Elke keer als je President Santokhi op de foto ziet met iemand in het buitenland dan houd je jouw hart vast want je vraagt je dan af wat zal hij nu weer aan die persoon beloofd hebben en je begint alvast dekking te zoeken voor de glibberige gladde zoetje praatjes die na aankomst verteld zullen worden over de geweldige kadootjes die zullen komen uit het buitenland.
Afgelopen week zagen wij de President weer in Brussel en Nederland met handjes schudderij met Macron, Timmermans, Rutte en andere bobo’s. Dit is al 3 jaar zo aan de gang, hij reist erop los, maakt veel foto’s en belooft veel aan het buitenland en aan het Surinaams volk. Zijn buitenlands beleid is een drama geworden voor zowel het buitenland als voor Suriname.
Het is belangrijk dat wij het buitenlands beleid van hem goed onder de loep nemen om 2 redenen:
1. Het buitenland was DE reden om voor Santokhi te kiezen, want het buitenland zou in alles helpen zoals met investeringen, met schuldverlaging, met diaspora kapitaal. Dit alles zou in de schoot geworpen worden alleen en alleen als Santokhi gekozen werd. Het buitenland was de belangrijkste troef van Santokhi. En dus wat is ervan terechtgekomen? Niets!
2. Bij het buitenlands beleid kan Santokhi helemaal geen verwijten maken naar de vorige regering zoals hij dat stelselmatig doet bij alles in Suriname. Het falen van het buitenlands beleid is geheel aan hem toe te schrijven. Hij is zelfs grondwettelijk direct voor verantwoordelijk. En dus wat is er van het buitenlands beleid terecht gekomen? Niets!
Wat opvalt is dat hij bij het buitenlands beleid op 2 borden met 2 verschillende spelletjes speelt. Hij schaakt met de Surinamers en hij speelt tjepperkie op een dambord met het buitenland.
Dit spelen op 2 borden met 2 verschillende spelletjes illustreert de grote fopspeen van hem. Hij fopt zowel het buitenland als het eigen volk in eigen land. In het buitenland belooft hij van alles en doet zich groot voor, hij geeft alles weg. Hij speelt tjepperkie, snel de stukken weggeven. In Suriname draait hij om alles heen, vooruit, achteruit en creëert broeja alom. Niemand weet wat hij nu precies in het buitenland heeft besproken en afgesproken.
Inmiddels, na 3 jaren, stapelen de debacles met het buitenland op. Hier valt niks te verwijten naar de vorige regering. Santokhi zelf heeft hoogstpersoonlijk een puinhoop gemaakt van de contacten in het buitenland.
Wij maken de balans op van 3 jaren buitenlands beleid, broeja en ratje toe.
Eindstand na 3 jaren. De mensen in het buitenland zijn boos, geïrriteerd en hebben ingezien dat de President een praatjesmaker is. De zilveren vloot uit Nederland is helaas niet gekomen, a bantie boro. Diaspora is spoorloos. Protocollair zijn er veel blunders begaan. Guyanezen zijn boos. Macron denkt wat een fantast want als je de contrabande in Albina en Marowijne niet eens aan banden kan leggen dan moet je niet beginnen over een brug waar je het geld niet voor hebt. In de Caricom neemt niemand hem serieus. In Zuid-Amerika evenmin. Nederland heeft hem in de gaten, de koning heeft wijselijk afgezien van een reis op afzienbare tijd.
Dat wat als een meerwaarde – het buitenland – van deze regering was verkocht aan het volk is door klungeligheid en valsheid omgeslagen in meer ellende en boosheid en verstoorde relaties.
Dit geheel mag Santokhi zichzelf helemaal aanrekenen. Nee, niet minister Ramdin. Immers de President is verantwoordelijk voor het buitenlands beleid en de minister voert uit en als minister Ramdin niet volgens de afspraken met de President handelt dan zou een echte leider al lang aan de noodrem moeten trekken. Overigens belooft de President zelf heel veel aan het buitenland en de President blijft wazig met zijn uitleg in Suriname. Niet Ramdin!
Zijn achterban wil het maar niet inzien. De VHP, Santokhi zelf en alle VHP futu boys, hebben de toegang naar het buitenland en het makkelijk reizen van Santokhi naar het buitenland steeds verkocht als de grootste winst van een regering met VHP en Santokhi. Nu nog, na zoveel debacles en lege hulzen, wordt het makkelijk en vrij kunnen reizen van Santokhi als winst aan het volk verkocht door mensen als Jogi in Suriname en Makka in Nederland.
Dat President Santokhi makkelijk naar het buitenland kan gaan is geen winst, geen lust maar meer een last voor Suriname.
Het buitenland is helaas slechts een winst voor Santokhi zelf, hij heeft veel mooie foto’s voor zijn plakboek en hij heeft in mooie kamers van 5 sterren hotels kunnen slapen. Dat pakt niemand hem af, dat is al in de tas. Hij heeft ook eindelijk na 60 jaar kunnen winkelen in de P.C. Hooftstraat.
En Suriname dan, het volk dan? Nee, zij moeten harder werken om die hotels en businessclass stoelen voor de President te betalen. Dit was toch de deal? Het buitenland was DE oplossing. Santokhi doet wat hij had beloofd, hij zou naar het buitenland gaan en dat kost een paar centen. Het probleem is dat hij toen lege hulzen en fata morgana’s had verkocht en nu blijkt dat niemand hem had doorgevraagd en verder geanalyseerd. Suriname en Surinamers krijgen straf, men heeft niet willen nadenken bij het kiezen. En ze krijgen nu extra straf voor hun gemakzucht en luiheid in denken en nadenken en voor hun laksheid in alles nog accepteren. De straf is nog 2 jaren Santokhi en zijn reiszucht. Ze moeten de buikriemen aantrekken om hun President nog 2 jaren in mooie 5 sterren hotels te kunnen laten slapen. Ja, je moet toch wat voorover hebben voor jouw president.
Het buitenland heeft Santokhi niet kunnen helpen met niets:
1. Niet met de schulden: Niet willen lenen aan Suriname tegen betere rente. Ook mattie Mark heeft Suriname niet geholpen. Nederland had “goedkoop” namens Suriname kunnen lenen en 1-op-1 doorschuiven naar Suriname waarbij alle kosten van de lening ook 1-op-1 doorgeschoven zouden worden. Niet moeilijk als de wil er zou zijn! Nederlandse hulp en bereidheid is niets meer dan cosmetica
2. Niet met investeringen: de investeringen zijn niet gekomen, de buitenlandse investeerders zijn vastgelopen in de file van investeerders die allemaal op Suriname afkwamen door de grote peptalks van de President om in Suriname te komen investeren.
3. Niet met diaspora: de diaspora was heel aanwezig en sprak veel voor de verkiezingen, maar het is bij praten gebleven. Zij geloven nu nergens in. Dit is een luchtbel geweest
Het buitenland heeft, net als de Surinamers in Suriname Santokhi nu ook helemaal in de gaten. Lees de artikelen de laatste tijd in de Nederlandse kranten. De journalisten van het toonaangevend blad, het Financieel Dagblad, hebben deze week openheid gegeven van de terughoudende houding van Nederland bij de oil & gas verhalen van Santokhi. Iets wat de Surinaamse regering angstvallig geheim heeft gehouden voor het Surinaams volk. Ook de diaspora in Nederland heeft Santokhi in de gaten. Het probleem is dat noch de Nederlandse regering noch de diaspora bereid is om dat openlijk toe te geven. En Suriname en Surinamers moeten de prijs betalen.
Hikmat Mahawat Khan
