Israël vs Hamas: menselijkheid in volle glorie

Maar desondanks, ging moeilijk de afgelopen dagen om de aandacht te vestigen op wat bijvoorbeeld de nieuwe ministers beloven en plannen, of wie blaam treft voor het niet kunnen doorgaan van de DNA-vergadering, voor de toelating van acht leden. Het lukte mij de afgelopen dagen niet om onze problemen serieus te nemen of om er iets zinnigs over te zeggen.

De reden ligt weliswaar duizenden kilometers en een hele wereld verwijderd van ons, maar wat zich deze dagen voltrekt in Gaza, doet onze problemen in Suriname, hoe moeilijk wij het ook menen te hebben, behoorlijk verbleken. Sterker zelfs, wij in Suriname zouden ons, uit respect, voor een week of zo niet moeten beklagen, over de dingen die ons kwellen. Ik had nooit gedacht dat de wereld in 2025 nog getuige zou zijn van zich nu aan het afspelen is in Gaza.

De bevolking van Gaza

Weet je hoe lang een mens honger moet lijden, voordat het lichaam zichzelf zodanig heeft opgevreten, dat er bijna alleen vel en botten over zijn? In een nieuwsitem vertelt een moeder, met dode blikken in haar ogen, hoe ze haar graatmagere zoon, van een jaar of twee, slechts water kan geven wanneer hij ’s nachts voor de zoveelste maal, met het beetje levenskracht dat hij nog heeft, begint te gillen van de honger.

Na haar verhaal te hebben gedaan, valt het weer keihard stil in de tent, waar de jongen en zijn moeder wachten, op eten of de dood: welke eerst komt. Bij meer dan honderd kinderen kwam de dood voor dat het eten hen bereikte. Aan de stilte in de tent zou je niet kunnen raden dat ondertussen een steeds grote wordende geopolitieke circus – met als middelpunt, de bevolking van Gaza, vastgeklemd tussen Israël en Hamas – op volle toeren doordraait.

Israël bombardeert genadeloos door

Hamas houdt de rest van de gijzelaars, die het meenam na de slachting van 7 oktober 2023 nog steeds vast. Israël bombardeert genadeloos door om Hamas te dwingen de gijzelaars, de dode en de levende, terug te geven en om Hamas zelf te vernietigen. En precies daarom blijft Hamas de gijzelaars vasthouden. Geen van beide partijen lijkt zelfs het minste beetje empathie te voelen voor de honderdduizenden onschuldige burgers die de hel in zijn geduwd.

Bij meer dan honderd kinderen kwam de dood voor dat het eten hen bereikte.

Een behoorlijk eind verder weg gebeurt er van alles, en nog wat. Frankrijk, een traditionele bondgenoot, probeert Israël nu onder druk te zetten door de Palestina, de staat van de Palestijnen, net als tientallen andere landen voor hen, te erkennen. Onder andere Suriname ging de Fransen jaren geleden daarin voor. Maar ook Engeland, eveneens een traditionele bondgenoot van de Joden en Israël, dreigt de staat Palestina te erkennen, als Israël niet stopt met het oorlogsgeweld en blijft weigeren de sluisdeuren open te zetten voor de enorme lading noodhulp, die het al vijf maanden tegenhoudt.

De tweede wereldoorlog

Israël is woedend. Kijk naar de geschiedenis en geef de Joden ongelijk. Na eerst een paar duizend jaar overal te hebben geleden onder Jodenhaat, kwam het dieptepunt: de voorgenomen vernietiging van alle joden op aarde, op industriële schaal. Bij de start van de Tweede Wereldoorlog, in 1939, waren er ongeveer negen miljoen joden in Europa, toen nog de grootste concentratie van Joden in de wereld. Toen de oorlog afgelopen was in 1945, waren er nog maar drie miljoen over. Nog twee jaren oorlog en er waren praktisch geen Joden meer in Europa.

Om zichzelf voor eens en voor altijd veilig te houden en te beschermen, werd in 1948 in allerijl de staat Israël opgericht, in het gebied waar het Joodse volk ooit in het oorspronkelijke Israël woonde. Alle Joden van de wereld, elk met hun enorme lading generationele trauma’s, zouden daar voor altijd een veilige plek hebben. Maar zoals het altijd gaat met mensen met trauma’s: zij maken bijna altijd zelf ook slachtoffers.

