De regeringsleden laten wederom zien dat zij geen leiderschapsvisie hebben en slechte leiders zijn. De situatie van 17 februari heeft dat wederom (!) – ja inderdaad wederom – pijnlijk blootgelegd.
Laat ik u ter hand nemen en de slechte leiderschapshouding illustreren aan de hand van een greep uit een week optreden van deze regering.
- De president en of zijn afgevaardigden kwamen niet om de demonstranten, het ontevreden volk, aan te horen en toe te spreken. Een duidelijk teken van minachting van het volk. Slecht leiderschap.
- Daags daarna heeft de president bij diverse optreden in het openbaar totaal geen sympathie getoond aan het volk, het arme volk en geen begrip getoond voor de redenen van de demonstratie. De President kwam wel met intimiderende toespraken. In zijn denken en keuzes gaat het niet om het volk te helpen maar om het volk te onderdrukken, te intimideren en te beperken. Heel selectief gekozen en duidelijk een slecht teken van leiderschap. Totaal geen verbindende leider.
- De president en vicepresident gaan wel – terecht! – naar de getroffen winkeliers maar hebben niet de moeite genomen om naar bepaalde wijken te gaan om het volk toe te spreken. Heel selectief! Duidelijk een geen teken warme betrokkenheid bij het arme volk
- Opvallend genoeg kiest de regering wel om de militairen snel (!) te belonen, weliswaar met gronden, maar komt helemaal niet met suggesties om het arme volk tegemoet te komen met ondersteuning. Selectief, heel selectief. Dit verraadt het denken van deze regering, het negeren van de noden van het volk. Een teken van slechte inborst.
- Wat ook opvallend is dat de regering heel snel het OM en de rechterlijke macht een forse verhoging heeft gegund, maar wederom totaal geen empathie naar het volk, arme volk, toe toont. Heel selectief. Een teken van geen binding met het arme volk.
- De president laat daags na 17 februari in een livegesprek wederom merken dat hij nog steeds niet snapt wat bestuursethiek en good governance is. Zo beweert hij dat de benoeming van Leo Brunswijk als CEO van EBS nog punt van bespreking is in de coalitietop. Hemeltergend om aan te horen want de man is al benoemd per 1 februari en op 21 februari zegt de President nog doodleuk dat het nog punt van bespreking is. Zand in de ogen strooien heet dit toch? Hij verdedigt de benoeming van zijn dochter op zijn kabinet met het argument dat die mevrouw een professional is. Hij lijkt maar niet te snappen wat ethiek in het bestuur is. Waarom begreep hij uiteindelijk (!) – ja uiteindelijk na veel protesten – dat zijn vrouw geen RvC van Staatsolie kon zijn maar weigert om in te zien dat hij zijn dochter niet kan benoemen op zijn kabinet. Ethiek is in Suriname zoek. De president laat wederom zien geen visie op goed leiderschap te hebben.
- De president belooft allerlei dialogen, maar waarom zou de burger geloven dat de uitkomst van de dialogen ergens naar toe zal leiden, immers dat deed de president ook rond de protesten van Organic Movement. Het beste bewijs is wederom de benoeming van Leo Brunswijk als CEO van EBS. De president laat zien dat zijn leiderschapsvisie niet zuiver is
Het is opvallend dat de bevoordeelden in deze periode geen goede inborst toont, geen ethiek toont en geen empathie toont om openlijk bespreekbaar te maken dat het arme volk bij de beloning door de regering nu weer genegeerd wordt. Fatsoenlijke Surinamers onder de bevoordeelden zouden moeten opstaan en op zijn minst hun eigen wenkbrauwen fronzen. Ik ben niet naïef en ik weet dat het vaak voorkomt dat mensen blij zijn als zij wat krijgen en niet meteen bereid zijn om hun giften terug te geven ten gunste van minderbedeelden maar ik heb het over beschaafde en fatsoenlijke mensen. En die groep moet er toch zijn in Suriname? Waar zijn ze?
Waarom zien wij niet in Suriname leiders en mensen in de voorhoede, de sociale elite, die iets meer integriteit laten zien, iets meer empathie en sympathie met het volk tonen. Waarom is men in Suriname alleen geïnteresseerd om bij een elitaire kliek te behoren om hun eigen ego te bevredigen?
De president kan doorgaan met een arme leiderschapsstijl omdat de sociale elite erg snel corrumpeert en elke keer de andere kant op kijkt. Het arme volk blijft de prijs betalen, want zij zijn niet in de positie om besluiten te beïnvloeden want hun vertegenwoordigers via DNA-leden, vakbondsleiders en vakorganisatieleiders zijn alleen geïnteresseerd in meedoen met de elitaire kliek. Suriname wordt door deze regering het ravijn in getrokken en de sociale elite en het elitaire kliekje duwt gezellig mee voor een bord soep.
Dit proces is alleen te stoppen door de trekker te remmen en de duwers erop aan te spreken.
Hikmat Mahawat Khan
