Dick Advocaat en Curaçao: Eerste stukken bewijs van Menzo’s (zelf-)sabotage, misleidingen en leugens

Fans en hartstochtelijke verdedigers van Menzo en zijn werk, gaarne uw onverdeelde aandacht. Hier op Key News bestempelden wij de afgelopen maanden in verschillende artikelen een aantal beslissingen, handelingen en uitspraken van coach Stanley Menzo als zelfsaboterend, voetbalonlogisch en ondermijnend voor Natio. En wij waarschuwden daarbij ook steeds dat deze een bedreiging vormden voor Surinames kansen om zich (direct) voor WK 2026 te plaatsen.

Euforie

Donderdag 13 november. Natio creëert in het dr. Ir. Franklin Essed Stadion het perfecte platform voor wat een historische ontlading moet worden voor Suriname en Surinamers, overal. El Salvador, het team dat wij in september onder verschrikkelijke, mensonterende omstandigheden in hun eigen huis al met 1-2 hadden verslagen, wordt overtuigend aan de kant gezet met 4-0.

Tijdens en na afloop van deze perfecte “uitzwaaiwedstrijd” ontploft het van vreugde en hoop in een bomvol Essed Stadion en op ontelbaar veel andere plekken, in Suriname en over de grenzen.

Want Natio staat dan, met nog een wedstrijd te gaan, op de eerste plaats in Groep-A en heeft daarmee de beste kans ooit op directe plaatsing voor het gigantische, vierjaarlijkse voetbalfeest. Dan begint Suriname echt te geloven. Vooral ook omdat Natio, ondanks zoveel factoren tegenzaten, had gedomineerd in het 1-1 gelijkspel tegen Guatemala, in het Essed Stadion.

Het hele land is in rep en roer, onderweg naar 18 november. Kunstenaars, ondernemers, politici, burgers, mannen en vrouwen: iedereen doet wat, geeft wat, zegt wat. Bijna geen enkele levende Surinamer heeft eerder de eenheid, massale opwinding, het optimisme en geloof meegemaakt die bijna iedere kondreman uitstraalt en uitzendt, in aanloop naar de allesbeslissende ontmoeting, uit tegen Guatemala.

Maar wanneer die wedstrijd begint, zakt alles snel in elkaar: de hoop, de extreem goede vibes en met name de selectie van Natio.

Voor velen begint het nare gevoel al wanneer de beginopstelling van Natio gepubliceerd wordt. Alweer had bondscoach Menzo de basisopstelling sterk veranderd, ondanks de klinkende 4-0 overwinning vijf dagen op El Salvador, en ondanks soortgelijke ingrepen eerder de selectie hadden ondermijnd.

Het wordt uiteindelijk een 3-1 nederlaag, maar dan gelukkig wel met een zilveren rand. Door de tegengoal, in blessuretijd gescoord door een speler van Guatemala, had Suriname tenminste een plek in de inter-confederatie play-offs van aankomende maart overgehouden.

In die play-offs zal Natio wel tweemaal moeten winnen om alsnog een plek op het WK te grijpen. In elk geval staan we na de massale hype, die werd gevolgd door wijdverbreide teleurstelling, gelukkig toch niet met lege handen, zoals mogelijk wel de bedoeling was. Dus is er nog voldoende reden om te blijven kraken, al weten we nu al dat het zwaar gaat worden.

Wie is wie?

Nu het grootste deel van de stof is gaan liggen, kunnen we terugkijken op de manier waarop dingen zijn gelopen bij Natio, met zijn veelbesproken coach Menzo. We zijn het ook verplicht aan onszelf om terug te kijken, als we de kans die we nog in handen hebben willen benutten.

Het grote geluk hierbij is dat wij, om een analyse te kunnen doen, ongekend waardevol vergelijkings- en studiemateriaal ter beschikking hebben. Daaruit kunnen we betrouwbare, richtinggevende data oogsten, die ongetwijfeld kan helpen met de enorme klus in maart.

Wij gunnen ze het van harte, maar de pijn van het mislopen van directe kwalificatie voelt erger, wanneer we kijken naar het veel kleinere Curaçao, met een minder rijke voetbalhistorie en bijdrage aan het wereldvoetbal dan Suriname. Maar aan de andere kant hebben we met Curaçaos plaatsing wel het geluk dat we kunnen afkijken en hoop “stelen”. Als onze broeders het konden, kunnen wij het ook.

