Een drukte van belang is het nu al geworden. Elke dag een tandje intensiteit bijschakelen, lijkt het voor de verschillende politieke partijen en politici. Nieuwe samenwerkingsverbanden, vertrekkende ‘spelers’, anderen die zich aansluiten, standpunten, beloften: alles wat het grote doel een beetje dichterbij brengt: een plek in het machtscentrum en het ongekend grote geld uit de olie en gas (mede)beheren.
Er is weinig waar deze trein nog bereid is voor te stoppen. Niet eens het dramatische wegwaaien van het dak van het hoofdgebouw van het ministerie van Regionale Ontwikkeling en Sport. Eigenlijk is er opvallend weinig heisa gemaakt rond die kwestie. Normaal zou de zittende coalitie er volop van langs en de volledige schuld krijgen. Maar er werd gewoon rustig doorgeschakeld.
Het ‘zwijgen’ komt misschien omdat wat gebeurde het resultaat is van cumulatief falen door hen die de afgelopen decennia, om en om, het voor het zeggen hadden in het land. Maar het gaat nog een laagje dieper: RO is het ministerie voor de mensen in het binnenland. Misschien is daarmee de jarenlange verwaarlozing van het hoofdkantoor van het ministerie van RO verklaard.
Wat vooral opvalt aan de drukte is dat er eigenlijk niets nieuws gebeurd of gezegd wordt. Regering Chan-Ronnie geeft nu vooral vol gas, als het gaat om kiezers ervan overtuigen dat het maximale en het beste is gehaald, onder slechte omstandigheden. Zoals de door het ministerie van Volksgezondheid aangekondigde programma om de gemeenschap te vertellen over alles wat het ministerie heeft gedaan en doet. Zelfreclame, ook geen nieuw concept.
Het verhaal van de regering wordt verteld vooral vanuit het oogpunt dat de omstandigheden om te regeren en besturen verschrikkelijk slecht waren en nog zijn. De voortslepende crisis in de gezondheidszorg bijvoorbeeld, met als nieuw dieptepunt de voorgenomen opnamestop door ziekenhuizen, wordt aan die omstandigheden toegeschreven.
Niet dat het niet waar is dat de omstandigheden, die hebben gegolden na het vertrek van de regering Desi/Ashwin, erg ongunstig waren. Er zijn daadwerkelijk een krater van onmetelijke omvang en een reeks ‘lijken’ achtergelaten. Maar dat onder de omstandigheden het maximale en het beste is bereikt? Daar valt zeker wel het een en andere over te zeggen. Dat doet iedereen, dezer dagen.
Check maar al de ingezonden stukken. Vooral die van de partijen, die niet in het machtscentrum zitten. PALU en de NDP voeren die lijst aan. Hun stukken, bijna allemaal zonder journalistieke ‘tegengas’ trouwens, vertegenwoordigen vooral een regen aan vuurpijlen op de zittende club. En dan ook nog zonder zelf te onderbouwen hoe, onder dezelfde omstandigheden, betere prestaties geboekt konden worden. Maar ja, wat de partijen voorschotelen, is natuurlijk ook wat kiezers het liefste willen horen.
Hatsjee! Hiep hiep hoera! Woei!
Vergis je niet. Het gaat een behoorlijk stuk meer worden, direct na de Surinaamse massa-groepstherapie die heet Owru Yari. Waarschijnlijk gaan we vanaf 1 januari in alle opzichten, negatief en positief, records verbreken. Dat moet bijna ook. De hoofdprijs is als nooit tevoren.
Chinalco, het mijnbouwbedrijf uit China, doet er een schepje bovenop. Die staat gereed om US-dollar 426 miljoen te investeren om de bauxietreserves in west Suriname te ontginnen. Nog meer buitenlandse investeringen, dus nog meer reden om volgend jaar de baas te worden in Suriname. Bijna niemand heeft het erover dat het bedrag dat Chinalco wil investeren, in termen van grootschalige mijnbouw, niet indrukwekkend is.
Het duidt erop dat het bedrijf slechts bauxiet wil winnen en verschepen: geen aluinaarde- of aluminiumproductie dus. Alleen de NPS zegt pertinent neen tegen die opzet. De rest van het politieke veld lijkt slechts bezig met de sprint naar de post van het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen. Die wordt minstens net zo belangrijk als het presidentschap.
Over ministers en ministeries gesproken. De ABOP en vicepresident Ronnie Brunswijk hebben gewonnen van de PL, Paul en zijn jongen Bronto. President Chan en de VHP wisten in de strijd om de post Binnenlandse Zaken ook iets voor zichzelf te regelen: Maurits Hassankhan in de rol van onderminister, om de organisatie van de verkiezingen te leiden.
Delano Landvreugd is de nieuwe BiZa minister, afgedwongen door de ABOP. PL en Paul wilden dat de vervanger voor de afgetreden Bronto ook uit hun gelederen zou komen. Maar ze staan uiteindelijk met lege handen. PL had een Ferrari, maar moet nu dus de race afmaken op een fiets. Chan beloofde hen een zoethouder. De coalitie moet natuurlijk zo goed als mogelijk bijeen geworden houden, tenminste tot aan 24 mei volgend jaar.
Landvreugd omschrijft zijn benoeming als instappen in een rijdende trein, in de hoogste versnelling nota bene. Hij heeft absoluut geen tijd om zich in te werken of te wennen aan het stuur dat hij in handen heeft gekregen. Het is daarom niet moeilijk te raden dat hij voornamelijk aangestuurd gaat worden vanuit de ABOP, de partij die vreest een aantal van zetels te zullen verliezen, maar toch loopt te roepen dat ze de grootste worden van het land. Delano Landvreugd: niet veel wijze mensen benijden je om je nieuwe baan.