Overal waar men werkt is het van groot belang dat werknemers worden vertegenwoordigd door een bond, maar dat wil niet zeggen dat die kan maken en breken binnen de organisatie. Het is van groot belang dat de bond zijn plaats kent. Echter, het is zo dat enkele nieuwe garde vakbondsleiders hun plaats niet kennen binnen het geheel. Ik heb vakbondsmensen die hun vakbondswerk naar behoren deden mogen observeren.
Vakbondsleiders als Derby en Rusland worden gemist. De mensen wisten waarover ze spraken en wisten met tact zaken te realiseren voor de leden. De laatste jaren zijn er veel nieuwe jonge vakbondsmensen opgestaan, die een verkeerde interpretatie hebben over vakbondswerk en de kneepjes van het vak niet kennen. Waar is het misgegaan? Ligt het aan de ouderen die de kennis niet hebben overgedragen? Gaat het nu om persoonlijke belangen? Of wordt er politiek gespeeld? Op de eerste plaats is de bond er om de belangen van de leden te behartigen en niet om de werkgever te komen uithangen.
We horen vaak in Suriname dat er verandering moet plaatsvinden en dat jongeren in verschillende organisaties de leiding moeten overnemen. Het lijkt mij nu duidelijk dat verandering en overname door jongeren niet altijd een verbetering hoeft te zijn. Het gaat goed mis bij de bonden en voor elk klein wisje-wasje gebruikt men meteen het uiterste dwangmiddel, in actie gaan om hun wil door te drukken. Let wel ik heb het over de verschillende bonden in Suriname. Maar in deze zal ik de bond bij het Korps Politie Suriname onder een vergrootglas plaatsen.
Dat er jaren terug een verandering moest komen binnen de bond bij het KPS staat als een paal boven water, maar de verandering zorgt nu juist voor stagnatie. Ik volg de situatie bij de bond bij het KPS al een tijdje en indien er niet hard wordt opgetreden kan het voor problemem gaan zorgen binnen het korps. Wat er zich daar afspeelt kunnen wij als bugers niet tollereren. Het is duidelijk te zien dat de minister van Justitie en Politie niet de ruimte krijgt zijn beleid uit te stippelen en uit te voeren. Telkens wanneer de minister wat wil gaan doen, is de bond er als de kippen bij om dwars te liggen. De recente acties rondom operatie Veilig Suriname vond ik persoonlijk te ver gaan.
De bondsvoorzitter kan niet eigendunkelijk politiemensen naar huis sturen tijdens hun dienstijd, zonder een algemene ledenvergadering te beleggen. Wie is in deze de werkgever, het ministerie of de bond? Het is van groot belang dat de leden weten wie hun directe werkgever is en hun verantwoordelijkheid kennen. De bond (bestuursleden) bij het KPS moeten weten dat niet zij de beleidsmakers zijn, maar dat ze slechts moeten helpen meedenken over hoe de minister en de korpsleiding zaken beter kunnen aanpakken die in het voordeel zullen zijn van de leden en vooral de bugers. Is het niet belangrijk dat voordat je tot voorzitter wordt gekozen je je verdiept in het vakbondswerk? Het is duidelijk dat de leiding van de bond geen kaas heeft gegeten van hoe het werkt tussen vakbond en werkgever.
Ik som enkele zaken op om het bovenstaande te staven :
1. Binnen het korps is er een hiërarchie die altijd opgevolgd moet worden. Indien er meningsverschillen zijn over zaken, praat men met de korpschef, die dan terugkoppelt met de minister. Alle drie partijen gaan dan in conclaaf om te praten over een oplossing.
2. Communiceren met je werkgever doe je niet via de pers of Facebook.
3. De werkgever en de bond zijn gelijke partners. Je kan niet aangeven dat de minister liegt. Op zo een manier wordt de relatie verstoord. Dit kan in het nadeel werken van de leden en als een goede voorzitter wil je dat niet.
4. Je moet oplossingsgericht denken en niet alleen kritiek leveren.
5. Het woord onderhandelen moet je goed begrijpen. Niet zaken gaan eisen waarvan je weet dat de werkgever nu niet aan kan voldoen, omdat die te maken heeft met een crisis.
De bond bij het KPS moet niet uit het oog verliezen dat de leden nog steeds in dienst zijn van de staat Suriname. Het is de regering die is gekozen om beleid te maken en niet de bond. Aan alles wat je doet zijn er consequenties verbonden. De regering doet haar best om een veilig Suriname te hebben en de bond ligt maar dwars. Als ik de regering mocht adviseren, gaat u door met uw veiligheidsplan. Indien de bond zijn leden wil terugtrekken laat de bond zijn leden maandelijks betalen dan zullen we zien wie wie is. Optie 2 is, sleep de bond voor het gerecht met een dwangsom van SRD 1 miljoen per dag.
Een echte vakbondsman moet zaken met tact aanpakken en zaken goed weten te analyseren. Als burger wil ik een veilig Suriname.
Guillermo Tuinfort