Wat deden ze bij het zeer vergelijkbare Curaçao dat wij niet hebben gedaan?

Bij het analytisch bekijken en vergelijken van Curaçao en Suriname is er een detail dat als eerste opvalt: de hoofdcoaches, de bazen van de respectieve teams: Dick Advocaat bij Curaçao en Stanley Menzo bij Suriname.

Elke voetbalkenner met een half werkend brein, kan op een stapel klompen aanvoelen dat de namen Advocaat en Menzo vrijwel zeker een grote rol hebben gespeeld in hoe het liep bij de twee landen.

Natuurlijk komt het verschil niet zonder meer omdat de ene coach Dick Advocaat heet en de andere Stanley Menzo. Dus om antwoorden en bruikbare informatie te kunnen halen uit deze vergelijkende dataduik, moeten we het eerst even hebben over de twee mannen in kwestie: Menzo, 62 en Advocaat, 78 jaar.

Ze zijn beiden Nederlanders, uit de Nederlandse voetbalschool, en beiden waren ooit eens profvoetballers. Menzo speelde als voetballer wel op een hoger niveau dan Advocaat. Beiden hebben dezelfde Nederlandse/Europese/UEFA-trainersopleiding genoten, wat betekent dat Menzo over dezelfde kennis beschikt als Advocaat.

Maar daar houden de overeenkomsten, voor wat betreft hun respectieve loopbanen, zowat op.

Advocaat is in zijn trainerscarrière, die meer dan 40 jaar beslaat, succesvol geweest bij een reeks topclubs (PSV, Feyenoord) in verschillende landen en bij verschillende nationale selecties (o.a. Oranje, Zuid-Korea, Rusland, België, Servië) die hij naar verschillende WK’s leidde.

Hij is een van de Nederlandse coaches die letterlijk in de hele top van de globale voetbalwereld gerespecteerd. Hij wordt vooral ook geprezen om zijn energie, passie en liefde voor het voetbal, die, ondanks zijn vorderende leeftijd, niet lijken af te nemen.

Advocaat toonde meermaals dat hij in de kleedkamer van clubs  en nationale teams de baas kan zijn van grote namen en ego’s en dat hij ze kan overtuigen van zijn formule om succes te boeken. Hij is het recht-voor-zijn-raap-type: als je het nu fijn vindt of niet, Advocaat benoemt de dingen zoals hij ze ziet en zijn woorden en visie staan vrijwel nooit haaks op de waarheid, of gangbare voetballogica.

En dan Stanley Menzo. Ik kan het in de context van dit artikel het best als volgt omschrijven: als je in een uitgebreide presentatie zou vertellen over voetbalcoaches, en je zegt Dick Advocaat, zal Menzo’s naam, op zijn vroegst pas zes of zeven uren later vallen. Misschien.

De afstand tussen Advocaat en Menzo is zo groot dat je het waarschijnlijk alleen kan uitdrukken in voetballichtjaren. Samengevat: Advocaat, de coach, is synoniem met ontwikkeling, goed voetbal, succes, prijzen winnen en kwalificatie op heel hoog niveau.

Menzo? juist niet. Bij hem is ‘t het tegengestelde.

Menzo heeft naast een kampioenschap op het tweede niveau in Nederland, in 2008 met Volendam, vrijwel overal waar hij als hoofdcoach aan de slag ging met spelers van het niveau van Natio, matig succes gehad of gefaald.

Bewijs: hij zit in zijn tweede periode bij Suriname, vanwege zijn meest recente flop.

Tien maanden in zijn eerste periode, in 2022, laat Menzo Suriname in de steek voor een avontuur bij een club in China. Voordat bekend is wie zijn nieuwe werkgever wordt, belooft hij in een persconferentie dat we zullen opkijken wanneer de naam van die club valt. Uiteindelijk wordt bekend dat Menzo Natio had verlaten voor Beijing Guoang.

Het algemeen vermoeden is dat hij met alle genoegen Natio de rug toekeerde, vanwege het geld. Het blijkt in elk geval geen grote club te zijn, zoals Menzo beweert, en zeker ook geen naam die de gemiddelde voetbalfan in Suriname of de wijde wereld kent.

