Paulus Damenie, beter bekend als Manenghe, wordt gezien als een van de belangrijke stemmen uit de Surinaamse muziekgeschiedenis. Met zijn boodschap van eenheid, trots en culturele bewustwording liet hij een nalatenschap achter die tot vandaag hoorbaar is in Suriname en daarbuiten.
Berdona Damenie, beter bekend als Deborah, is een dochter van Paulus Damenie. Zij is geboren in Suriname en werkt met passie in het onderwijs. Voor haar – en voor velen in Suriname – is Paulus Damenie niet alleen een vader, maar ook een cultureel ankerpunt.
Paulus Damenie, bij het publiek bekend als Manenghe, was zanger, dichter en componist. Hij werd geboren in Abadoo Kondee. Kort na zijn geboorte overleed zijn moeder Sa Nalobbi. Hij kwam vervolgens onder de hoede van paters en nonnen uit Nederland. Al op jonge leeftijd liet hij een opvallend muzikaal en literair talent zien.
Voor Damenie waren zang, dichten en het schrijven van liederen geen hobby’s, maar roeping. Ondanks persoonlijke tegenslagen wist hij zijn gevoelens, strijd en inzichten om te zetten in muziek en poëzie. Daarmee groeide hij uit tot een van de herkenbare culturele stemmen van Suriname.
Muziek met een boodschap
Paulus Damenie stond bekend om zijn krachtige stem en duidelijke boodschap. Hij ontwikkelde de muziekstijl “Kasele”, een kruising tussen kaseko en aleke. Met die stijl trad hij op in Suriname, Europa en Afrika.
Zijn liederen droegen consequente thema’s: liefde, geloof, saamhorigheid en eenheid. Damenie was lid van de band Mofo, verbonden aan het theatergezelschap Eenheid Mofo. Met deze groep bracht hij zijn bekendste nummer uit: “Wroko de fu du”, letterlijk “er is werk te doen”.
“Wroko de fu du” werd een oproep aan het Surinaamse volk tot samenwerking, verantwoordelijkheid en nationale opbouw. Het nummer wordt nog steeds gedraaid bij nationale feestdagen, culturele vieringen en officiële staatsmomenten.
Bewaker van cultuur
Damenie was niet alleen artiest. Hij werkte ook bij het ministerie van Cultuur, waar hij zich inzette voor behoud en promotie van Surinaamse kunst, muziek en erfgoed. In dat werk stimuleerde hij zowel jongeren als ouderen om trots te zijn op hun afkomst en tradities.
Hij hielp om Afro-Surinaamse muziek- en kunstvormen zoals kaseko, aleke, kawina en kasele een duidelijke en gewaardeerde plaats te geven in het nationale bewustzijn, in Suriname én in de diaspora. Daarmee was hij niet alleen uitvoerend artiest, maar ook cultuurdrager en cultuurbeschermer.
Invloed en nalatenschap
De invloed van Paulus Damenie reikt verder dan zijn eigen generatie. Hij geldt als inspiratiebron voor artiesten, dichters en muzikanten in Suriname en Nederland. Zijn houding – trots zijn op wie je bent, je stem gebruiken als instrument, je cultuur niet wegstoppen – blijft richtinggevend binnen de Surinaamse muziekwereld.
Ook voor zijn kinderen, onder wie Deborah, leeft die boodschap voort. Zij spreken over hem als iemand wiens werk niet alleen artistiek was, maar ook opvoedend en vormend.
Een blijvende stem
Paulus Damenie, Manenghe, wordt herinnerd als een artiest met een duidelijke missie: eenheid, geloof, trots en saamhorigheid. Zijn muziek en zijn werk binnen de cultuursector droegen bij aan het versterken van Surinaamse identiteit.
Zijn boodschap blijft klinken. Zijn naam blijft genoemd worden. Zijn liederen blijven gezongen worden. Zijn klanken blijven voortleven.
“Wroko de fu du.”
