Surinaamse politici zijn goed in klagen en afgeven op elkaar. Zelden tot nooit komen ze met een EIGEN visie op HOE ze Suriname tot ontwikkeling gaan brengen. En als ze dan toch wat moeten vertellen dan zijn het dertien-in-een-dozijn sjabloon teksten als sprookjes zonder onderbouwingen. Dat is zoveel middelmaat en dat duurt al 50 jaar. Is Suriname dan veroordeeld tot eeuwige ellende bestuurd door de middelmaat met B en C spelers? Ik vrees van wel als ik zie hoe het nu aan toe gaat.
Over 2 jaar zijn er opnieuw verkiezingen. Wat we zien is dat politici – parlementair en buiten parlementair – alleen maar klagen en vertellen wat niet goed is bij deze regering. Het klagen is terecht, ze hadden meer moeten klagen en steviger zelfs. Ook daarin zijn ze een middelmaat.
Het volk moet een keer stoppen om steeds dezelfde fout te maken door te stemmen vanwege een antisentiment, dus nu boos op VHP/ABOP en dus dan maar stemmen op de oppositie – parlementair en buiten parlementair. En de oppositionele partijen doen geen enkele moeite om met een visie te komen want ze denken slapend en snurkend aan de zetels te komen. Het volk laat zich dus op deze manier bedonderen en van de politici hoeven wij niks anders te verwachten want die zijn van middelmaat met een zesjes cultuur mentaliteit. Die denken waarom moeilijk doen als het makkelijk ook zetels oplevert.
Om te voorkomen dat de komende 2 jaren weer onzin verkocht wordt aan het volk, stel ik voor dat het volk de politici nu gaat bevragen en doorvragen. Laat de politici nu met een goed onderbouwd plan komen. Vraag vooral naar HOE en met WIE zij hun visie gaan realiseren. Blijf doorvragen, vraag ze naar WAT hun visie is, HOE ze het gaan realiseren, WIE de sterspelers zijn die de visie gaan realiseren en wat het DOEL is wat bereikt gaat worden. En dit geheel heel concreet onderbouwd.
De politici moeten nu weten dat oude tijden voorbij zijn. Ze hebben nu de tijd om hun visie en plan van sprookjes versie om te bouwen naar concrete, tastbare en realiseerbare versie. Hiermee zal je ook een scheiding krijgen tussen koren en kaf. De sterspelers komen zo naar boven en de middelmaat zal moeten afhaken. Dit proces gaat alleen lukken als wij met z’n allen de politici nu vriendelijk doch frontaal confronteren, zonder meel in de mond met de stevige vragen.
Eisen aan de nieuwe leider.
Het begint met het stellen van de juiste eisen aan de nieuwe leider.
Dat er veel mis is in en met Suriname komt natuurlijk door de Surinamers zelf. Zij produceren de politici uit hun midden. Waar is dan de zelfreflectie van de Surinamers zelf? Steeds verkeerde eisen stellen aan hun leiders en steeds voor de verkeerde kiezen en dan achteraf verbaasd zijn dat het land nog steeds een parnassie is.
Het lijkt alsof men in Suriname het niet door heeft wat men echt aan competenties en kwaliteiten nodig heeft bij een leider.
Het is van de zotte dat een land al tevreden is met een leider die integer en eerlijk is, iets wat men in geciviliseerde samenlevingen normaal vindt en als gegeven ziet. Dit zegt toch iets over het failliet van de samenleving. Men is al blij met integriteit en eerlijkheid? Dit klinkt net als men blij is met iemand die ‘s morgens zijn tanden poetst en een onderbroek aantrekt. Dit is toch basic. Dan heeft die iemand zijn tanden wel gepoetst en een onderbroek aan en dan wat? Waar moet hij naar toe en om wat te kunnen doen? Dus concentreer je op waar hij naar toe moet (VISIE) en wat hij moet doen (RESULTAAT) en concentreer niet op de basics, want als de basics niet in orde zijn, komt hij toch nergens en komt er niets uit. Door een goed doortimmerd plan te laten zien weet je vanzelf of ook de basics in orde zijn.
Plan en visie
Surinamers kopen steeds een kat in de zak. En de politici weten dat en daarom kweken ze liever katten dan dat ze hun hersenen kraken en goed nadenken want met een beetje kattenvoer hebben ze al gauw paar katten die ze mooi in de zakken aanbieden en zo zijn ze dan half slapend en snurkend binnen, de zetels rollen binnen. En zo blijven hun hersenen in volle rust en in ongebruikte stand of zoals men in Suriname ook zegt “hersenen nog zo goed als nieuw”. Waarom moeilijk doen als makkelijk ook zetels op levert.
Wij kennen de gezegde “dingen gebeuren omdat mensen het toestaan”. Als het volk het toestaat dat politici onzin mogen verkopen dan blijven die politici dat verkopen immers van zichzelf hebben de Surinaamse politici niet een goede inborst en geen visie en helemaal niet de intentie om hun hersenen te kraken.
Politici bieden vaak ook het verkeerde aan en het volk lijkt ook niet verder te kijken dan hun neus lang is en trapt zomaar in de praatjes van de politici.
Hoe moet het dan?
Wat Suriname nodig heeft, is iemand die visionair is, een leider die zelf ontwikkelingsvisie heeft en sterke managementkwaliteiten heeft en die een “neus” heeft om een kundig team samen te stellen waaraan die strak leiding en sturing aan kan geven. Suriname heeft in elk geval geen doorgewinterde politicus nodig die goed is in alleen maar steekspelletjes en in pappen en nathouden. Dat is iets waarmee je als politicus wel kan overleven in de zesjes cultuur en middelmaat, maar dat is niet de competentie waarmee je het land kan ontwikkelen.
Die leider moet een plan, een deltaplan, neerleggen. De enige route naar ontwikkeling is een sterk samenhangend deltaplan met 3 grote pijlers: ontwikkelingsvisie, maatschappijvisie en leiderschapsvisie. Een plan dat over meerdere regeerperiodes gaat en waarin een nieuwe Suriname van over 15 tot 20 jaar is geschetst inclusief de strategie – route – om naar de nieuwe Suriname te komen. Een plan met onderbouwing en mijlpalen waardoor de burger de “hardheid” van de visie en het plan van de politicus kan beoordelen.
Welke politicus en of welke partij gaat op weg naar 2025 de cirkel van middelmaat, zesjes cultuur en visieloosheid doorbreken en ons verrassen als “verlosser”? Of is Suriname toch veroordeeld tot eeuwige ellende bestuurd door de middelmaat met B en C spelers?
Hikmat Mahawat Khan