En zelfs bij Beijing Guoang hebben ze het na tien maanden gezien met Menzo en wordt hij bedankt. Gevolg: Menzo is weer vrij en de SVB haast zich om hem weer binnen te halen, alsof hij Natio niet vierkant had laten staan een paar maanden eerder, en alsof hij een bewezen succescoach is.

Waar het op neerkomt: voor de vergelijkende analyse die in dit stuk wordt gemaakt, zijn Advocaat, zijn reputatie en werk de norm en standaard. Menzo kan met zijn trainers-CV absoluut nooit als de norm of standaard gelden, in een vergelijkende analyse met Advocaat. Dat zou gelijkstaan met een bewering dat de zon opkomt in het westen en neergaat in het zuiden.

En ongeacht hoezeer wij in Suriname, met ons onnavolgbaar vermogen tot aanhoudend, massaal zelfbedrog, Menzo de voetbalhemel in willen bejubelen en applaudisseren, zelfs een voetbalkenner die de helft van zijn brein mist, en twee liter Marienburg Rum (Palm Rum) in de aderen heeft stromen, zal Advocaat als de norm en standaard stellen: niet Menzo, nooit Menzo, godsonmogelijk Menzo.

WK Kwalificatie

Als het gaat om de recent afgesloten WK-kwalificatiereeks, worden zowel de overeenkomsten als de verschillen tussen Advocaat en Menzo duidelijker en groter.

Ze zijn beiden coaches uit de Nederlandse voetbalschool, die bij respectievelijk Suriname en Curaçao werken, met vrijwel alleen maar spelers die in Nederland zijn geboren, opgegroeid en opgeleid. Beiden zitten met hun teams in de Concacaf zone, en beiden moesten, onder vergelijkbare omstandigheden, hun team leiden naar het WK van volgend jaar.

Advocaat werd in januari 2024 aangesteld als coach van Curaçao. Menzo begint in maart van hetzelfde jaar aan zijn twee Natio-periode. De twee coaches hebben dus, voor wat betreft WK-kwalificatie, min of meer evenveel tijd te besteden aan het samenstellen van hun selecties. Maar Menzo heeft daarin eigenlijk zelfs een voorsprong op Advocaat, want hij kent Natio al goed vanuit zijn eerste periode.

In aanloop naar de start van de WK-kwalificatiereeks zijn zowel Advocaat als Menzo voor versterkingen heel erg afhankelijk van Nederlandse spelers, die nog moeten worden overtuigd om hun Oranje-dromen in te ruilen voor een spannend avontuur bij het team van het land van hun roots.

Een gelijkwaardiger startpunt voor de twee coaches en hun spelers, in de race voor een direct WK-ticket, is bijna niet mogelijk. Het enige, grote verschil, op papier: de twee coaches zelf, hun ervaring, prestaties en de kwaliteit die ze respectievelijk vertegenwoordigen.

Start van de race

Alle data die ik voor deze vergelijking gebruik, staat online en is 1×24 uur bereikbaar voor eenieder met een internetverbinding en een smartphone/tablet/computer. Je moet het alleen willen zoeken.

Curaçao’s en Surinames gelijkwaardigheid komt al vóór de eerste WK-kwalificatiewedstrijden naar voren. Beide landen plaatsen zich voor de 2025 Gold Cup; beiden worden in dat toernooi al in de groepsfase uitgeschakeld.

Na de Gold Cup was het tijd voor WK-kwalificatie. Die begint voor Natio op 4 september. Curaçao heeft in Groep-B zijn eerste duel een dag later: Suriname neemt het thuis op tegen Panama, Curaçao gaat naar Trinidad.

Zowel Suriname als Curaçao heeft voor de start van de reeks vergelijkbare vooruitzichten: ze hebben beiden in hun groep een land met WK-ervaring, dat door kenners als de grootste kanshebber voor directe plaatsing wordt gezien.

In Natio’s Groep-A wordt Panama, WK-ganger in 2018, in Rusland, getipt als het land dat het directe ticket gaat pakken. In Groep-B van Curaçao wordt Jamaica, dat in 1998 deelnam aan het WK, in Frankrijk, gezien om de race te winnen.

