Het zal aan mij liggen, maar politici lijken zich elke keer weer gewoon als parasieten te gedragen. Ze worden gekozen om het land op een waardige manier te besturen, maar in plaats daarvan zitten ze het land steeds weer op voortreffelijke manier te bestelen. Wanneer het volk haar onvrede uit over diverse misstanden, dan geven ze ons het gevoel dat we de ondankbaarste wezens zijn.
We mogen niets zeggen over wanbeleid, want anders krijgen we naar ons hoofd geslingerd dat we harder moeten werken en minder moeten zeuren. Echter, zij vergeten dat ze door ons zijn gekozen en dat we hen weer zullen bedanken of zelfs opdonderen wanneer de tijd is aangebroken. De onvrede onder de samenleving lijkt net als armoede en criminaliteit steeds verder om zich heen te grijpen, omdat regeerders niet weten hoe het hoort. Het kan ook zijn dat het bewust verkeerd doen, omdat het hen zo meer voordeel oplevert. Het maakt hen daarbij niet uit hoeveel ze ons land benadelen. Het pijnlijkste ervan is dat in veel gevallen, waarbij de samenleving om hulp roept, politici in de meeste gevallen doen alsof hun neus bloed. Men communiceert helemaal niet of niet op een professionele met de samenleving die hen het mandaat gegeven heeft.
Al geruime tijd staat er op het gebied van gronduitgifte door de overheid heel veel te borrelen. Er komen steeds weer zaken aan het daglicht, die duidelijk geen zuivere koffie zijn. Een van de kwesties die Surinamers al een poos slapeloze nachten bezorgd is het binnenhalen van mennonieten door de regering, zonder de bevolking vooraf op een correcte manier te informeren en erbij te betrekken. Een land optimaal ontwikkelen, zonder de basis te betrekken, zal nooit lukken. Ook achteraf gebeurt dat niet. De regering heeft duidelijk niets te maken met wat we vinden, omdat het ze elke keer weer lukt om ons in ons eigen vet te bakken. Diverse functionarissen verdedigen het besluit met het argument dat de mennonieten worden binnengehaald om de agrarische sector te ontwikkelen, oftewel een boost te geven. Ook wordt beweerd dat er geen grond gegeven zal worden aan de mennonieten, maar er zal verkocht worden aan hen.
Om de zoveel tijd wordt er gesproken over de scholingsgraad van Surinamers. Een zeer hard feit dat ons daarbij steeds in ons gezicht wordt aangesmeerd is dat de doorsnee burger niet hooggeschoold is. Sommigen zich zelfs dat het volk ongeletterd of dom is. Het klinkt hard, maar ze jokken in feite niet, sommigen (politici) gedragen zich wel degelijk dom. Sinds wanneer kun je grond aan iemand verkopen en daarna nog bepalen voor diegene wat te doen met dat areaal? Kijk maar naar alle landbouwgronden die door de jaren heen zijn omgetoverd tot verkavelingsprojecten. Ik neem aan dat ook al zeggen ze dat we niet geschoold zijn of net als Bordo “vlak hier naar school zijn geweest” dat we tenminste onze geschiedenis kennen. Nederland heeft tijdens de koloniale tijd onder andere Afrikanen, Indiërs, Chinezen en Javanen binnengehaald om te komen werken. Nadat deze groepen hun bijdrage hadden ‘geleverd’ aan de ontwikkeling mochten ze hun vrijheid en/of grond afkopen. Aan hen werd niet al vanaf te beginnen (bij hun binnenkomst) duizenden hectares grond verkocht.
Heel vaak betrap ik de regeerders erop dat ze zichzelf niet serieus nemen. Ze kondigen met hun woorden iets aan dat ze met hun daden bestrijden. De overheid is er nog niet eens geslaagd om de demarcatie samen met de inheemsen en tribale volken af te ronden. Als wij als volk niet oppassen verkoopt de regering gewoon bestaande dorpen met hun inwoners. Met het uit handen geven of verkopen van grote lappen grond voor de landbouw, met als gevolg kaalkap van gebieden, dreigen de plannen om Carboncredits binnen te halen voor Suriname ook in gevaar te komen. Ook spreken regeerders zichzelf veel te vaak tegen.
Zie bijvoorbeeld de volgende zinsnede uit een recent persbericht van de regering; mennonieten spelen geen rol bij het grondvraagstuk, zoals gesuggereerd. Ze zullen alleen land kopen als het reeds bestemd is voor landbouw, zonder aanspraken van tribale volken en Inheemsen. Voor Mennonieten is de eerste en essentiële stap altijd overleg met het traditioneel gezag in de omgeving, waarbij respect voor cultuur en geloof van anderen wordt gehandhaafd. Waarom zouden de mennonieten in overleg moeten gaan met het traditioneel gezag als de inheemsen en tribale volken geen aanspraak maken op de arealen die zij bij de regering zullen verkopen. Het zit me ook heel dwars dat regeerders zich bekommeren over het verkopen van grote lappen grond voor vreemden om landbouw te beoefenen. Dit terwijl duizenden Surinamers al tig jaren wachten op een aangevraagde landbouwgrond om te telen en hun bijdrage te leveren aan de productie, export, voedselvoorziening, etc.…