Het tot ontwikkeling brengen van de agrarische sector is een van de speerpunten geweest van deze regering. Samen met de agriculture taskforce wordt er gekeken naar de verschillende mogelijkheden voor Suriname om de landbouw nou eindelijk tot ontwikkeling te brengen.
Dat leek in 2022 goed op gang te komen toen Suriname in de persoon van de minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij een bezoek bracht aan Roraima, een van de 26 staten binnen Brazilië, die bekend staat om haar ontwikkelingen in landbouw en veeteelt. Zij hebben zich voornamelijk gespecialiseerd in het verbouwen van graan, rijst, maïs en sojabonen. De meest gevraagde landbouwproducten wereldwijd. Vol enthousiasme is uitgemeten in de media dat de samenwerking tussen Roraima en Suriname verder uitgediept moet worden. Tussen Suriname en Roraima is er reeds een bestaande handelsrelatie en zijn er ook mogelijkheden besproken om sojameel, sojaolie en fruitpulp naar Suriname te exporteren.
Ons land zou ook kunnen dienen als handelspoort voor Roraima naar de Caricom en de EU. Er zouden zelf al verregaande gesprekken zijn geweest met de gouverneur van Roraima, Antonio Denarium, voor het verder uitdiepen van deze relatie, echter blijft de actie nog uit.
De concrete afspraken die toen zijn gemaakt met Roraima en LVV
- Dat Suriname minimaal 10 agrariërs naar Roraima zou sturen voor technische praktijktrainingen in industriële cultivatie en diverse agrogrondstoffen
- Het verder uitzetten van land, lucht en zeeroutes voor personen en goederenverkeer
- En dat er proactief gewerkt wordt met de lokale private sector in ppp-verband en deze versneld te assisteren bij essentiële landbouwprojecten
Van deze gemaakte afspraken is heel weinig terug te merken en men vraagt zich af of Suriname zich nou weer eens binnen de regio voor schut zet. Intussen stijgt de prijs van voedsel wereldwijd, stijgen ook de productiekosten en sukkelt ons land samen met de Caricom als geheel, met een hoge ‘food bill’ omdat de exportkosten ‘over all’ van de regio heel hoog liggen. Tijdens het Caricom voorzitterschap van president Chandrikapersad Santokhi is er uitvoerig binnen Caricomverband gesproken, dat landen als Suriname, Brazilië en Guyana gezien kunnen worden als partners om de kosten van export binnen de regio te helpen verlagen met 25 procent.
Zo onmogelijk zou het niet moeten zijn, want alle drie landen beschikken over vruchtbare gronden die genoeg potentie bieden om de regio van voedsel te voorzien. Voedsel en agrogrondstoffen die zij uit eigen regio voor een betere handelsprijs zouden moeten kunnen halen. Dus mijn vraag is nou; waar blijven de ontwikkelingen van Roraima? Waarom komt het maar niet op gang? Lopen wij door te lang wachten geen gouden kans mis voor Suriname, want de wereld wacht niet op ons. Hoe gaan wij anders de regio overtuigen dat Suriname serieus is als het gaat om de voedselzekerheid van de regio te garanderen, als wij onszelf niet serieus nemen in onze eigen ontwikkeling? Het moet niet alleen blijven bij praten, we moeten ook zelf proactiever worden en daadwerkelijk gaan doen. Anders verhongeren we nog met zoveel potentie en landbouwgrond om ons heen.