Op 4 september speelt Natio zijn eerste kwalificatieduel 0-0 gelijk tegen Panama. Curaçao boekt op 5 september hetzelfde resultaat, uit bij Trinidad, 0-0.

8 september: Natio wint in zijn tweede duel knap uit bij El Salvador met 2-1, onder moeilijke omstandigheden. Curaçao speelt op 9 september thuis tegen Bermuda en wint met 3-2.

Analyse en vergelijking wedstrijden nummers 1 en 2

Na de eerste twee wedstrijden staat Suriname verrassend op de eerste plaats in Groep-A, met vier punten. Maar ook Curaçao gaat na zijn eerste twee ontmoetingen aan kop in zijn groep, eveneens met vier punten.

Als we kijken naar de basisopstellingen, die Menzo (zie foto Sur. dag 1 en 2) en Advocaat (zie foto  Cur. Dag 1 en 2) respectievelijk kiezen voor de twee eerste duels, lijkt het alsof ze nog zoekende zijn.

Dat is niets minder dan logisch, want met de nieuwe toevoegingen hebben spelers en coaches tijd nodig om zichzelf te (her-)positioneren, elkaar aan te voelen en te vinden, voordat de coach er een functionerende eenheid van kan maken.

Na de eerste wedstrijd verandert Menzo het basisteam van Natio op vijf plekken, in aanloop naar het duel tegen El Salvador. Een van de aanpassingen is vanwege een blessure van Myenty Abena.  Advocaat verandert tussen wedstrijd 1 en 2 de basisopstelling bij Curaçao op drie plaatsen.

Oktober, wedstrijden 3 en 4

Wedstrijd nr. 3: zowel Suriname als Curaçao speelt zijn derde wedstrijd op 10 oktober. Suriname krijgt Guatemala op bezoek. Curaçao ontvangt thuis Jamaica, het land dat wordt getipt als de grootste kanshebber om het rechtstreekse ticket in Groep-B te pakken.

Maar Curaçao verrast zichzelf en Jamaica en wint knap met 2-0.

De stoere uitzege van Natio op El Salvador creëert veel enthousiasme onder fans van Natio en in het hele land in het algemeen. Het geloof is dan dat wij alles bezitten om Guatemala in eigen huis te verslaan.

Maar het wordt een teleurstellend 1-1 gelijkspel. Natio domineert bijna volledig, maar kan de tegenstanders niet echt pijn doen. Natio maakt nota bene pas in blessuretijd de gelijkmaker, nadat Guatemala in de 75^ste minuut verrassend op voorsprong was gekomen.

14 oktober, wedstrijd nr. 4, voor zowel Suriname als Curaçao. Natio moet naar Panama voor wat op papier de moeilijkste ontmoeting van de reeks moet worden. Panama wordt getipt om te winnen. Maar in een meeslepende partij weet Suriname het bovenliggende Panama op een 1-1 gelijkspel te houden, waarbij Panama pas in blessuretijd en met veel geluk de gelijkmaker scoort.

Voor zijn vierde duel gaat Curaçao naar Trinidad. Daar weten zij de Trinidadianen op een 1-1 gelijkspel te houden.

Analyse en vergelijking wedstrijden nr. 3 en 4 (zie foto’s: Sur dag 3 en 4/Cur dag 3 en 4/Advocaat Ant Dagblad)

Na de eerste vier duels blijkt dat Natio, op basis van het doelsaldo, nog steeds op de eerste plaats staat in Groep–A, met 6 punten, vóór Panama, eveneens met 6 punten. Curaçao zakt na duel drie en vier naar de tweede plaats in Groep-B, met 8 punten. Jamaica neemt dan de koppositie over in Groep-B met negen.

In deze fase beginnen zich wel de eerste belangrijke verschillen, tussen het werk van Advocaat bij Curaçao en Menzo bij Natio, af te tekenen. Van wedstrijd twee naar drie verandert Advocaat de basisselectie van Curaçao op twee plaatsen.

Menzo verandert zijn basisteam van wedstrijd nr. 2 op vijf plaatsen voor de start van wedstrijd nr. 3. Twee van de veranderingen zijn (officieel) vanwege een blessure voor Liam van Gelderen en Abena. De drie anderen waren niet uit noodzaak.

