Dit vervolgartikel bouwt voort op de deskundige kanttekeningen van groene NGO’s. Max Huisden gaat dieper in op duurzame initiatieven en zwakke controlemechanismen in Suriname, na eerdere kritische inzichten over mennonieten en bosbehoud.
Huisden benadrukt de immense waarde van het bos, de overvloed aan schoon zoet water en de unieke biodiversiteit. Hij pleit voor uiterste zorg en voorzichtigheid om deze kostbare hulpbronnen te beschermen. De groene NGO’s bundelen hun krachten om bewustwording te creëren over de mogelijke impact van de activiteiten van mennonieten op het milieu en roepen de regering op om verantwoordelijk om te gaan met de 93 procent bosbedekking van het land.
Als hoogleraar Milieuwetenschappen aan de Anton de Kom Universiteit (AdeK) benadrukt Huisden niet alleen de potentiële gevaren van grootschalige ontbossing door mennonieten, maar ook de voordelen van non-timber forest products. Hij wijst op de groeiende industrie rond deze producten en benadrukt dat beleidsinitiatieven nodig zijn om deze duurzame benadering van bosgebruik verder te ontwikkelen. “De non-timberindustrie biedt een veelzijdige en duurzame benadering van bosgebruik, met voordelen die verder gaan dan traditionele houtproductie.”
De diversificatie naar niet-houtige producten, zoals medicinale planten en natuurlijke vezels, kan niet alleen nieuwe inkomsten genereren voor bosrijke gemeenschappen, maar draagt ook bij aan het behoud van biodiversiteit, respect voor cultureel erfgoed en bevordert milieuvriendelijke praktijken. “Laten we de groene sectoren ontwikkelen, denk ook aan eco- en agrotoerisme. Ze zijn duurzaam en richten geen schade aan de milieu en gezondheid.” Hij benadrukt dat dergelijke initiatieven niet alleen economische groei kunnen stimuleren, maar ook milieuvriendelijk zijn. “Zaken die het bos vernietigen, daar zijn we resoluut tegen. We moeten ons als collectief verzetten tegen activiteiten die ons milieu, de toekomst van het land, onze gezondheid en die van toekomstige generaties kunnen vernietigen”, luidt zijn boodschap duidelijk.
Hij benadrukt dat milieueffectenstudies en grondige sociale effectenanalyses cruciaal zijn bij projecten zoals die van de mennonieten en dat deze tot dusverre ontbreken. “Ook een grondige studie om de sociale effecten in kaart te brengen is cruciaal. Wij moeten rekening houden met de Milieuraamwet. Het is ook belangrijk om het parlement te kennen in zo’n belangrijke beslissing”. Dit alles is volgens hem niet gebeurd, wat betreurenswaardig is.
Op vragen over het gebruik van chemicaliën door mennonieten, wijst Huisden op de wereldwijde bekendheid van hun grootschalige gebruik van pesticiden en herbiciden. “Beide middelen hebben nadelige gevolgen voor het milieu. Dit alles zou vooraf onderzocht moeten worden in een studie en dat is nogmaals helemaal niet gebeurd”, onderstreept de milieudeskundige.
Het overmatige gebruik van chemicaliën en pesticiden in de landbouw kan aanzienlijke negatieve effecten hebben op het milieu. “Het is essentieel om duurzaam bosbeheer te bevorderen om deze negatieve effecten te verminderen en de gezondheid van ecosystemen te behouden. Nogmaals, wij zijn niet tegen de mennonieten, maar tegen hun manier van werken”, accentueert Huisden.
De zwakte van het controlemechanisme van het land baart Huisden enorm zorgen. “Wij zijn heel zwak in controle op de naleving van onze milieuwetgeving. Het zou helemaal in place moeten zijn als je de mennonieten activiteiten laat ontplooien in je land.” Hij roept de beleidsmakers op om transparant te communiceren en de juiste procedures te volgen. “Ik word blij wanneer er vanuit het hoogste niveau wordt aangegeven, dat er alles aan gedaan zal worden om de status van het groenste land van de wereld te behouden. Ook wanneer we praten hoe we willen profiteren van koolstofkredieten. Het moet niet alleen mooier worden zijn, maar ook in de uitvoering moet men doen wat ze zeggen.”
