Ik kan enigszins begrip hebben dat er zulke sterke emoties loskomen bij de minister van Binnenlandse Zaken om een lied. We hebben wel eens die ‘ene break-up’ song gehoord na een mislukte relatie die een immense tranenbui kan triggeren. Zo zie ik zijn reactie ook! Bronto zijn aversie tegen de wederom bekende poku van Ragmad Amatstam heeft zoveel emoties bij hem aangewakkerd dat hij nu zeker een afkeer zal hebben van dat lied.
Daar hebben de luisteraars ook voor gezorgd want het wordt behalve op Radio 10 ook op verschillende kanalen grijs gedraaid. De woorden gezongen door Ragmad Amatstam spreken generaties aan omdat zij zich nog steeds terug kunnen vinden in de woorden van Amatstam. Dat de woorden van een lied generaties aanspreekt, is een van de grootste complimenten die een schrijver kan krijgen, want dat maakt je poku gewoon ‘timeless’. A libi kon tranga, baka! En als de samenleving dat voelt, kan je de mensen dat niet ontnemen. Want hoe zo kom je me zeggen hoe ik me moet voelen?
Het lied van Amatstam geniet ook populariteit wanneer er protestacties en demonstraties worden gehouden en zelfs op politieke podia wordt het afgedraaid. Dat de minister er daardoor een bittere nasmaak op nahoudt, is te begrijpen, maar dan nog heeft het niks te maken met de politiek. Als je goed luistert naar de woorden van Amatstam, zegt hij duidelijk dat het leven niet makkelijk is en dat niet Surinamers in Suriname alleen denken aan Switi Sranan. Desondanks roept hij de mensen op om van Suriname te houden.
Het hoeft niet de ‘waarheid’ van de minister te zijn dat het leven misschien niet tranga voor hem is geworden, ook goed, maar gun mij als volk desnoods de vrijheid om mijn waarheid te kunnen voelen. Want met de laatste acties ontneem je me dat ook. Dat er afspraken zijn gemaakt om het liedje ‘anders’ te zingen en men zich niet daaraan heeft gehouden komen we niet. Het ligt aan de artiest of hij dat wel of niet wil doen, want uiteindelijk is het de artistieke vrijheid. Dit is ook breed uitgemeten in de media, want zij zijn niet alleen bewakers van de persvrijheid, maar men moet zich ook vrij kunnen uiten, dat is uiteindelijk ook een mensenrecht.
Uithalen naar de pers omdat de luisteraars van Radio 10 ervoor hebben gekozen om het op nummer 1 te plaatsen en ook naar de Ware Tijd, omdat ze naar jouw zeggen in een column je (niet de Javanen) voor dom hebben uitgemaakt om je handelen is not done, want ook daar probeer je de vrijheid van de pers te ontnemen. Er is wel begrip dat jij als individu een lied niet leuk vindt, maar als de rest zich er wel in terug kan vinden, is er geen stoppen aan dat het wordt afgedraaid. Zap maar lekker weg als je het niet wilt horen, want dat is immers ook jouw vrijheid.