Maar er is nog een ander groot en belangrijk verschil tussen wat Advocaat en Menzo doen: in wedstrijd drie, de 2-0 zege op Jamaica, treedt Curaçao aan met een middenveld dat bestaat uit Livano Comenencia, centraal, en de gebroeders Leandro en Juninho Bacuna, rechts en links op het middenveld.

Dit zou blijken de eerste grote, belangrijke vastigheid te zijn die Advocaat creëert: deze samenstelling van het middenveld zou niet meer veranderen, voor de rest van de kwalificatiereeks. (zie foto 2A). Na wedstrijd nr. 3 heeft Advocaat in belangrijke mate ook zijn vaste verdedigingslinie rond. Ook in die linie zou hij niet of minimaal aanpassen.

Menzo, daarentegen, verandert voor het duel tegen Guatemala het team dat zo goed functioneerde in de 1-2 uitzege tegen El Salvador, zonder dat daar aanleiding voor is, op vijf plekken.

Maar het meest ingrijpende dat Menzo doet, kan omschreven worden als een van de hoofdzonden in voetbal: Menzo laat in totaal twee debutanten en de teruggekeerde Tjaronn Chery, die zich een paar dagen eerder hadden aangemeld, in de basisopstelling aantreden, in wedstrijd nummer drie, tegen Guatemala thuis.

Sterker nog, de defensie was al op drie plekken veranderd, dus was het min of meer roekeloos van Menzo om dan nog veranderingen te plegen aan het middenveld en de aanvalslinie van de basisselectie. Vooral na de knappe zege op speeldag 2.

Debutant Djavan Andersons plaats in het basisteam, tegen Guatemala, is te rechtvaardigen, omdat hij op de rechtsbackpositie Liam van Gelderen, die vanwege een blessure afhaakte, moet vervangen.

Maar het plaatsen van ook de terugkerende Chery (middenveld) en nieuweling Jay-Roy Grot (spits) in de basisselectie, ontregelt Natio heel erg. Behalve dat het totaal onnodig was, was het overantwoordelijk naar het team en de spelers in kwestie, omdat die onnodig onder veel druk werden geplaatst. Maar het was vooral respectloos naar de spelers, die er eerder waren en in een klap aan de kant werden geschoven. Spelers als Denzel Jubitana, waar Menzo nog een uiterst onfris spelletje mee zou spelen, op de laatste speeldag.

Ook daarin is er een hele mooie vergelijking te maken met wat Advocaat deed bij Curaçao. (zie foto: Advocaat Ant Dagblad)

Rond 22 augustus, ruim twee weken voor de eerste Concacaf WK-kwalificatieduels, krijgt Curaçao versterking in de vorm van zeven Nederlands-Antilliaanse spelers: Richedly Bazoer, Tahit Chong, Shurandy Sambo, Tyrese Noslin, Tommy St. Jago, Leandro Merencia en Deveron Fonville.

Bij de presentatie van die spelers laat Advocaat tegenover de media meteen doorschemeren dat de nieuwelingen er niet vanuit moeten gaan dat ze automatisch aanspraak maken op speeltijd. Maar de belangrijkste hint die Advocaat geeft: hij is niet van plan de spelers die er eerder waren, zonder meer aan de kant te schuiven voor de nieuwelingen.

Hieruit blijkt dat Advocaat dondersgoed beseft dat het belangrijk is dat hij loyaliteit toont naar de spelers die al bij de selectie zaten, en ook alles gaven om de laatste kwalificatieronde te bereiken. Loyaliteit van coaches naar spelers en het team is net zo cruciaal als loyaliteit van spelers naar coaches. Football is Life: voetbal is als het leven, en in de voetbalwereld is loyaliteit net zo belangrijk als in het normale leven.

Menzo weet dat ongetwijfeld, want hij groeide net als Advocaat op in de wereldwijd gerespecteerde en innovatieve Nederlandse voetbalschool, en genoot dezelfde trainersopleiding. Menzo moest daarom bliksems goed hebben geweten dat hij, met het toekennen van basisplaatsen aan pas aangemelde debutanten en de terugkerende Chery, voor de trouwe krachten, potentieel het team kon ontregelen en ook negatieve gevoelens kon laten ontstaan.

