Met verbazing keken we toe hoe een aantal religieuze organisaties zich de afgelopen dagen uitsprak tegen de Samoa Overeenkomst tussen de EU en de ACPlanden. De één nog minder genuanceerd dan de ander, als zou de soevereiniteit van onze natie in gevaar zijn.

De Samoa Overeenkomst is het vervolg op de Cotonou overeenkomst en is het raamwerk voor partnerschap tussen de Europese Unie en ACP (Afrika, Caraïbisch gebied en Pacific) landen. Het verdrag benoemt de algemene prioriteiten voor de relatie t.w. democratie en mensenrechten, duurzame economische groei en ontwikkeling, klimaatverandering, menselijke en sociale ontwikkeling, vrede en veiligheid, migratie en mobiliteit.

De kern van hun bezwaren is dat “ideologie die niet de onze is, wordt opgelegd”. Dit bezwaar lijkt voort te komen uit onwetendheid: het niet beschikken over de juiste informatie met betrekking tot een aantal algemeen erkende en geaccepteerde begrippen en mensenrechtenprincipes zoals anti-discriminatie, gendergelijkheid, inclusiviteit, diversiteit, en seksuele en reproductieve rechten.

Uit hun reacties, die voortborduren op die van buitenlandse religieuze organisaties, spreekt daarom een miskenning van de menswaardigheid van personen die niet voldoen aan hun eenzijdige, beperkte benadering van waarden en normen. De afkeuring van de ondertekenaars betreffen niet alleen mensenrechten van LGBT-personen, maar ook de rechten van hun gezins- en familieleden, de rechten van vrouwen en van kinderen: rechten die al decennialang zijn erkend en vastgelegd in verdragen die zijn geratificeerd door Suriname.

In de kern raken hun bezwaren aan het wezen van ons aller mens-zijn: het recht op zelfbeschikking, het recht op lichamelijke integriteit, het recht op een leven, vrij van dwang en geweld (ook geestelijk geweld) en vrij van discriminatie.

Het is opmerkelijk dat aan de ene kant opgeroepen wordt waakzaam te zijn bij geweld tegen kinderen en tegen huiselijk geweld, maar dat niet verder wordt gekeken naar de oorzaken van dat geweld. Wellicht is ook hier sprake van onwetendheid over de relatie tussen dit type geweld en de ongelijke machtsverhoudingen tussen groepen, in dit geval, tussen mannen en vrouwen. Seksuele en reproductieve rechten, ook benoemd als zorgpunt, gaan ook over het tegengaan van dit soort geweld. Belangrijk onderdeel van comprehensive sexual education (een ander geuit zorgpunt), is kinderen weerbaar maken tegen seksueel en relationeel geweld.

Het bevreemdt ons dat men aan de ene kant tegenstander is van huiselijk geweld en (lichamelijk, geestelijk of seksueel) geweld tegen kinderen, maar tegelijkertijd ook tegen acties is om ze weerbaar te maken tegen dat geweld. Ook dit kan een kwestie zijn van een gebrek aan kennis.

In onze grondwet (artikel 8 lid 2) staat geschreven dat niemand op grond van enige status gediscrimineerd mag worden. Daarmee is alles gezegd.

Dit grondwetsartikel wordt in het Surinaams Wetboek van Strafrecht extra kracht bijgezet via artikel 175 en 175a, over het expliciet strafbaar stellen van discriminatie op gebied van seksuele oriëntatie en genderidentiteit.

Daarnaast zijn er een groot aantal internationale verdragen die de rechten waarborgen voor alle inwoners van Suriname, inclusief vrouwen, kinderen en mensen van de LGBT-gemeenschap die reeds door Suriname zijn ondertekend en/of geratificeerd.

We noemen onder andere

– de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens
– de Montevideo Consensus waarin het recht op een veilig en volledig seksueel leven is gewaarborgd, evenals het recht om vrije, geïnformeerde, vrijwillige en verantwoorde beslissingen te nemen over onze seksualiteit, seksuele geaardheid en genderidentiteit.
– het VN-Vrouwenverdrag tegen alle vormen van discriminatie tegen vrouwen (CEDAW),
– het VN-Kinderrechtenverdrag dat het recht op een leven zonder geweld waarborgt,
– het Internationaal Verdrag inzake Bevolking en Ontwikkeling (ICPD) over seksuele en reproductieve gezondheid en rechten.
Tenslotte onderschrijft Suriname de Sustainable Development Goals. Gendergelijkheid en non-discriminatie zijn daar wezenlijk onderdeel van.

De beleving van mensenrechten zijn verworvenheden die gelden voor ieder mens in Suriname.

We roepen de regering en De Nationale Assemblee daarom op te verzekeren dat de waarborging en beleving van mensenrechten, en dus ook de principes van gendergelijkheid en non-discriminatie de leidraad blijven voor hun handelen.

LGBT Platform Suriname
Stichting Projekta
Women’s Rights Center
Stichting Ilse Henar-Hewitt Juridische Bijstand Vrouwen
Stichting Lobi Health Center
Stichting Bureau NGO’s
New Monday
Stichting Ultimate Purpose
Women’s Way Foundation
PAREA
Vereniging van Sociaal Werkers in Suriname
Suriname Men United
Nafasi
Stichting Het Moederhart Nickerie
Trans in Action Suriname Men United
CLIP Training & Consultancy NV
Culconsult
Platform Politiek Actieve Vrouwen
Foundation HE+HIV/Plus.sr
Stichting Zami- Paramaribo
Sanomaro Esa
Vrouwen Politieke Alliantie Suriname
Organisatie NAKS
Stichting vrouwen in crisis
Stichting Double Positive
Stichting Stop Seksueel Misbruik in Suriname
Stichting STAS Caribe
Nationale Vrouwenbeweging
Stand With Us programma
Women’s Sustainable Development Foundation Suriname
Suriname Frontrunners
Caribbean Employee Assistance Program Providers (CARE)
Suriname Commercial Sexworkers Foundation
Unie van Surinaamse Vrouwen
Dek’ati International NV
597 Netwerken

Anne- Marie Guicherit
Adeline Bijlhout
Julia Terborg
Elly van Kanten
Matai Zamuel- CARICOM Jeugd Ambassadeur Suriname
Monique Essed-Fernandes
Hakiem Lalmahomed
Samady Melcherts
Cheryl Dijksteel
Filecia Patterson
M.A. Castelen
Stieffano Irodikromo
Mylene Pocorni
Eloa van der Hilst
Ruben del Prado
Jessica de Vries
Donovan Isselt
Deborah Sjak-Shie
Pamela Gunther