Op 26 mei 2020, een dag na de gehouden algemene, vrije en geheime verkiezingen, was het al duidelijk welke partijen de nieuwe regering zouden vormen. Nadat de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP) en de Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij (ABOP) de verloving wederzijds al hadden gedaan werd dit huwelijk officieel beklonken op 16 juli 2020 met het aantreden van de huidige regering, met de Pertjajah Luhur (PL) en de Nationale Partij Suriname (NPS) als aanhangsels. Zoals het aan toe gaat binnen het huwelijk waren de eerste maanden te bestempelen als de wittebroodsweken (in dit geval maanden). Dan lijkt alles rozengeur en maneschijn te zijn. Men had mekaar nog lief en de liefde straalde overal uit.
Na de wittebroodsmaanden begon de liefde wat af te nemen en leerde men mekaar nu beter kennen. Toen begonnen de zaken binnen het huwelijk andere wendingen aan te nemen. De waslijst aan schandalen vanuit de VHP en de ABOP/PL begonnen de kop op te steken. Van het HPSG-deal, SURFIN NV, aankoop zaaizaad areaal, Gabon reis delegatie van De Nationale Assemblee (DNA) tot family and friends beleid, zijn maar het topje van de ijsberg aan schandalen die hier worden opgesomd. Telkens werden de schandalen bedekt met de intussen bekende mantel der liefde. Men strooide gewoon zand erover. Al deze schandalen gaven al de tekenen aan de wand aan binnen het huwelijk tussen de VHP en de ABOP/PL.
Met de kwestie rond het Sabaku project waar prominenten binnen de gele partij en ook family and friends van de oranje partij flink huis hebben gehouden en zich rijkelijk hebben gezegend door zichzelf percelen toe te eigenen, terwijl men wel in staat geacht wordt om percelen te kunnen kopen uit eigen zak, beginnen de tekenen aan de wand nu meer op scheuren te gaan lijken.
Terwijl de leiders van de oranje- en gele partij op diverse podia aangeven dat alles koek en ei is binnen de samenwerking, zien we dat er binnenshuis toch heel veel rommelt.
Met de mededeling van de ABOP/PL-fractie dat men nu zelfstandig een fractie vormt binnen de coalitie met een eigen fractieleider in DNA, is de huwelijkscrisis nu compleet.
Met al de taferelen die zich in de afgelopen 2 jaar hebben voortgedaan keek de samenleving reikhalzend uit naar welke coalitiepartner de stekker wel eruit zou trekken.
Wat we nu mogen meemaken de komende periode is een geforceerd huwelijk tussen die regeringspartijen. Men zegt vaak dat de kruik zolang te water zal gaan tot ze barst, of gaat men toch forceren om met een hoge spanning binnen dit huwelijk de coalitie samenwerking voort te zetten, totdat er zodanige kortsluiting zal ontstaan en het huwelijk zal stranden.
Wat vaak gebeurd, wanneer er sprake is van een huwelijkscrisis, is dat partners gauw geneigd zijn de vuile was van elkaar buiten te hangen. De samenleving kijkt ook uit wat er aan de waslijn gehangen zal worden de komende periode.
Wat wel overduidelijk is, is dat de Surinaamse samenleving thans meer dan ooit wakker is geworden en de zaken van de regering op de voet volgt. En met de huidige stand van zaken kunnen we wel durven te zeggen dat dit huwelijk op 25 mei 2025, of eerder, zeker in een echtscheiding zal eindigen.
Joseph Aarya