Direct gevolg van Menzo’s keuzes: in tegenstelling tot de dominante vertoning uit tegen El Salvador speelt Natio, in eigen huis, matig tegen Guatemala. De schade is ook direct: Natio had, om zijn kansen op directe plaatsing te verruimen, in eigen huis moeten winnen van Guatemala en drie punten moeten pakken.

Maar Suriname speelt gelijk en houdt slechts één punt over aan dat duel. Suriname had na wedstrijd nr. 4 op de eerste plaats kunnen staan met acht punten, in plaats van zes, en echt afstand kunnen nemen van de nummer twee, Panama.

Deze twee verliespunten zouden Suriname aan het einde van de rit de das omdoen.

November, kwalificatiewedstrijden vijf en zes

13 november, wedstrijd vijf voor zowel Suriname als Curaçao.

Natio neemt het in eigen huis op tegen El Salvador, de tegenstander die wij in hun huis met 1-2 hadden verslagen. De vooruitzichten zeggen dat Suriname dit duel gaat winnen. De enige vraag is: met hoeveel? In een afgeladen dr. Ir. Essed Stadion en met bijna het hele land in rep en roer, boekt Suriname een klinkende 4-0 zege op El Salvador.

Deze overwinning is in veel opzichten de perfecte opstap naar de laatste wedstrijd, uit bij Guatemala. Natio verwent zijn fans, en de selectie zelf tankt een enorme dosis zelfvertrouwen bij.

Curaçao gaat voor wedstrijd nummer vijf naar Bermuda en boekt de grootste zege in de Concacaf-zone: het team van Advocaat wint het uitduel met 0-7 en leidt na dat duel Groep-B met elf punten, met Jamaica de favoriet (op papier) op de tweede plaats met tien punten. Curaçao heeft in zijn laatste wedstrijd dus aan een gelijkspel voldoende om zich direct te plaatsen voor WK 2026. Daarom is ook onder de fans van Curaçao de euforie enorm.

Indien Menzo Natio niet had gesaboteerd met zijn onloyale beginopstelling tegen Guatemala, thuis, had Suriname dat duel kunnen winnen en de laatste speeldag kunnen ingaan in dezelfde positie als Curaçao: voldoende hebben aan een gelijkspel om directe plaatsing af te dwingen.

18 november: wedstrijd nr. 6, het slotstuk: Suriname, tot dan koploper in Groep-A, speelt uit bij Guatemala en moet winnen om het rechtstreekse ticket te pakken. Curaçao speelt uit tegen directe concurrent Jamaica, maar heeft aan een gelijkspel voldoende.

Suriname gaat in een slechte vertoning met 3-1 onderuit. Nummer twee Panama wint wel en pakt daarmee het rechtstreekse ticket in Groep-A. Suriname moet naar de play-offs. Curaçao, daarentegen, doet precies wat het minimaal moest doen: het houdt Jamaica in eigen huis op 0-0 en plaatst zich daarmee voor het eerst voor een WK.

Vergelijking en analyse, wedstrijden 5 en 6.

Van wedstrijd vier, tegen Panama, naar vijf tegen El Salvador, thuis zijn er twee mutaties in het basiselftal van Natio. Boetius komt terug, samen met Abena, die afwezig was een maand eerder. Natio won overtuigend met 4-0 en de score had hoger kunnen liggen.

Maar wie dacht dat Menzo dit basiselftal intact zou laten voor wedstrijd zes, kwam erg bedrogen uit.

Advocaat wijzigde van wedstrijd vijf naar zes zijn basisselectie slechts op één plek: spits Kastaneer gaat naar de bank en in zijn plaats start Jurgen Locadia.

Menzo wijzigt, na de klinkende 4-0 thuisoverwinning op El Salvador, zijn basisteam op maar liefst vier(!) plaatsen. Een van de aanpassingen kan gerechtvaardigd worden: de invloedrijke doelman Etienne Vaessen heeft hoge koorts en in zijn plaats start tweede keeper Warner Hahn.

Maar de rest van de wijzigingen was niet nodig. Sterker nog, met het onverwachts uitvallen van een belangrijke en invloedrijke speler als Vaessen, zo kort voor het begin van een belangrijke ontmoeting met veel druk erop, had Menzo geen enkele verandering meer moeten doorvoeren. Hij had moeten wachten tot de rust.

