de Cubanen opgegeven moment voor met 6-0. De hardwerkende Archero Hoever deed er alles aan om Suriname aan doelpunten te helpen en werd hiervoor ook beloond toen hij met nog 6:32 te gaan, na goed voorbereidend werk van Iferaldo Pengel de stand reduceerde; 6-1.

Cuba sloeg aan de andere kant wederom toe; 7-1, waarna Hoever er 7-2 van maakte. Er bestond enigszins twijfel als het doelpunt niet op naam van Chikere Zandveld moest komen, aangezien in de herhaling het erop leek dat Hoever de bal niet had geraakt. Cuba scoorde nog tweemaal in de slotminuten om de negen te completeren.