Jaïr Tjon En Fa en Tachana Dalger waren het afgelopen weekeind present tijdens de Pan-Amerikaanse baanwielrenkampioenschappen. Het regionaal toernooi vond van 3-7 april plaats in de Verenigde Staten van Amerika, Los Angeles.
De Surinamers wisten ondanks hun inzet geen medailles in de wacht te slepen. Het laatste gold voornamelijk voor Tjon En Fa, aangezien hij al enkele jaren met de wereldtop de strijd aanbindt. Won hij het vorig jaar zilver (keirin) en brons (200m sprint) in San Juan, Argentinië liep het in Los Angeles, Californië voor zijn maatstaven teleurstellend af.
De Surinamer finishte het evenement als 7e overall op het onderdeel keirin en verloor de strijd om het brons op de 200m sprint van Santiago Ramirez. Wat stak is het feit dat zijn trainingsmaat Nicholas Paul (Trinidad en Tobago) zowel op de keirin als 200 m sprint diens gewonnen gouden medailles van 2023 met succes prolongeerde.
In tegenstelling tot de hoge verwachtingen voor Tjon En Fa moet Dalger geduldig haar weg naar de wereldtop bewandelen. De Surinaamse participeerde op de 200m sprint (uitgeschakeld in de achtste finales), keirin en 500 m tijdrit (kwam niet uit de kwalificatieronde op de laatste 2 onderdelen).
Had beter verwacht
“Ik had beter verwacht voor deze wedstrijd, maar is niet anders. Zal uit de fouten leren”, aldus een teleurgestelde Tjon En Fa. Naar zijn zeggen heeft hij bij de keirin verkeerde beslissingen genomen, maar voelde hij zich ook niet 100% goed. Op de vraag als het niveau van de wielrenners in vergelijking met 2023 hoger lag: “nee. Het niveau was hetzelfde.”
Volgens de wielrijder waren er geen noemenswaardige obstakels noch uitdagingen. “Het waren een paar kleine fouten.” Ondanks dat hij niet in de prijzen viel zal dat geen effect hebben op zijn classificatie op de wereldranglijst. “Ik sta nog steeds heel goed qua punten voor de Olympische Spelen.” Op de recente standenlijst van de Internationale Wielren Unie (UCI) per 8 april staat de Surinamer op de 23e plaats bij het onderdeel keirin en op zijn favoriete onderdeel (200m sprint) 13e.
Er was voor zowel Tjon En Fa als Dalger geen tijd om uit te blussen. Het duo vertrok namelijk na de Pan-Amerikaanse kampioenschappen meteen vanuit Los Angeles richting Canada, Milton. In laatstgenoemd land zullen van 12-14 april de Tissot UCI Track Nations Cup wedstrijden worden gehouden. Het wordt voor Tjon En Fa het laatste evenement vóór deelname aan de Olympische Spelen.
“Ik ben momenteel in Canada voor de laatste wedstrijden. Verder is het gewoon trainen en aan bepaalde dingen werken. Wij (hij en coach) gaan het trainingsplan een klein beetje aanpassen voor de komende maanden en dan komt het wel goed.”
Geen personal best, maar toch groei
Ondanks Dalger haar beste tijd op de 200m sprint (11.557 seconden gevestigd tijdens UCI Nations Cup in Hong Kong) niet wist te verbeteren blikt ze positief terug op de Pan-Amerikaanse kampioenschappen. “Ik heb geen personal best kunnen rijden, maar mijn optreden overall was veel beter.”
De sportvrouw van het jaar 2023 had weliswaar meer gewild. “Ik kon het ook, maar het ging niet altijd naar mijn wens.” Naar zeggen van de baanwielrenster heeft ze stappen vooruit gemaakt. “Mijn tijden en sprints zijn veel beter. Met wat meer ervaring kan ik strijd leveren.”
Haar doelstelling tijdens het regionaal toernooi was verbeteren van haar personal best op de 200m sprint, “maar dat is niet gelukt. Ik heb me wel kunnen kwalificeren voor de achtste finale.” In laatstgenoemde fase stond Dalger meteen tegenover Olympische bronzen medaille winnaar, Lauriane Genest. De Canadese won het eremetaal tijdens de Spelen van 2020 in Tokyo Japan. Uiteindelijk pakte Genest PanAm goud op de 200m sprint. “Het was niet makkelijk dus heb ik de kwartfinales niet gehaald”, doelt Dalger op haar match-up met Genest.
Bij de keirin lag het in de bedoeling de finaleronde te halen, “maar door een paar stomme tactische fouten heb ik het gemist en die race ging zo snel voorbij.” Haar deelname aan de 500 m tijdrit kwam mede doordat zij een sprinter is. “Je gaat gewoon het hardst voor de 500m. Het is net als een teamsprint (750m), maar solo”, legt ze uit.
Dalger meent dat haar optreden per onderdeel veel beter kon, maar is ook heel realistisch. Dalger is zich bewust van het proces. Net als Tjon En Fa zegt Dalger dat zij niet 100% fit was. Zij beschouwt dat echter niet als excuus. Om voornoemde obstakel te overwinnen probeerde de Surinaamse de knop om te zetten “wat niet lukte”, zegt ze. “Maar ik probeerde gewoon verder te blijven gaan door op de belangrijkste dingen te focussen, bidden, hopen en vertrouwen op God.”
Na haar deelname aan de ontmoetingen in Canada keert Dalger terug naar Trinidad, alwaar zij woont en zich als baanwielrenster verder ontwikkeld. Indien zij zich voor de Olympische Spelen mocht kwalificeren, zal de focus en voorbereiding op het mondiaal evenement worden gericht. “Als dat niet lukt dan gaan we verder.” Met het laatste doelt zij op de Olympische Zomer Spelen van 2028 in Los Angeles.
Bij terugkeer naar Trinidad zal zij verder deelnemen aan enkele UCI-wedstrijden. Verder wordt ook gemikt op participatie aan de wereldkampioenschappen baanwielrennen in Ballerup, Denemarken van 16-20 oktober.
