De Surinaamse regering is ook op het internationale vlak geloofwaardigheid aan het inboeten. De PALU is van mening dat bij monde van president Santokhi veel te snel, “veel te mooie” beloften worden gedaan aan landen. Bijvoorbeeld in de Caricom, waarmee vervolgens hele hoge verwachtingen worden gewekt. Nationaal zijn inmiddels vele beloften niet nagekomen.

Het doen van loze beloften lijkt nu op een karaktertrek van de Surinaamse regering met de president voorop, niet alleen nationaal maar ook internationaal. Deskundigheid niet alleen in de wijze waarop de beloften worden gedaan, maar ook in de wijze waarop ze worden afgewerkt ontbreekt. De PALU constateert bovendien dat de Surinaamse belangen veel te weinig worden veiliggesteld in de beloften die worden gemaakt aan het buitenland.

Nationaal beloften niet nagekomen

Ondertussen is de lijst van beloften die aan de Surinaamse bevolking zijn gedaan en niet zijn nagekomen heel lang aan het worden. Er zou reeds een “reddingsplan” klaarliggen, de VHP-regering zou niet naar het IMF gaan en USD 3 miljard uit de Surinaamse diaspora lag al klaar voor ondersteuning. Dagelijks verschijnen er beelden op “social media” van de president Santokhi en prominente VHP’ers waar er beloften worden gedaan van percelen, geen devaluatie en hoe ondernemers en boeren ondersteund zouden worden met kortingen op government take. Kort geleden beloofde Santokhi de uitvoering van 200 projecten die reeds klaar zouden liggen om uitgevoerd te worden. Ondertussen heeft niemand een uitvoeringsplan van niet eens 1 project gezien. Om maar te zwijgen over de inmiddels dode projecten als New Surfin, de SPGS-waterstoffabriek, de diepzeehaven en de aanschaf van areaal aan de rechteroever van de Nickerierivier, ten behoeve van Adron. Hier is laatstelijk bijgekomen de beloften aan de rijstboeren in Nickerie van gelden uit het NOVA-fonds, terwijl oorspronkelijk in het ontwerp van het fonds de rijstsector niet was opgenomen.

Internationale beloften

Op diverse momenten worden ook internationaal allerlei beloften gedaan door de regering aan het buitenland die niet (kunnen) worden nagekomen. Zo zouden 150 visvergunningen beloofd zijn aan Guyanese vissers in een ontmoeting tussen president Santokhi en de Guyanese president Ali. Als de Guyanese minister van Landbouw in de media treedt over het niet nakomen van deze belofte, haast minister Sewdien van LVV zich om in de media aan te geven dat het niet om 150 visvergunningen gaat maar om 50. Doet het aantal er eigenlijk dan nog wel aan toe? Het is toch bekend dat onze visgronden nu al overbevist zijn en dat de Guyanese vissers sowieso niet aan de voorwaarden voldoen?

Inmiddels is meer dan 150 000 ha landbouwgrond (!) beloofd aan het Caricom-land Barbados. Investeerders uit dit land mogen hier dan vervolgens landbouwactiviteiten uitoefenen, een packing house opzetten en vervolgens de hier geteelde producten uitvoeren naar hun eigen land en eventueel andere landen. De PALU had liever gezien dat Surinaamse boeren in de gelegenheid zouden worden gesteld om aan die buitenlandse vraag te voldoen. Bij een goede aanpak, onder andere een afnamegarantie van Barbados, zou dat werkgelegenheid en dus inkomen voor de boeren opleveren. Daarnaast zou de overheid gedwongen worden om bepaalde voorzieningen te treffen, zoals financiering, wegen en waterwegen, controle, certificering, havenfaciliteiten et cetera, wat ook gunstig zou zijn voor andere ontwikkelingen.

Maar ook de wijze waarop Suriname momenteel op diverse vlakken nodeloos deskundigheid uit Nederland betrekt, zonder eerst zelf te hebben nagedacht en uitgewerkt wat het beleid moet zijn. Momenteel lopen er Nederlandse “deskundigen” rond op de Centrale Bank, bij de belastingdienst, in de gezondheidssector, bij de rechterlijke macht en het politiekorps. Onlangs is een overeenkomst verder uitgewerkt met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG). Deskundigen uit Nederland zullen helpen bij het verder decentraliseren van het staatsbestuur. Is het dat we niet weten wat er mis is bij deze instituten? Of speelt hier een slaafse volgzaamheid bij een gebrek aan een eigen ontwikkelingsvisie op Suriname?

Amateurisme

Met het amateurisme waarmee de relaties met het buitenland worden ingevuld zal Suriname veel schade lijden. De PALU roept daarom de regering op om allerlei “spontane” acties achterwege te laten en met veel meer deskundigheid de buitenlandse relaties in te vullen. Om te beginnen moet het samenhangende Surinaamse regeerbeleid geformuleerd en uitgewerkt worden. Volgens de PALU moet er hierin veel meer aandacht zijn voor het Surinaamse belang in de relaties die wij vervolgens aangaan met buitenlandse mogendheden.

PALU Secretariaat Massa Communicatie en PR