Om de staat Israël op te richten, werden de Palestijnen, die ondertussen al generaties in hetzelfde gebied hun thuis hadden, verjaagd. Daarmee werd geboren het conflict, dat sindsdien ontelbaar veel keren explodeerde in oorlogen en lijden – voor hoofdzakelijk de Palestijnen – met als dieptepunt 7 oktober 2023: de grootste slachting van Joden, sinds de Tweede Wereldoorlog, nota bene gepleegd op Israëlische bodem, door Hamas, de onofficiële vertegenwoordigers van het Palestijnse volk.

Mogelijke positieve mutatie

Daarmee gaf Hamas Israël ook het recht om te doen wat het nu aan het doen is: 60.000 Palestijnen gedood ondertussen, het grootste deel vrouwen en kinderen, een paar honderdduizenden die met een beperking of verminkingen verder moeten leven, onvoorstelbare materiële vernietiging en het afknijpen van noodhulp waardoor 500.000 mensen direct dreigen te sterven door honger.

De VS, de grootste militaire macht in de wereld, is sinds dag één de trouwste bondgenoten van het moderne Israël en dat is onder Donald Trump ook niet veranderd. Maar ook bij de Amerikanen begint het knagen aan het geweten, lijkt het. Marjorie Taylor Greene, een van Trump’s trouwste bondgenoten binnen de Republikeinse partij, gebruikte onlangs, als eerste prominente Amerikaanse politicus, de term genocide, toen ze sprak over wat zich nu voltrekt in Gaza.

loyaliteit aan Israël

Trump zelf liet zich eerder deze week ontvallen dat hij steeds meer moeite heeft met het beeld van moeders in Gaza, die met lede ogen moeten aanzien, hoe hun kinderen letterlijk wegkwijnen van de honger. Trump zal niet roepen dat Israël honger als wapen inzet, zoals een groeiend aantal andere staatshoofden. Maar hij moet nu wel wat druk zetten omdat hij beloofde de oorlog te zullen beëindigen en omdat de onvoorwaardelijke loyaliteit aan Israël de VS nu wel in een vervelend geopolitiek parket plaatst.

Er zouden nu indirecte onderhandelingen gaande zijn tussen Israël en Hamas, die natuurlijk niet rechtstreeks tot elkaar willen praten. Maar niemand die aan de onderhandelingstafel zit, voelt zelf honger en leeft ook niet elke minuut van elke dag onder de constante regen van kogels, bommen en dodelijke drones. Dus hebben ze alle tijd van de wereld voor steekspelletjes, impasses, tactische stellingname en uit boosheid weglopen van de onderhandelingstafel.

De eisen en doelen van beide zijden lijken steeds te veranderen.

De eisen en doelen van beide zijden lijken steeds te veranderen. Een mogelijke positieve mutatie is dat steeds meer Arabische landen Hamas nu oproepen de wapens neer te leggen en zichzelf op te heffen. De landen die deze oproep doen, zien een unieke kans: Israëls belangrijkste bezwaar wegnemen om eindelijk te kunnen praten over eigen staat voor de Palestijnen, om voor eens en voor altijd dit conflict op te lossen.

De vernietiging van Hamas

Maar dat betekent ook dat Hamas zal moeten loslaten van de macht, die het al een paar decennia heeft. De indicaties zijn dat de mensen van Hamas op dit moment niet bereid zijn te praten over afstand te doen van hun macht. Ja he, mensen en macht. Daarmee heeft Israël precies de argumenten om door te gaan met aanvallen en bombarderen, totdat hun doel is bereikt: de vernietiging van Hamas.

Israëls’ ambassadeur bij de Verenigde Naties Danny Danon zei het eerder deze week ondubbelzinnig, in een interview met CNN. Israël onder druk zetten staat voor zijn land gelijk aan het belonen van terrorisme en daar zal niet voor gezwicht worden. Israël zal, als het moet, desnoods alleen verder gaan, totdat Hamas vernietigd is en het land zich veilig voelt. Danon maakte weinig woorden vuil aan de vreselijke gevolgen, voor de meer dan twee miljoen onschuldige Palestijnen.

Woensdag op donderdag werden nog eens 60 Palestijnen gedood, door Israëlisch vuurwapengeweld, uitgerekend weer op een plek waar voedselhulp werd uitgedeeld. In dezelfde periode stierven volgens berichten 20 Palestijnse kinderen vanwege honger.

Menselijkheid in volle glorie.