In Suriname vieren wij op 1 juli de afschaffing van de slavernij: Vrijheid! Maar wat verstaan we onder vrijheid? In het Van Dale woordenboek kom ik de volgende betekenis tegen: het vrij zijn; = onafhankelijkheid: vrijheid, blijheid, iedereen moet maar doen waar hij zin in heeft; vrijheid van meningsuiting, recht om te zeggen wat je vindt.
Dan popt er bij mij de vraag op: Zijn wij in Suriname werkelijk vrij? Voelen wij ons vrij om te zeggen en te vinden wat we willen? Het antwoord is ronduit NEE! Het gros van de Surinamers durft niet naar buiten te treden, net als tijdens de slavernij de tot slaafgemaakten dat ook niet durfden. Heel begrijpelijk dat de laatstgenoemden dat toen absoluut niet durfden. Om het minste en geringste zwaaiden er onmenselijke straffen boven hun hoofden. Die vreselijke zwarte periode van toen is gelukkig afgesloten op 1 juli 1863 en sindsdien ‘vieren’ wij de ‘vrijheid’.
Maar zijn wij anno 2024 werkelijk vrij als we niet eens durven uit te komen voor wat we absoluut niet accepteren? Suriname telt 600.000 inwoners, en als we daar de diaspora bij optellen, komen we uit op een totaal van ongeveer 1 miljoen Surinamers. De meesten geven met heel hun hart en ziel om het toch o zo mooie land met nog wijdverbreide ongerepte natuur, geweldig heerlijk klimaat, verschillende fruitsoorten, mooie samengesmolten culturen, en zo kan ik nog wel even doorgaan over mijn en ons geliefd Suriname. En toch lukt het ons met z’n allen niet om op te komen voor wat goed is voor mama Sranan!
Die katibo van toen zit nog verweven in velen van onze dna. Dat maakt dat er heel huiverig gedaan wordt als het om het hardop uitspreken van de eigen mening of daadwerkelijk opkomen voor de eigen rechten bij onrecht. Een land kan alleen groeien als alle burgers zich gehoord voelen en daardoor geroepen voelen mee te bouwen aan de ontwikkeling van land en volk.
De katibo kan alleen plaatsmaken voor vrijheid als we werken aan het eigen bewustzijn van er te mogen zijn en deel te mogen uitmaken van een bevolking, omdat we er allemaal toe doen. Dit proces van bewustwording heeft tijd nodig. Ik stel daarom voor dat experts aan de slag gaan om een lesprogramma te ontwikkelen dat een opbouw heeft vanaf de prille onderwijsjaren en gedurende de gehele schoolloopbaan. Deze bewustwording slijpt er dan in en dringt door in alle lagen van de bevolking. Uiteindelijk gaan we merken dat deze bewustwording bijdraagt aan de daadwerkelijke natievorming van Suriname die verscheidenheid in eenheid uitstraalt.
Onderstaand filmpje illustreert dat je in de vroege leeftijd kunt werken aan zelfvertrouwen en bewustwording.
https://www.facebook.com/share/v/jY3wMdmycsC5XKAc/
Francis Renfurm
