Met alle nodige royale pracht en praal heeft de Afrikaanse bekroning van de vicepresident zaterdag plaatsgevonden. Het leek wel een scene uit de Eddy Murphy film van de jaren negentig ‘Coming to America’, maar nu gewoon in Suriname helemaal in Moengotapoe.
Al bij aankomst op de plek van de bekroning werden Brunswijk en zijn Afrikaanse adelen ontvangen door strooidames met geparfumeerde poeder. Deze moeten de weg naar zijn bekroning goed laten ruiken in de bijna 35 graden Celsius hitte. Begeleid met alle soorten drong’s die je kon bedenken, van zowel de Inheemsen als de Marrongemeenschap, werd de VP feestelijk ontvangen.
Er was nogal kritiek op Brunswijk zijn bekroning of dat wel mag. De vicepresident heeft in een spraakbericht aangegeven dat wij zijn bekroning als een ‘onderscheiding’ moeten zien. Echter, tijdens zijn bekroningsceremonie zegt een Afrikaanse koning dat wij de nieuwe koning als ‘zijne majesteit’ moeten noemen. “Net als de koning in Nederland is hij nu een Afrikaanse koning”, werd nog gezegd en ook nog geaccepteerd door aanwezigen. Dat Suriname de erkenning van Afrika heeft gekregen binnen de tribale gemeenschappen is wel mooi te noemen, maar om Brunswijk zijn kroon te zien als een onderscheiding is nog moeilijk te vatten. Want hoe kan men een titel van ‘zijne majesteit’ zien als een onderscheiding?
Wat wel vast staat is dat de nieuwe koning een immense uitdaging voor zich heeft om de verschillende Afrikaanse culturen dichter bij elkaar te brengen. Dat is op zich al een grote uitdaging op eigen bodem, vooral omdat sommige van de tribale stammen binnen de marrongemeenschap, de nieuwe koning niet ondersteunen. Hoe ga je ze dan tot elkaar brengen als je niet eens wordt ondersteund?
Behalve kritiek op de bekroning van Brunswijk, zijn er ook opmerkingen gemaakt van zijn ontvangst van de politiekapel. Voor zover bekend is gemaakt, is de bekroning van Brunswijk een privéaangelegenheid geweest, dat heeft de minister van Buitenlandse Zaken Internationale Business en Internationale Samenwerkingen ook duidelijk gemaakt. Verschillende ABOP-PL ministers waren ook aanwezig om de bekroning van Brunswijk mee te maken, wat vooral ook opviel waren de bussen of vervoer van de verschillende ministeries dat werd ingezet voor Brunswijk zijn privéaangelegenheid. Dit terwijl de verschillende ministeries kampen met begrotingstekorten om de nodige projecten uit te voeren.
Het inzetten van staatsmiddelen voor privé aangelegenheden is geen onbekend fenomeen in ons land, het lijkt integendeel bijna verplicht dat men dat doet. Maar is dit iets wat wij als belastingbetalers moeten blijven accepteren? Misschien is een klein deel van de rekening gedekt door de staatsmiddelen – want Brunswijk noemt zichzelf miljonair, maar dat neemt niet weg dat er mogelijk staatsmiddelen zijn ingezet. Als Suriname echt af wil van het imago van een van de corrupte landen en ook nog het behalen van onze compliance, dan moeten we zulke handelingen echt achterwege laten.
