Een vrouw die bevalt, kijkt uit naar twee zaken. De eerste keer je kindje horen huilen en de eerste keer dat je je kind in je armen mag vasthouden en officieel kennismaakt met het wezen waar je van bent gaan houden in de periode dat het groeide in je baarmoeder.
De grootste nachtmerrie van elke zwangere vrouw is, om met lege handen terug te keren naar huis. Nu zijn er gevallen die vereisen dat het zwangerschapsproces verkort wordt, met als resultaat een premature baby. De ontwikkelingen zijn tegenwoordig zodanig, dat ook premature babies een kans op leven hebben door neonatale zorg aan te bieden.
Als moeder is het daarom zeer pijnlijk om te vernemen dat de neonatale zorg in ons land zodanig is verslechterd dat babies op de buik van hun moeders worden gelegd om te sterven. Dat keizersnede-operaties afgezegd worden, omdat er geen plek beschikbaar is en de baby als gevolg hiervan sterft in de buik.
Een moeder die dit alles verneemt, voelt de krampen direct in haar baarmoeder, voelt haar hart vol met moederliefde breken en de tranen komen helemaal vanuit haar ziel uit de ogen. Laatstaan om dit zelf te ervaren!
De pijn die een moeder voelt bij het sterven van haar kind is niet in woorden uit te drukken. Het is met geen pen te beschrijven.
Het idee dat je kind een kans had op overleving indien het adequate neonatale zorg hadden ontvangen, is gewoon het mes dieper steken in het hart.
Helaas hebben we het punt bereikt waar de NICU-afdeling van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) Code Zwart heeft uitgeroepen en babies bij de moeder leggen om te overlijden. Dit is nu meer norm dan uitzondering geworden.
Dat wil zeggen dat elke zwangere vrouw naast de normale angsten en stress waarmee ze te maken heeft, hoewel de bloeddruk ook in de gaten gehouden moet worden, nu ook met de vraag opgescheept zit of zij wel of niet een levend kind over zal houden. Wat als ik complicaties krijg? Wat als ik eerder moet bevallen? Wat als een ik een prematuurtje krijg?
De regering, in het bijzonder de minister van Volksgezondheid moet dringend beleid eroplos laten om dit probleem op een adequate en structurele manier op te lossen. Dit kan en mag nooit meer gebeuren. Wij moeten als samenleving, maar in het bijzonder de zwangere vrouw erop kunnen rekenen dat wij toegang hebben tot de adequate zorg.
Deze periode zien wij als mama’s, zwangeren, ouders vrouwen en belanghebbenden als een zwarte bladzijde voor Suriname en hierom wensen wij op dinsdag 26 juli 2022 stil te staan hierbij door die dag uit te roepen tot een Nationale Rouwdag en wij zullen een stille loop organiseren als teken van solidariteit naar alle moeders die moedeloos hebben moeten toekijken hoe hun baby sterft omdat er geen zorgpersoneel of bed beschikbaar is.
Wij roepen elke zwangere, elke moeder, elke vader, elke vrouw en elke oprechte Surinamer op samen met ons te laten zien dat wij als natie dit dieptepunt afwijzen en dat het elkeen van ons raakt. Kom gekleed in zwarte kleding met een witte hoofddoek als teken van rouw.
Wij hopen hiermee de regering speciale aandacht te vragen voor dit probleem en verwachten dat er spoedig acties ondernomen zullen worden om de gezondheidszorg in zijn algemeen, maar in het bijzonder de neonatale zorg van Suriname te verbeteren.
Cherrylane Pools namens Team Mama (FB Platform met 12k+ actieve leden) ondersteund door Ladies Talk Suriname en de Baby Mama’s Club.
