De uitspraak van het constitutioneel Hof aangaande de heffing van een exorbitante waarborgsom voor deelname aan de verkiezingen heeft het ware gezicht van veel zogenaamde democraten getoond. De oude politiek, de partijen die vertegenwoordigd zijn in de DNA, zijn alle antidemocratische partijen. Of het kan ook zijn dat ze niet eens weten wat democratie inhoudt.
Met het commentaar van Asis Gajadien op de uitspraak van het constitutionele Hof heeft de VHP haar ware gezicht laten zien en die is antidemocratisch. Voor de rijstboeren is het ook duidelijk wat het ware gezicht van de VHP is. De VHP, dezelfde VHP, die 2000 arbeiders en hun gezinnen in 2002 binnen een dag brodeloos maakte. Dezelfde VHP die geen geld heeft om de agrarische sector, in het bijzonder de rijstsector te ondersteunen, maar miljoenen Amerikaanse dollars over heeft voor de SLM. In Guyana behandelt men de agrarische sector op een andere wijze. Alleen al de rijstsector verdient in Guyana jaarlijks meer dan 550 miljoen Amerikaanse dollars.
De personendemocratie contra de partijdemocratie 15:00
Bij het ontstaan van het kiesrecht heeft men gekozen voor de partijdemocratie en niet voor de personendemocratie. De mensen die bij de beslissing betrokken waren waar geen van alle dusdanig verlichte personen dat zij het belang van de personendemocratie inzagen. Immers in de personendemocratie mag de kiezer stemmen op de personen van voorkeur. Let wel men stemt niet op partijen maar op personen. Dat betekent dat competente personen, populaire personen, personen met een goede reputatie dat die eerder kans maakten om gekozen te worden. De mensen die zich gebundeld hadden in politieke partijen zouden in dat geval aan de kant gezet worden.
Bij de personendemocratie komt de wil van het volk goed tot uiting. Die wil gaat niet via diverse sluizen van de partij bureaucratie waar bureaucraten met een bijl klaarstaan om die wil te ontkrachten en te vervangen door datgene waar de partij voor staat. Dus de gehele huidige politieke elite zou geen schijn van kans maken om verkozen te worden. De partijdemocratie gijzelt de ware democratie, de wil van de kiezer wordt moedwillig gesaboteerd. De partijdemocratie in Suriname resulteert dan ook in een soort van karteldemocratie. Er is geen echte vrije keuze, daar komt het op neer.
In de partijdemocratie is de partij het vehikel waarmee aan de democratie uitvoering wordt gegeven. Het vooronderstelt in de eerste plaats een goed functionerende partijdemocratie. Daarvan is geen sprake in Suriname. Als ik alle statuten van de politieke partijen zou laten screenen op het voldoen aan de wettelijke vereisten dan zou zeker minimaal 80% afvallen. De partij, in de praktijk is dat de voorzitter, die bepaalt wie op de kieslijst geplaatst wordt. En dus u begrijpt dat daar argumenten en criteria van deskundigheid, competentie, et cetera niet van toepassing zijn. Het enige wat geld is loyaliteit aan de voorzitter. Daarom zitten wij opgescheept met een regeerteam die niet weet wat regeren is. De gemeenschap mag niet stemmen op de personen die in haar ogen de beste en meest competente bestuurders zouden kunnen zijn.
De betere en meer competente bestuurders zouden ervoor kunnen kiezen om een andere partij op te richten. Dat kan maar goedkeuring van de partij statuten door de president is een zaak die heel moeilijk gaat in de praktijk. Dan had men bedacht een exorbitante waarborgsom als drempel voor kleine nieuwe partijen. Gelukkig heeft het Constitutioneel Hof daaraan een einde gemaakt. Dan heeft men een andere truc bedacht om de democratie verder te ontkrachten, namelijk het verbieden van het aangaan van partijcombinaties. Omdat men weet dat een partijcombinatie het einde betekent van de oude politiek. Dus la luta continua.
Richard B Kalloe