Vooral tegen de achtergrond dat Natio vijf dagen eerder met klinkende cijfers had gewonnen en een hoop zelfvertrouwen had bijgetankt, had Menzo het laatste basisteam intact moeten houden en vertrouwen in die spelers moeten tonen en uitspreken.

Nogmaals: in deze vergelijkende analyse zijn de beslissingen en keuzes van de gevierde en bewezen succestrainer Advocaat de norm, en niet de handelingen en beslissingen van Menzo, die zich, voor wat betreft zijn trainersloopbaan, in geen enkel opzicht kan meten met zijn collega Advocaat, bij Curaçao.

Wat Advocaat deed bij Curaçao is zoals het hoort, als winnen het hoogste doel is. Wat Menzo deed bij Natio kan in drie woorden samengevat worden: zelfsaboterend, ondermijnend en respectloos, naar zijn spelers, team en alle fans van Natio.

Voor de volledigheid stelden wij twee vragen aan Meta AI over het belang van een basiselftal. Eenieder die WhatsApp gebruikt, heeft direct toegang tot de data en “kennis” van Meta AI

1. Vraag een: hoe belangrijk is een basiselectie in voetbal?

Antwoord Meta AI: “In voetbal is het basiselftal cruciaal(!) (met uitroepteken). Het zet de toon voor de wedstrijd, bepaalt de teamstrategie en kan in belangrijke mate de einduitslag bepalen”.

“Een goedgekozen basiselftal biedt de volgende voordelen: zwakke plekken van de tegenstander uitbuiten, het vermogen om kansen te creëren, het tempo van de wedstrijd kunnen controleren en het moraal van het team versterken”.

En om de destructieve gevolgen van Menzo’s keuzes en beslissingen bij Natio nog verder te onderstrepen, leggen we zijn werk in wedstrijden vijf en zes naast dat van de coaches van de twee andere teams die zich plaatsten voor het WK: Haïti en Panama.

Coach bij Haïti (sinds juni 2024) is de Fransman Sébastien Migne (52). Hij is een voormalig profvoetballer, die zelf speelde op lagere niveaus in Frankrijk en die als coach eerder verschillende Afrikaanse nationale selecties (Kongo, Kenia, Equatoriaal-Guinee) onder zijn hoede had. Ook Migne heeft de Europese/UEFA-trainersopleiding, min of meer dezelfde opleiding als Advocaat en Menzo, genoten.

Coach bij Panama is de Deens-Spaanse Thomas Christiansen (52 jaar), sinds 2020. Christiansen is zelf ook een ex-profvoetballer die speelde voor onder andere Barcelona en Villarreal en clubs in Duitsland. Hij speelde ook twee interlands voor Spanje. Ook Christiansen heeft, precies als Menzo, Advocaat en Migne, de Europese/UEFA-trainersschool doorlopen.

Christiansen is al vijf jaar de coach van Panama, dus kent hij de selectie goed, wat kan verklaren waarom hij al vroeg zijn basisteam kon vormen.

Maar Migne, daarentegen, is pas juni 2024 aangeschoven bij Haïti. Maar ook hem lukt het om in verband met de kwalificatiereeks een vast basisteam te creëren, zoals voorgeschreven door de voetbalgoden.

Het aantal veranderingen aan de basisselecties van Haïti, Panama, Curaçao en Suriname (allemaal geleid door Europese coaches die ook profvoetballers zijn geweest), van wedstrijd vijf naar wedstrijd zes: Haïti: één. Panama: één, Curaçao: één. Let wet Advocaat is 78 jaar, 26 jaar ouder dan Migne en Christiansen. En ondanks dat leeftijdsverschil komen de handelingen van dit tweetal in dit opzicht duidelijk overeen met die van Advocaat.

De enige die afwijkt: Menzo, met vier wijzigingen, waarvan drie onnodig en onverantwoordelijk.

Het enige land van de vier dat slecht presteerde in wedstrijd nr. zes, na een mooie overwinning in wedstrijd nr. vijf, en daarmee directe kwalificatie voor het WK verspeelde: Suriname, van coach Stanley Menzo.

Ik hintte eerder naar een onfrisse streek die Menzo met Jubitana zou uithalen, nadat hij hem onloyaal op de bank had gehouden, vanaf Chery’s rentree in wedstrijd drie.

Ik wil verduidelijken dat op geen enkele manier Chery verantwoordelijk is voor de behandeling die Jubitana kreeg sinds zijn terugkeer in Natio. Menzo gebruikte het op deze onzuivere manier.

Jubitana stond voor het laatst in de basis in de eerste kwalificatiewedstrijd, thuis tegen Panama, op 4 september. Vanaf het moment dat Chery in het team kwam, thuis tegen Guatemala, kreeg Jubitana de uiterst onloyale behandeling van Menzo, die hem geen minuut speeltijd meer gaf.

Tot de laatste allesbeslissende wedstrijd, uit bij Guatemala, wanneer Menzo hem, tegen alle voetballogica in, in de basis plaatst. Het was niet moeilijk te raden dat Jubitana niet zichzelf zou zijn. Als Menzo dit niet wist, is hij een veel slechtere coach dan zijn CV doet vermoeden.

In elk geval, Menzo deed iets wat in belangrijke mate bijdroeg aan de zeer kostbare uitglijder uit bij Guatemala.

De tweede vraag die wij Meta AI stelde, ten aanzien van het belang van basiselftallen in het voetbal.

2. Welke voordelen biedt het zoveel als mogelijk vasthouden aan een vast basiselftal? Antwoord Meta AI: “zoveel als mogelijk werken met een vast basiselftal versterkt de band tussen de basisspelers, helpt spelers om een ritme te ontwikkelen, en het bevordert stabiliteit in het team.”

Uit deze antwoorden van Meta AI valt ook makkelijk af te leiden wat het effect is, als een coach vaak en onnodig zijn basisselectie verandert. En als de basisselectie in belangrijke mate bepalend is voor het eindresultaat, is Menzo dan niet in sterke mate direct verantwoordelijk voor hoe het liep, uit tegen Guatemala, onder andere?

En het zou niet bij de onnodige en desastreuze ingrepen blijven met Menzo. Hij probeert wel, op een misselijkmakende en erg onmannelijke manier, vanuit zijn machtspositie als hoofdcoach, de schuld van het verlies tegen Guatemala – en dus ook de uitschakeling – te plaatsen in de schoenen van de spelers.

Menzo beweert in een artikel, dat enkele uren na de uitschakeling online wordt gepubliceerd, dat de spelers van Suriname niet opgewassen waren tegen het fysieke spel en de vechtlust van Guatemala. Hij gaat daarin zover door te beweren dat spelers die komen uit de Nederlandse voetbalschool, eigenlijk niet getraind zijn voor het doorgaans fysieke Concacaf-voetbal

Alleen al op basis van statistieken (die ook online staan) is die bewering van Menzo 24-karaats rotzooi, zuivere en klinkklare onzin. Maar het is met name een van de vreselijkste leugens die verteld kan worden over de wereldwijd gerespecteerde Nederlandse voetbalschool, die Menzo het leuk leven schonk dat hij tot nu toe leidt.

En sterker nog: Advocaat werkt bij Curaçao met vrijwel uitsluitend Nederlandse voetballers, die honderd procent vergelijkbaar zijn met die van Natio, maar zijn spelers hebben geen last gehad van het doorgaans fysieke spel in de Concacaf-zone, zoals Menzo suggereert met zijn verbale enormiteiten.

Curaçao plaatste zich voor het WK, Natio – het team van Menzo – niet!

Vooral met de play-offs in maart in het vooruitzicht zijn deze leugens van Menzo potentieel zeer gevaarlijk en ondermijnend voor het moraal en de atmosfeer bij Natio. Menzo, met zijn Europese/UEFA-trainersopleiding, weet dat ongetwijfeld, honderd procent “ik-durf-alles-erop-te-wedden” zeker.

Waarom zou Menzo dan, andermaal willens en wetens, dingen doen en zeggen als die potentieel ondermijnend zijn?

Daarover praten we in deel 2. Maar daarin ook aandacht voor wat statistieken –  want cijfers spreken onwaarheden en onzin het beste tegen – en meer details rond Menzo’s keuzes, handelingen en uitspraken.

Einde deel 1